Wie Thrash Metal zegt, kan haast niet anders dan de associatie maken met de Californische Bay Area. Toch heeft Los Angeles geen alleenrecht op het subgenre. Neem nu het uit Wisconsin afkomstige Morbid Saint. Erg productief of commercieel succesvol kan je deze groep uit de Badger State bezwaarlijk noemen. Toch mag je de impact van Patrick Lind en co. niet minimaliseren. Mits Spectrum of Death werd ruim een kwarteeuw geleden een vuist van jewelste gemaakt. Dit enorm ondergewaardeerde album werd dit jaar – zeven jaar na de réunie – eindelijk opnieuw uitgebracht.
Alsof Morbid Saint er alles aan wil doen om het wereldsnelheidsrecord te breken... Dit is het gevoel dat me overviel na het beluisteren van deze heruitgave van Spectrum of Death. Naast de snelheid van uitvoering valt eveneens de extreem boosaardige strot van Patrick Lind in positieve zin op. Op het wereldwijde web las ik iemand de vocalen van Lind beschrijven als “the best, most brutal, ripping, soul tormenting, flesh slicing, eyeball tugging, leg-breaking [...] vocals ever”. Het is slechts één van de vele liefdesbetuigingen aan het adres van Lind en Morbid Saint die ik tegenkwam. Spectrum of Death bevat tal van hoogtepunten, met Damien als mijn persoonlijke favoriet. Dit aan Damien Thorn – de vleesgeworden antichrist uit de The Omen filmreeks – opgedragen nummer geeft je geen seconde gemoedsrust. Deze honderdzestig seconden durende adrenalinestoot roept herinneringen op aan de Slayer-klassieker Jesus Saves en vormt op persoonlijk vlak het orgelpunt van dit album. Kort en krachtige nummers vormen de essentie van de plaat. Middels Assassin en Scars werden er echter ook langere composities afgeleverd. Ook tijdens deze meer dan zeven minuten tellende nummers wordt het gaspedaal amper losgelaten. De zwakke punten van Spectrum of Death zijn miniem. Het titelnummer Spectrum of Death is niet meer dan een kort instrumentaal tussenstuk en ook aan de albumhoes mocht gerust wat meer tijd besteed zijn. Wie deze “extended edition” in huis haalt, verkrijgt alles wat de Amerikaanse Thrashers ooit opnamen. Het tweede album van de groep genaamd Destruction System en de demo The Black Tape, beiden opgenomen in 1992, maken namelijk eveneens deel uit van deze uitgave. Alsof dit nog niet voldoende was trakteert Century Media ons tevens op een handvol recent opgenomen nummers. Deze opnames, daterend uit 2010 en 2011, klinken opvallend modern en komen in vergelijking met het oudere werk soms wat geforceerd over. De extra’s – voornamelijk Destruction System dan - vormen een ontegensprekelijke meerwaarde al kunnen ze niet tippen aan het debuutalbum van de groep.
