Ter gelegenheid van 'Record Store Day' zakten we op deze zondagavond af naar Kinky Star te Gent voor een wel heel bijzonder concert. We bespraken begin van het jaar nog de knappe plaat Half man, half wolf, half boar van het gezelschap KOLFSKOP en schreven daarover het volgende: Kolfskop presenteert met deze EP één voor één songs die je letterlijk bij het nekvel vastgrijpen, als klauwen die je elk moment de strot zullen dichtknijpen. Mede door de snoeiharde, meedogenloze uithalen van gitaar en drum - die laatste klinken als duivels mokerslagen, die de hersenpan inslaan. Maar het meest opvallende binnen dit concept is de vocale aankleding. Waarbij vooral opvalt dat uiteenlopende emoties worden aangesproken, maar ook verschillende uiteenlopende toonaarden naar voor worden gebracht. Die ons dus enerzijds enige gemoedsrust lijken te geven, maar anderzijds je in de diepste kelders van de hel lijken mee te sleuren.
Foto's: Divya Geldof
Wij vonden in de muziek van KOLFSKOP vooral enorm veel elementen terug van bands als Birthday Party en de kracht van artiesten als Nick Cave die met een bezwerende stem en dito instrumentale aankleding ons de stuipen op het lijf kon jagen ten tijde van The Mercy Seat. In andere recensies merken we dan weer vergelijkingen met Frank Zappa. Wiens geest we inderdaad meerdere keren zijn tegen gekomen op deze avond in Kinky Star te Gent. Maar vooral houden wij het uiteindelijk op een kruisbestuiving tussen beide artiesten met typische avant-garde elementen. Dat er amper een vijftigtal mensen, iets meer of minder, zijn afgekomen op dit toch wel heel kunstzinnige concert in het hartje van Gent? Het verwonderd ons toch.
Maar dat lieten de heren van KOLFSKOP zeker niet aan hun hart komen, ze zetten dan ook een heel integrerende set neer. Waarbij het midden werd gelaten tussen mokerslagen uitdelen, de luisteraar murw slaan tot ons in een diepe trance doen belanden. In elk geval zijn elk van de songs heel hypnotiserende op plaat, zo mogelijk is dat intensieve gevoel nog groter op het podium. Vooral blijkt KOLFSKOP hun naam niet te hebben gestolen, door enerzijds een dierlijk uiterlijk van een alles om zich heen verscheurende wolf voor te stellen. Maar anderzijds ook je tot een zekere gemoedsrust te brengen, door songs die je hart raken, die twee uitersten merkten we dus ook op bij het optreden van deze band.
Look at the Flowers gaf alvast de toon van de avond aan. Mysterieuze soundscapes, die je niet thuis kan brengen, gecombineerd met haast even vreemd aanvoelende vocalen waarbij het midden wordt gelaten tussen het vertellen, schreeuwen of uitroepen van dat verhaal. Vooral met die ene achterliggende bedoeling de luisteraar als het ware te hypnotiseren en ter vervoeren naar een onontgonnen en vreemd aanvoelende wereld. Daarbij is de kruisbestuiving tussen de verschillende elementen heel belangrijk, het ene kan niet zonder het andere. Bij KOLFSKOP zitten alvast drie artiesten die elkaar als het ware blindelings aanvoelen. Waardoor er inderdaad een magische kruisbestuiving ontstaat en ook wij in een heel diepe en donkere trance belanden. Meewarig meedansen op de tonen, ver weg van de harde realiteit.
In het wereldje van KOLFSKOP leven sprookjesachtige wezens die het goed met de mens menen, vredig naast hongerige wolven die elk moment hun prooi willen verscheuren. Songs als Raving Knights , Wolf, Giants are Shy zijn voorbeelden van liederen die schipperen tussen die uitersten. Maar vooral is die gehele set opgebouwd rond het publiek compleet murw slaan waarbij ook een verhaal wordt verteld. Vaak door middel van Jelle, die met zijn bezwerende stem je eerst haast roepende en schreeuwend zelfs, orendol maakt . Om daarna zalvend je hart te verwarmen.
Maar ook Nicolas brengt met zijn drumspel datzelfde intensieve gevoel bij ons boven. Het weer vrij korte "Verloren Kinderjaren" brengen ons drumpartijen die klinken als voetgetrappel van een horde wilde paarden die dreigend op ons afkomen, schreven we over de inbreng van de drums binnen deze song. Ook op het podium klinken zijn drumsalvo's als mokerslagen waarbij de hersenpan dreigt te worden ingeslagen, maar anderzijds lijkt het of die drumstokken je zachtjes door de haren strelen. Ruben, tenslotte geeft ons met zijn sublieme gitaarspel die ultieme doodsteek die we nodig hebben om compleet over de streep te worden getrokken. Dat was op plaat al het geval, maar live blijken we daardoor nog meer de demonen recht in de ogen te kijken en barst het angstzweet uit. Waarna we een geruststellend schouderklopje krijgen, en ons hart tot volstrekte rust wordt gebracht met zalvende gitaar riffs.
KOLFSKOP blijkt dus vooral een band die je live moet zien, want hun integrerende muziek komt nog het best tot zijn recht als je het meemaakt met de neus op de feiten. Pas op het podium voel je de vibes letterlijk op je afkomen bij elke gitaar en drum aanslag en bij elke oerkreet die de stemmen voortbrengen. Koude rillingen, tot een warm deken om ons te verwarmen. Het zijn dus verschillende uiteenlopende gevoelens die we vanbinnen krijgen bij het aanschouwen van dit schouwspel. KOLFSKOP blijken dus vooral meesters in het verheffen van muziek tot pure kunst, zoals grootheden als inderdaad Frank Zappa , Nick Cave en Tom Waits - om maar drie voorbeelden te geven waarmee we deze heren kunnen vergelijken - ons dit hebben voorgedaan. Zonder meer beleefden we in deze intieme omgeving van Kinky Star een avond waarop 'Muziek en Kunst' elkaar vonden, in een vreemde sprookjesachtige tot spookachtige wereld. Wij zijn er zeker van dat Zappa van hierboven met een brede glimlach heeft toegekeken naar dit wonderbaarlijke schouwspel.
Setlist:
Look At The Flowers // De Strooptocht van De Legermieren // Uncle Teddy // Arabian Sabbath // Wolf's Bane Doom// Raving Knights // De Minies en De Reuzen// Giants are Shy // HIding for the sun // Verloren Kinderjaren // Drowned Sailor
