Afkomstig uit Parijs brengt Ovtrenoir ons post-metal/sludge in zijn reinste vorm. De band werd samengesteld uit een fotograaf, designer en steengoede muzikanten en zorgt zo voor een mooie combinatie tussen alle mogelijke aspecten die een band nodig heeft om succesvol te zijn.
Het album opent met Fires. Een stevige drum beat en overladen gitaar riff verwelkomt ons op dit album. Als openingtrack kan deze song gezien worden als een sterk staaltje waaghalserij. Met meer dan 8 minuten op zijn repertoire davert het geheel steeds verder de duisternis in tot we arriveren bij de 2de track genaamd ‘Erased Sunken’. Het lied lijkt vlotjes voort te bouwen op zijn voorganger. Donker en even duister glijden we steeds dieper in het zwarte gat. We moeten ons trouwens ook niet gaan verwachten aan grote hoogtes of innovatieve veranderingen doorheen het volledige album. Niet dat we er nood aan hebben op deze donkere dagen maar het was een welgekomen afwisseling geweest in het geheel.
Eveneens bij de resterende songs zit alles goed in elkaar gegoten. Elke song lijkt voort te bouwen op zijn voorganger en zorgt zo voor een continue proces in het geheel. Het voelt aan alsof de ene trede na de andere mooi opgebouwd werd en uitsparingen niet voorzien zijn. Het water kan niet wegvloeien en neemt je mee in een kolkende massa.
Begrijp ons zeker niet verkeerd. Deze getalenteerde vierkoppige band zorgt voor een aangename wisseling tussen het duistere en het actieve maar laat geen groene kant van zich zien. Het weinige actieve laat zich rap weer op de achtergrond weerkaatsen.
