De Italiaanse shoegaze band JAMBOX zagen het levenslicht medio 2012. Na enkele personeelswissels, werd in 2014 een solide groep samengesteld. Waarna JAMBOX eindelijk stappen kon ondernemen om de wereld te veroveren. Hun eerste wapenfeit was de dubbele single Bleached Colours. De band besloot, na een volgens hun facebook lange en deugddoende vakantie, het over een andere boeg te gooien. Medio november 2015 werd er naarstig gewerkt aan gloednieuwe tracks. Dit resulteerde uiteindelijk in een EP Spleen , die in April van dit jaar op de markt kwam. Volgens we hebben vernomen zijn er grunge en noise invloeden toegevoegd aan hun sound, waardoor de muziek veel compacter klinkt. In elk geval, het combineren van heel uiteenlopende muziekstijlen is waarachtig het grote pluspunt aan Spleen. We legden ons oor enkele keren te luisteren, onze bevindingen:
Na een korte intro in de vorm van Green Lake ligt de weg open voor een aanstekelijke tot heel gedreven trip doorheen toch voornamelijk pure shoegaze gerichte wegen. Waikiki 513 is daar een mooi voorbeeld van. Hoewel de experimentele achtergrond zeker aanwezig is , zijn het toch eerder de shoegaze elementen die het meest naar voor lijken te komen. Met een knipoog naar het verleden van die muziekstijlen, voelt deze song heel jeugdig en spontaan aan en doet ons prompt door de kamer dansen. Opvallend binnen de muziek van JAMBOX zijn de gestroomlijnde gitaar riffs, die perfect samen vloeien met de knallende salvo's. Maar de hoofdschotel wordt, ondanks de sublieme instrumentale inbreng, tot afgeschoten door die toch wel bijzondere vocale aankleding. Luister maar eens naar From My Window. Waarbij de vocale aankleding je uiteindelijk die ultieme adrenalinestoot lijkt te bezorgen. We onthouden ons van vergelijkingen, maar daardoor krijgt de muziek van de band een psychedelische ondertoon die ook bijvoorbeeld Jim Morrison kon toevoegen aan The Doors. De song doet me bovendien zelfs wat denken aan deze laatste.
Fruit Salad gaat die zelfde psychedelische shoegaze weg op, waarbij de knappe gitaar tot drum salvo naar het einde toe, ons compleet murw weet te slaan. Ook hier is er weer dat opvallend stembereik, om ons uiteindelijk wederom volledig over de streep te trekken. Fruid Salad bevat bovendien weer noise invloeden, en bewijst dat deze band niet in een hokje te plaatsen is. We kunnen echter wel stellen dat JAMBOX een perfecte kruisbestuiving tussen heel uiteenlopende muziekstijlen naar voor brengt, zonder dit te vervormen tot ongecontroleerde chaos. En dit voor een toch nog heel jonge band, dat is op zich een heel knappe prestatie.
Daarmee zijn we aan een ander pluspunt gekomen van band en EP. Dit voelt niet aan als een soort 'debuut' , het lijkt wel of deze heren al hun veertiende plaat uit hebben. Doorgaans merken we aan debuut albums of EP's vaak wel kinderziekten. Maar deze EP Spleen bevat 5 nummers waar werkelijk niets aan op te merken is. Wel integendeel. Elk van hen bevat een aanstekelijke sound, waarop stilstaan onmogelijk is. Maar vooral is het dus die hemelse kruisbestuiving tussen shoegaze, psychedelica tot subtiele grunge invloeden, die ons uiteindelijk doen inzien dat we hier te maken hebben met een Italiaanse onontgonnen parel binnen de muziekwereld. Your Are Not Me bewijst dit nog maar eens. Daarbij zijn we ook nu weer vooral onder de indruk van de indrukwekkende vocalen, die ons doen zweven boven de wolken en doen denken aan artiesten als eerder genoemde Jim Morrison, die eveneens met een zwoele tot zwevende stem de aanhoorders tot hogere sferen kon stuwen. JAMBOX ontpopt zich daardoor nu al tot een onontgonnen parel binnen het shoegaze gebeuren, die nog potten gaat breken in de toekomst. Zeker weten!
Tracklist:
1. Green Lake - 00:57
2. Waikiki 513 - 03:48
3. From My Window - 03:54
4. Fruit Salad - 03:07
5. You Are Not Me - 04:31
