We hopen dat we de artiest Colin H. Van Eeckhout niet meer aan jullie moeten voorstellen? Naast zijn donkere uitspattingen bij AmenRa is hij het feitelijke boegbeeld van de gehele Church of Ra beweging. Nu AmenRa even op rust wordt gezet heeft Colin zijn eerste plaat uitgebracht via ConSouling Sounds. Onder de noemer CHVE. We namen Rasa, een plaat met één nummer van circa een half uur, onder de loep en stellen vast dat Dhr. Van Eeckhout ook 'solo' een meester blijkt te zijn in het bespelen van 'donkere emoties'.
Net als bij zijn andere projecten ligt ook hier alles in een sombere, weemoedige sfeer. Met een heel doordringende drone, die eerst heel traag op gang lijkt te komen. Bespeelt CHVE ons hart tot we in een diepe, bedwelmende trance belanden. Omgeven door complete duisternis voelen we ons als luisteraar wegglijden naar verre oorden. Deze muziek heeft een haast hypnotiserende uitwerking op ons, die laat aanvoelen dat CHVE ook solo weet hoe mensen te raken. Diep in gedachten pinken we na circa tien minuten in een diepe trance te zitten, een eerste traan weg.
Ergens vrezen we dat alles na een tijdje de monotone gang zou opgaan, waardoor de aandacht verslapt. Maar niets is minder waar. Binnen een welliswaar intieme, minimaliserende sombere sfeer worden we verder doorheen de song gedragen. Aanzwellende klanken lijken ons als een warme maar duistere gloed te omarmen. In diepe gedachten vergeten we de wereld rondom ons, en laten ons gewillig meedrijven tot een punt waarop het lijkt alsof we uit ons lichaam zijn getreden. Nee, dat zijn geen overdreven bewoordingen. CHVE weet met deze ene intensieve song ons tot een onaardse hoogte te verheffen.
Gaandeweg lijken meerdere handen ons de keel dicht te knijpen, langzaam maar zeker tot ons de adem is ontnomen. Het beklemmende gevoel dat je dreigt te verdwijnen, je hart voelt bonzen harder en harder. Het angstzweet barst je uit, maar ontsnappen is onmogelijk. Tot diezelfde drone je op een rustpunt brengt, waarbij we ons plots verlost voelen van agressie en duivelse gedachten. Omgeven door een donker waas, zien we een lichtpunt in de verte. Ons hart bonkt onophoudelijk op het ritme van de subtiele percussie, we blazen de laatste adem uit. En dan rust... complete, onaardse rust die we geen plaats kunnen geven.
Voorwaar is Rasa een half uur ons voelen weg zweven, naar onbereikbare oorden. Als in een diepe trance. Een gitzwarte droomwereld waaruit we niet willen ontwaken, gaat voor onze ogen open. CHVE raakt met die ene song inderdaad de meest gevoelige snaar van de meest donkere kant van de ziel. En laat hierbij aanvoelen dat de dood een rustpunt zal en kan zijn.
Waarna we, na een half uur diep genieten, met een glimlach uit deze gelukzalige droom ontwaken. De harde realiteit in de ogen zien.
Op vrijdag 6 mei 2016 zal CHVE zijn werk voorstellen op Dunk!festival, meteen een sterke aanrader: http://www.dunkfestival.be/festival/#line-up
