The Vamps maken de AB helemaal wakker

Review:Concerten
 Rani Coppens    22 april 2016

Zelden zag de AB al zo veel tienermeisjes (en de bijhorende observerende ouders) verzameld als voor het optreden van The Vamps. Vorig jaar stonden ze al in Salle de la Madeleine, een minder bekende concertzaal in Brussel met een capaciteit van een 1000-tal concertganger. Nu gaan ze iets groter. Dit optreden  was niet uitverkocht, maar dat lieten ze zeker niet aan hun hart komen.


De avond gaat vroeg van start. Om half acht betreed The Tide het podium, een pop rock band uit Los Angeles, California. Veel jonger kan bijna niet. De band werd gevormd in 2015 tijdens een wedstrijd georganiseerd door de mannen van The Vamps, de main attraction van de avond. The Vamps en The Tide sloegen de handen al in elkaar voor de The Vamps World Tour in 2015 en doen nu ook samen verder. De vierkoppige band klinkt goed maar weinig origineel. Je vraagt je af hoe lang het ‘boyband’ label nog kan blijven uitgeperst worden. De korte set wordt besloten na een klein half uurtje met de extreem melige recente single ‘Young Love’. Een veilige sound die geen blijvende indruk nalaat.

The Vamps zijn ook een band van de nieuwe garde, al hebben ze al iets meer ervaring onder de riem dan de opening act. Gitarist James McVey was al eventjes populair op YouTube voor hij zanger Brad Simpson leerde kennen via hetzelfde medium. Connor Ball en Tristan Evans, respectievelijk de bassist en drummer, vervoegden de band en zo waren The Vamps geboren. De jongens uit de UK brengen pop rock. Ze worden vaak vergeleken met One Direction, een begrijpelijke en ook min of meer correcte beoordeling, ware het niet dat ze wel hun eigen instrumenten bespelen. Zanger Brad Simpson heeft zelfs wat weg van een jongere Harry Styles, met de zwarte skinnies, wit t-shirt en bruine krullen waarmee hij op het podium verschijnt.

Verschijnen doen ze met een zeker gevoel voor drama, opbouwende muziek die het publiek een goede twee minuten opjut voor het doek eindelijk valt en de band tevoorschijn komt. Met een enthousiasme eigen aan een tienerpubliek vliegen ze er meteen in met Rest Your Love van hun laatste album Wake Up. De stage set up is simpel, met het logo van de band (een grote V) als opvallendste attribuut. Gitarist McVey draagt voor het overgrote deel van de set ook een Belgische vlag rond z’n nek. Misschien wil hij wel de superheld zijn van alle meisjes in het publiek? Dat ze daar geen nee zouden tegen zeggen wordt meer dan duidelijk wanneer het tweede nummer besloten wordt met de lyrics ‘And I can be your boyfriend’ en het hele publiek bijna in zwijm valt.

De setlist is energiek en krijgt de zaal makkelijk aan het bewegen. Ze maken indruk met een medley van onder andere Sorry van Justin Bieber,Can’t Feel My Face van The Weeknd en Stressed Out van Twentyone Pilots, maar de eigen nummers zijn qua energie op het podium nog indrukwekkender. Ze brengen alle hun bekendste nummers, de publiekslievelingetjes zoals Can We Dance en Last Night en er is ook tijd om even de nieuwe single I Found A Girl te promoten. Want in de hedendaagse moderne tijden moeten al die video’s geshared worden natuurlijk. Met enkele akoestische gitaren en een piano weten ze ook de gevoelig snaar te raken. Risk It All en Stay brengen een kalmer intermezzo, voor ze er weer volledig in vliegen voor de laatste paar nummers.

Niks is raarder dan een twintiger de lucht te zien humpen voor een publiek van meisjes waarvan meer dan de helft nog minderjarig is. Of misschien werd het net iets raarder toen de zanger sprak over ‘all the sexy ladies in the crowd’. Ahum. Moeder en vader stoppen de oren van dochterlief misschien al preventief dicht. Maar ze zorgen ook voor een memorabel avond, die gasten op het podium. ‘Wake up your sleeping heart’, zo gaat het laatste nummer van de avond en iedereen gaat nog een allerlaatste keer volledig los op de lichte elektronische tonen van Wake Up. The Vamps zijn een pak overtuigender live dan op CD, en daar doen ze het al helemaal niet slecht. Heel wat jeugdige energie op een klein podium: dat knalt. Zeker aan te raden voor iedereen die zich gewoon volledig wil amuseren op een hele hoop onpretentieuze muziek.