We kennen allemaal wel een kennis die we enigszins wel een zekere klasse toe kunnen schrijven, maar toch dat ene jammere marginale kantje heeft. Meestal komt de marginaliteit boven na het nuttigen van enkele biertjes en/of sterke drank. En allemaal vinden we dat afstotend en op zo’n momenten gaan we er liever niet mee om. Wel, Oceans Of Slumber zal enerzijds mensen weten aan te trekken met Winter, maar een groot deel van deze mensen zullen afhaken wanneer de marginaliteit het over neemt.
Oceans Of Slumber is een band die niet voorkomt op de alom bekende “Encyclopeadia Metallum”. Via het forum werd me duidelijk dat dit was omdat ze omschreven werden als progressieve rock. Onzin, zeker als je naar de recent uitgekomen cd Winterluistert. Maar laten we de heren en dames van Metal Archives niet meteen met de vinger wijzen, het is immers geweigerd in 2012.
Het uit Houston afkomstige zestal laat op hun derde plaat Winter een bijzonder sterke indruk na. Het heeft wat de laatste cd van Avatarium bv mist: Pit. Het is kort door de bocht een combinatie van jazzy melodieën, country en rauwe metal. Zeker in de vocalen. Zangeres Cammie Gilbert, van Afrikaanse origine (!), etaleert de klasse van de band terwijl de overige zangers zorgen voor de marginale fratsen. Deze overige zangers zijn Anthony Contreras (gitaar), Sean Gary (gitaar) en Keegan Kelly (bas) Je hoort diepe grunts en hoge screams. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wie welk type grunt/scream voor zijn rekening neemt, maar het geheel is wel op zijn zachts gezegd apart te noemen. Ze hebben om dat te benadrukken ook nog een drummer in dienst, Dobber Beverly, die, naast zijn werk op de piano, zorgt voor een prima dosis blastbeats.
Al de songs, inclusief de korte instrumentale, zijn erg interessant en houden je vast. Ze blijven je verrassen en zorgen er voor dat je Winter in één keer zal willen uitluisteren.
Van de recent gepubliceerde titeltrack “Winter” tot en met afsluiter “Grace” horen we erg veel afwisseling. Het valt me zeer moeilijk om dit met een bepaalde band te vergelijken. Een uitschieter heb ik niet opgemerkt; het niveau is op elke song uitermate hoog. Persoonlijk vind ik het een mix van Avatarium, Anathema, een vleugje black à la Emperor, Led Zeppelin en Candlemass. Jazeker, zo uniek zijn ze.
Desondanks zijn ze niet vies van een cover. Op magistrale wijze coveren ze “Nights In White Satin” van de Moody Blues. Ik ben zeer blij met de gave om op één of andere manier dit soort toppers uit een lijst met nieuwe releases te pikken zonder er nog maar over gehoord te hebben. Zo is het niet moeilijk om tijd te spenderen aan recenseren.
Winter is op 4 maart 2016 uitgekomen via Century Media. Je kan hun officiële clip "Winter" hieronder bekijken en zelf oordelen.
