Les Nuits Botanique zit, op uitzondering van een paar extra concerten in juni, ondertussen over halfweg. We kunnen stellen dat we toch weer wat onontgonnen parels hebben ontdekt, dat de Belgen voorlopig hebben gewonnen. Maar vooral dat er wel degelijk nog iets broeit in het uitgestrekte alternatieve muziekgebeuren, ook anno 2016. Op dinsdagavond gingen we op zoek naar artiesten die met hun stem en akoestische gitaar harten kunnen breken. Maar sloten ook af met een wervelend, lekker old school, hip-hop feestje zonder weerga. Ons verslag, van weer een heel interessante avond vertoeven in de gezellige omgeving die Botanique toch is en blijft.
De eerste artiest op onze agenda is alvast geen onbekende. Toen we Benjamin Francis Leftwich aan het werk zagen in Ancienne Belgique, medio 2012, schreven we daar het volgende over: Benjamin Francis Leftwich mocht de avond openen, alleen op het podium met een akoestische gitaar bracht hij het publiek alvast in vervoering. We kregen een set die heel folk aanvoelde en Benjamin beschikt over een warme stem die perfect past in dat plaatje. Al bij al was het genieten van deze intimiteit. Enige minpuntje was dat het allemaal een beetje op dezelfde lijn lag, dit was nu geen probleem met een set van een half uur, maar indien langer zou het wat eentonig kunnen over gekomen. Leftwich heeft echter nog maar één CD uit en heeft nu alvast menig hart veroverd.
In augustus komt er een gloednieuwe plaat op de markt van Benjamin Francis Leftwich, After the Rain is alvast een plaat om naar uit te zien. Medio 2016 blijkt zijn warme stem en zachtmoedige manier van spelen - je kon als het ware een speld horen vallen in Grand Salon de Concert! - nog verfijnder geworden. Ook spreekt hij zijn publiek met diezelfde zachtmoedigheid aan. Bovendien past de intieme sfeer die wordt geschapen in de zaal Grand Salon de Concert! perfect in het plaatje. Benjamin Francis Leftwich zorgt er, mede door de ondertussen opgedane podium ervaring, voor dat we deze keer totaal niet een gevoel krijgen dat het de eentonige kant opgaat. Integendeel. Doordat hij zoals eerder vermeld, zijn publiek aanspreekt, maar vooral doordat zijn zalvende stem en dito gitaar je doet zweven boven de wolken. Voelen we als het ware een gemoedsrust over ons neerdalen, die we met geen woorden kunnen omschrijven.
Het is dan ook enorm uitzien naar de komende CD, die dus op 19 augustus in de rekken zou moeten liggen, maar nu al per pre-order kan besteld worden via volgende links: http://store.dirtyhit.co.uk/artist.html?a=benjamin_francis_leftwich en ook via iTunes: https://itunes.apple.com/be/album/after-the-rain/id1083992164?app=itunes&ign-mpt=uo%3D4
De chapiteau was uitverkocht op deze dinsdagavond. Liefhebbers van Franse Chansons, Indie Folk en aanverwante konden hun hartje ophalen in de overvolle tent. Wij zakten af naar Sages Comme Des Sauvages. Ava Carrère en Ismaël Colombani vormen samen Sages Comme des Sauvages, een duo met roots in Frankrijk, Amerika, Griekenland, Corsica en Brussel. Dit bonte gezelschap dompelde ons onder in een zuiderse sferen. Althans je waande je in soort Braziliaanse tot zelfs Griekse omgevingen. Bovendien betrekken de bandleden het publiek voldoende in de set, waardoor een Zuiders getint feestje kon worden gebouwd. Met een dansende massa, tot ver naar achter tot gevolg. Binnen gemoedelijke en vooral heel positieve sferen, gaat dankzij Sages Comme des Sauvages de temperatuur in de tent bovendien prompt de hoogte in. Niet echt tot een kookpunt, maar de zon lijkt toch door de wolken te piepen. De wat lange interacties? Het stoort allerminst, omdat deze band een spontaniteit uitstraalt waardoor je als aanhoorder met een brede glimlach de tent verlaat.
Over naar de Rotonde voor wederom een intieme ontmoeting. Een publiek, dat voornamelijk bestaat uit jonge vrouwelijke muziekliefhebbers, keek vol verwachting uit naar een opkomend talent uit de stal van Ed Sheeran. Jamie Lawson, die zijn eerste keer kwam aantreden in Brussel was onder de indruk van de respons die hij kreeg. Binnen de set blijft hij de bescheidenheid zelf. Op zijn eentje met als enige wapen in de strijd, een akoestische gitaar en zijn heel warme en breekbare stem weet hij menig harten te beroeren. Net zijn bedeesdheid op het podium, de leuke anekdotes tussen de songs door en het brengen van breekbare tot weemoedige songs die je diep raken, zorgen ervoor dat we hier daadwerkelijk een ontdekking hebben gedaan binnen het singer-songwriter wereldje.
Uiteraard voel je aan dat Jamie Lawson een beetje onzeker op het podium staat, een echt podiumbeest is hij nog niet. Maar hij beschikt wel over een dosis charisma om in de toekomst potten te breken. Jamie kwam hier zijn nieuwste plaat Jamie Lawson voorstellen en was verwonderd dat zoveel aanwezigen de teksten en songs blijkbaar kenden. Doorheen de set bracht hij ook oudere songs, die eveneens duchtig werden meegezongen. Hoe magisch mooi was niet de samenzang tussen Jamie en het publiek bij Letter Never Sent, dat ons een ware krop in de keel bezorgde. Of het publiek klapte mooi mee op het ritme van de muziek, wat eveneens zorgde voor een ware adrenalinestoot die het optreden als het ware optilde naar een hoge hoogte. De Rotonde kreeg zowaar zelfs een primeur in de vorm van Silent Rain. Dat had ook zijn effect op Jamie zelf. Die, naarmate de set vorderde zelf wat los kwam, de gespannen zenuwen van het begin van de avond waren plots overwonnen.
Kortom: Jamie Lawson raakte met zijn tedere en warme stem en uitstraling vooral gevoelige snaren, waardoor je in een diepe ontroering gewoon meegaat in zijn muziek en wondermooie en eenvoudige teksten. Soms kan schitteren in eenvoud inderdaad zo magisch mooi zijn, is onze uiteindelijke conclusie, na dit hartbrekende mooi optreden van Jamie Lawson op Les Nuits Botanque.
Setlist: All Is Beauty // Cold In Ohio // The Touch of Your Hand //The Only Conclusio // Someone For Everyone //Almost All The Time // Still Yours //Don’t Let Me Let You Go //Silent Rain // Letter Never Sent //Sometimes It’s Hard //Wasn’t Expecting That //Ahead Of Myself.
Het contrast tussen de zachtmoedige sferen bij Jamie Lawson en de feestelijke hip hop stemming in Orangerie kon niet groter zijn. Georgio, een jonge Franse Hip Hop artiest brengt zijn muziek duidelijk vanuit het hart waaruit die muziekstijl is ontstaan. De straat... Zijn muziek klinkt als een aanklacht, waarbij hij zijn fans aanspoort om daar iets tegen te doen. Het resulteert in een wervelende set in de Orangerie, het publiek wordt compleet wild en laat zich gewillig meevaren over de aanstekelijke hip hop klanken tot teksten. Georgio slaagt erin zonder enig probleem het dak er compleet te laten afgaan. Bovendien laat hij zich omringen door al even begenadigde rap artiesten, die verdomd goed weten hoe ze een publiek moeten bespelen en aanzetten tot dansen.
Vooral vertellen deze heren een verhaal, en laten hun publiek meevoelen met de teksten. Dit is niet het soort hip hop met blinkende auto's, en mooie meiden bij de vleet. Maar het soort Hip Hop dat uit de diepe getto's is ontstaan, en diep je hart raakt. Georgio is dan ook een artiest die niet zomaar een feestje bouwt, maar ook de aanwezige een spiegel voorhoudt die er niet altijd even mooi uitziet. Kortom, zoals Hip Hop moet zijn. Diep, je hart vermorzelend, en je ziel doorborend. Geen wonder dat we compleet meedreven over de klanken, en als onder hypnose dansende de nacht indoken. De boodschap hebben we ook begrepen!
