Zijn we eind jaren '70 tot begin jaren '80 of 2016? Dat is het eerste wat door ons hoofd flitst bij het beluisteren van The Lizard Rider van Booze Control. De Duitse band zijn pas ontstaan in 2009. Na het uitbrengen van een EP Wanted schoot de band uiteindelijk in 2011 uit de startblokken met een uitmuntende Don't Touch While Running. waarbij het grasduinen in een rijkelijk heavy metal tot NWOBHM verleden, sterk opviel. Ook bij hun tweede album Heavy Metal (2013) bleven begane wegen verder bewandeld worden. Enkele weken geleden - 15 april - kwam de derde schijf van Booze Control op de markt. Via het label Inferno Records. We namen The Lizard Rider stevig onder de loep en stellen vast, er is aan het concept niet veel veranderd. Maar waarom een concept dat werkt veranderen? Want werken doet het zeker en vast, nog steeds!
The Wizard doet ons terugkeren naar de tijd dat we nog wat meer haar hadden, er ook wat smaller uitzagen en niet vies waren om stevig headbangend ons in menig moshpit te begeven. In de traditie van toen blijven de nummers diezelfde impact op ons hebben. Lang uitgesponnen gitaarlijnen, knetterende drums en een heel hoog stemgeluid. Vile Temptress , Lead the Trial tot Nevermore. Het zijn songs die ons de ene na de andere adrenalinestoot bezorgen. Waarbij de gestroomlijnde gitaar riffs de hoofdschotel vormen binnen het geheel. Al even traditioneel met een knipoog naar de topjaren van het Heavy Metal tot New Wave Of Heavy Metal gebeuren.
Begrijp ons echter niet verkeerd, het is gelukkig niet zo dat Booze Control hierdoor gedateerd klinken. We voelen wel degelijk een frisse wind waaien doorheen het heavy metal landschap dankzij deze heren. Wie zich kan vinden in die typische langgerekte, hartverscheurende gitaar solo's. De Typische vocalen, waarbij het meebrul gehalte heel hoog ligt. Zal zich in The Lizard Rider zeker en vast kunnen vinden. Pogingen om enig minpunt te vinden zijn op niets uitgedraaid. Want dit is dus een knalgoede plaat die ons heavy metal hart sneller doet slaan.
Het tempo blijft wellicht op de gehele plaat diezelfde gang uitgaan, maar storen doen we ons daar niet aan. Ook worden geen heilige huisjes omver geduwd, of gevaarlijke paden bewandeld. Nee dit is dus gewoon een simpele, loepzuiver heavy metal plaat geworden. Wat wel opvalt is dat we na enkele luisterbeurten de songteksten gewoon zitten mee te zingen. Terwijl we het stevig aan het headbangen gaan. Nee, moshpits doen we niet meer aan op onze leeftijd.
Wat aankleding betreft blijken songs als Gravelord , Metal Frenzy, Vera tot Fury Road het telkens te moeten hebben van dus die typische lange solo's. Een stemgeluid dat ons doet denken aan vroeger. Maar dan heel vernieuwend en dat kunnen we niet genoeg herhalen. Booze Control lijken één van die weinige bands die er ook in slagen om het verleden een nieuwe adem te geven. En dat is een heel grote verdienste. Het opnieuw uitvinden van een muziekstijl, die teruggrijpt naar de jaren '80. Dan moet je heel sterk in je schoenen staan!
Onze eindconclusie: The Lizard Rider is dan ook zo een plaat geworden waarbij het teruggrijpen naar de tijd van toen. Op een positieve manier naar voor wordt gebracht. Met respect voor toen, het Heavy Metal gebeuren een nieuwe tot jeugdige injectie geven. Dat is de rode draad doorheen deze derde plaat van de Duitsers. En dat, alleen dat al, trekt ons compleet over de streep. Old School heavy metal fan, zullen hier zeker van smullen. En nu headbangen, luchtgitaar spelen en met de vuist in de lucht, brullen maar!
Tracklist:
1. The Wizard 03:00
2. Vile Temptress 04:06
3. Lead the Trail 03:42
4. Nevermore 04:43
5. Rats in the Walls 04:25
6. Gravelord 04:41
7. Metal Frenzy 03:40
8. Vera 04:13
9. Fury Road 03:57
10. Exciter 05:04
