Love us or hate us, it doesn’t matter to me. Gruwel, Vlaamse metalfans, want het onwezenlijke is gebeurd: een metalen verwijzing in een review van een optreden van Bart Peeters. Iets waar hij zelf overigens ook naar verwees in één van de lange bindteksten tussen de liedjes door van zijn concert in de prachtige Ancienne Belgique te Brussel.
Er lijkt geen middenweg of compromis te bestaan als het over dit hyperactief mannetje gaat. Zowat iedereen bekeek me met gefronste wenkbrauwen toen ik aankondigde zijn concert te bezoeken. Vreemd, want alle concerten waren in een mum van tijd uitverkocht wat resulteerde in even snel uitverkochte extra voorstellingen. Voor mij staat Bart Peeters als een positief ingestelde brave entertainer die in staat is een verbinding te maken tussen folk, cabaret en kleinkunst.
De arme man wordt al eens verweten dat hij een drukdoener is. Tevergeefs heeft hij dit proberen weerleggen door aan te tonen dat ook hij ’s avonds comateus in de zetel hangt tussen zijn twee dochters. Gefaald. Het is en blijft een drukdoener. Met vele rare capriolen, danspasjes, overacting en een gevoel voor humor zoals we hem kennen van onder andere het Leugenpaleis, maar dan zonder Hugo Mathyssen. Het publiek was over het algemeen van behoorlijk jongere leeftijd dan je zou vermoeden. Erg veel koppels tussen de 25 en 35 jaar. Vooral de vrouwelijke fans lieten vaak van zich horen terwijl hun partners het rustiger hielden; moesten ze mee komen?
Toen ik de zaal moest verlaten om de laatste trein te kunnen nemen waren er al 20 nummers de revue gepasseerd. Grotendeels afkomstig van de laatste cd Op De Groei. Tijdens de ingetogen opener “Hemel“, een lied dat hij schreef na de aanslagen in Parijs stond hij nog solo onder een eenzame lamp. Dat was meteen ook het enige serieuze moment. De begeleidingsband mocht opkomen waarna onder andere “Mooie Dag” en “Lepeltjesgewijs” de handen op elkaar kreeg. Om de drie nummers was er een korte inleiding voor het volgende stukje. De bindteksten komen dicht in de buurt van cabaret. Hij vertelt graag een kort verhaaltje. Vaak situeert dit verhaal zich in familiekring of zijn woonplaats Boechout. Telkens gebracht met het nodige enthousiasme en interactie met het publiek of met de vrouwelijke doventolk, die in een niet mis te verstane positie onder de zanger belandde tijdens het nummer “Liefde is alles”.
Na de haast obligatoire melding dat het laatste nummer aangebroken was werd “Slaapwals” ingezet en volgde de zeer snelle encore, waarin een hoofdrol werd weggelegd voor Tutu Puoane. Deze dame met Afrikaanse roots is gezegend met een warme, prachtige stem waarmee ze zich in haar moedertaal en in het Nederlands Bart Peeters bijstond bij de nummers “Dicht Bij Mij” en “Messias”.
Wat me telkens opvalt aan Bart Peeters is dat hij tot op een zeker niveau de kleinkunst aankan maar of te braaf of te jong van geest is om een heel nummer op dat niveau te blijven. De strofen zijn inventief en verrassend, de refreinen zijn soms tenenkrullend banaal. En alles is zo braaf dat je zelfs je katholieke grootmoeder van 98 jaar mee kan nemen zonder haar overstuur te maken. Steekjes naar de charmezanger Christoff, R&B ster Beyoncé, Tomorrowland en heavy metal zijn van die aard dat ze al zalven voor ze slaan. De overige bandleden, ter begeleiding, lieten zelden of nooit een steekje vallen. Ze bespeelden allerlei instrumenten en wisselden vaak af. De enige interactie met het publiek was de blik naar Bart Peeters die het deelde met het publiek: Wat is Bart nu weer allemaal aan het doen of aan het zeggen? Dat is het bewijs dat geen twee shows hetzelfde zijn. Een groot voordeel voor fans.
Bart Peeters is een drukdoener. Maar hij is goed in zijn vak, zo niet onnavolgbaar in dit specifieke genre. Om te besluiten met de woorden van de man van de blondine tussen ons in; ik ben toch blij verrast.
Setlist
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
