Walk The Moon doet de zon schijnen in Trix Club

Review:Concerten
 Rani Coppens    1 maart 2016

Vorig jaar was het begin van een groots avontuur voor de mannen van Walk The Moon, een synthpop band uit Ohio in de Verenigde Staten. U kent ze waarschijnlijk vooral van 'Shut Up and Dance', ongetwijfeld één van de grootste hits van 2015. Maar ze maken al veel langer muziek dan dat. De fans hebben eventjes moeten wachten, maar na twee onafhankelijke releases en twee platen onder RCA Records staan ze nu eindelijk in Trix Club in Antwerpen.  


De avond wordt afgetrapt met heel wat zuiderse energie. Of het zuiden van Amerika toch, want opening act Colony House komen van het hart van de country scene in Nashville, Tennessee. Twee broers, zanger en drummer, staan aan het hart van de band, versterkt door een bassist en gitarist. Explosief zijn ze, een alternative rock sound met een hint naar hun roots in Tennessee. Een sterk contrast met de happy synthpop van de main act die avond, maar de muziek misvalt niet bij het publiek. Ze tonen passie voor hun vak en spelen nagenoeg perfect. De ietwat knikkende knieën zijn hen dus zeker vergeven.

"Here comes the lion, father." Je weet het misschien niet maar dat is de vertaling van de eerste zin van The Circle of Life, het iconische nummer uit The Lion King. En ja, misschien doet Walk The Moon zanger Nicholas Pettrica je wel aan een leeuw denken, met zijn hanenkam. Of misschien heeft het iets te maken met de sfeer van het nummer en het feit dat ze hun fans zichzelf aanzien als een 'tribe'. Wat de reden voor de keuze ook is, The Circle of Life is het nummer dat de band uitkoos om het podium te bestijgen. En ondanks het feit dat niemand de lyrics kent zingt iedereen mee. Het hoort zo. Openen doen ze met 'Jenny', een nummer over een hete zomerliefde (en dan hebben we het niet over de temperatuur). Nicholas zingt 'I'm not gonna take it from you, I'll let you give it to me' en het publiek geeft hem alles wat ze hebben. Ze slaagden er dan misschien niet in om Trix Club volledig uit te verkopen, maar ondanks het beperkte publiek bruist de volledige zaal. 

De band zelf heeft eventjes nodig om te klikken met de fans. Het eerste deel van de show geeft ons het ene nummer na het andere. Ze spelen technisch perfect en bij momenten lijkt het wel alsof de zon op het podium rondloopt met de pure energie die ze uitstralen, maar de connectie is er niet. De fans lijken er echter weinig om te geven. Iedereen zingt en danst mee en blijkbaar is dat voldoende om de jongens op het podium ook te overtuigen. Een simpele 'dankjewel' (verrassend correct uitgesproken voor een Amerikaan) zet de bal aan het rollen en al snel worden we besprenkelt met inspirerende woorden over een betere toekomst en hoe je nooit mag vergeten wie je bent. Shut Up and Dance sluit het eerste deel van de show af en na de gebruikelijke encore-wandeling af en op het podium brengen ze Anna Sun, de ultieme favoriet van de trouwe fans. Of Walk The Moon bij het grote publiek ooit bekend zal staan als meer dan een 'one-hit-wonder' valt nog af te wachten, maar live kunnen ze zeker overtuigen.