Voor de tweede keer in minder dan een jaar tijd, slaagde de organisatie achter het Alcatraz Metal Festival erin om Death DTA naar Kortrijk te halen. Wie net zoals ikzelf niet aanwezig kon zijn op de voorgaande editie van Alcatraz, kreeg afgelopen zaterdag een herkansing om een muzikaal eerbetoon aan wijlen Chuck Schuldiner bij te wonen. Concertzaal De Kreun was meer dan aardig gevuld en baadde in een sfeer van de grote dagen.
Veel opwarming leek het publiek niet nodig te hebben. Het Antwerpse Carnation en het Nederlandse The Lucifer Principle genoten het voorrecht om de avond af te trappen. Vooral de eerstgenoemde groep liet een goede indruk op me na. De stevige Death Metal die het vijftal uit de boxen liet knallen wist menig toeschouwer te overtuigen. Aan variatie mocht er dan wat gebrek zijn, de intensiteit en speelvreugde maakten veel goed! Ook het Gelderse The Lucifer Principle – ik zag de groep in het verleden nog met een contrabas aantreden - kreeg de zaal zonder al teveel problemen mee.
Getuige de massale opkomst en de uitgelaten sfeer stond één ding buiten kijf: 15 jaar nà het overlijden van Chuck Schuldiner leeft diens nalatenschap nog steeds voort. Death DTA speelde gisteren in de volgende bezetting: Gene Hoglan (drums), Bobby Koelble (gitaar), Steve DiGiorgio (bas) en Max Phelps (zang + gitaar). Afgezien van Phelps – die overigens een meer dan degelijke prestatie neerzette – speelden alle muzikanten in het verleden nog samen met Schuldiner. Leuk om weten: Death DTA stond een dag eerder op het podium in Moskou. De bagage van de groepsleden raakte echter zoek waardoor een noodoplossing moest gezocht worden. Van begin tot einde wist de ruim twee uur durende set niet te vervelen. Laat ons eerlijk zijn, als er geopend wordt mits The Philosopher en Leprosy dan zit de sfeer goed vanaf de eerste seconde. Elk studioalbum van Death kwam in Kortijk aan de beurt. Van Scream Bloody Gore tot The Sound of Perseverance, aan kwaliteit was er geen gebrek. Een coverversie van Raining Blood (Slayer), Suicide Machine, Bite the Pain, Zombie Ritual, Left to Die, Overactive Imagination, Crystal Mountain, Spirit Crusher, etc. Het is slechts een greep uit het gebrachte werk. Dat de bindteksten van bassist DiGiorgio nogal melig vielen te noemen en dat Low Life op de setlist ontbrak, vormden op persoonlijk vlak de schrale minpunten van een voorts puike concertavond. Na ruim twee uur op het podium te hebben gestaan werden mits het onvermijdelijke Pull the Plug, de laatste noten van de avond ingezet. Klasse!
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
