Op dag twee van de Elpeeviering wordt er traditiegetrouw plaats gemaakt voor het snellere werk op en voor het podium. Dat er death en thrash metal op het programma staan zijn we gewoon want de wekelijkse elpeeganger heeft daar namelijk wel oren naar. Waar we minder aan gewend zijn bij Kat is black metal, en precies om dat gemis goed te maken werd dit jaar zwart zwaargewicht Enthroned als headliner geboekt.
Bloodrocuted mocht de dag in gang trappen. Reden genoeg om van bij de start aanwezig te zijn, want onze landgenoten uit Eppegem bewijzen steeds vaker dat ze noten aan elkaar weten te plakken. Frontman Bob had wat last van zijn stem en moest zich extra concentreren maar liet geen enkele steek vallen. Wat ons betreft had Bloodrocuted best wat later op de avond mogen spelen, wegens ruimschoots verdiende medailles de laatste jaren.
Agathocles is een band voor de liefhebbers. Zo serieus als hun boodschappen klinken, zo dubbel onnozel staan ze op het podium. 'Drie nieuwe in één minuut!', dat behoeft geen verdere uitleg. De goedbedoelde levenslessen waren weliswaar ietwat lastiger om te snappen nu ze ons tussen de nummers door niet werden toegelicht. Evengoed: een opwarmertje was het wel.
Carnation staat voor echte old-school death metal. Hun debuut 'Cemetery of the Insane' -inmiddels al een jaartje oud-, gaf fans van de klassieke death metal verse hoop en nieuwe adem. We hadden verwacht dat de tent zou afgebroken worden, maar al bij al bleef het relatief rustig vooraan. Waren de dranghekkens de spelbreker? Aan de band heeft het volgens ons in ieder geval niet gelegen, want Carnation speelde een strakke set en gaf ons geen enkele ruimte om te ademen.
Tijd voor onze noorderburen van Bodyfarm. Deze band is ons eerder tussen de veelheid van aantredende onbekenden tijdens festivals opgevallen door zijn eigenzinnige sound. Onze verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Zou Deinze verder slapen? Neen, Deinze werd wakker! Eindelijk waren daar de crowdsurfers en de moshers. Na de laatste vier nummers van Bodyfarm was de temperatuur in de tent met 5 graden gestegen en besloten we opgelucht dat de Deinzenaars het nog steeds kunnen.
Iets helemaal anders dan: Enthroned. We hadden Nornagest en trawanten al een poosje niet meer gezien in België en dus was een schare fans speciaal afgezakt naar de tent om er de band aan het werk te zien. Vooral de oudste fans kwamen daarbij een stuk bedrogen uit: geen nummers van de eerste CD, geen 'Satan Never Sleeps'. Enthroned gaf ook openlijk toe dat er door omstandigheden al zes maand niet meer gerepeteerd was en helaas liet zich dat voelen, niet zozeer in de nummers zelf maar in het aan elkaar breien ervan. Er vielen te lange tragische stiltes waardoor de zwarte sfeer voor een flink stuk verloren ging en het publiek van zijn kant maar lauwtjes reageerde, tot frustratie van de frontman die zich liet ontvallen dat het metalpubliek duidelijk niet meer is wat het geweest is. Misschien vonden de fans dat van de band ook, maar dat laten we liever in het midden. Vast staat dat black metal in een witte tent niet tot zijn recht komt.
Evengoed een flinke pluim voor de organisatie toch alweer, want makkelijk is het toch allemaal niet. Het weer zat niet echt mee en in de tent was de temperatuur nét haalbaar zonder bijverwarming, maar optimaal is toch iets anders. In vergelijking met vorig jaar (de eerste editie buiten het café) was er duidelijk hard gewerkt om de geleerde lessen in verbeteringen om te zetten, en ongetwijfeld zal er ook nu weer hard gebrainstormd worden om bepaalde aandachtspuntjes tegen volgend jaar weg te werken. Op dat vlak hebben we het volste vertrouwen in Kat en haar crew, want de dame weet van aanpakken. Benieuwd wat 6 jaar Elpee zal brengen.
