Aha nog is een vette schijf, een feestje bouwen met The Unguided. De verwachtingen waren redelijk hoog en volledig terecht! Ook nu spreekt de cover ons aan en niet in het minst mijn zoon van 7 jaar die ook steeds weer naar de hoezen van o.a. Manowar, Iron Maiden, Megadeath en Majesty (dit is enkel een opsomming van de laatste CD’s die hier opstonden). Lust and Loathing is een streling voor het oog en voor onze oren!
Met Enraged gooien ze meteen een bommetje: een perfecte mix tussen de zoete zanglijnen met een melancholische ondertoon, tot meer brutaal geschreeuw. Een bluesy gitaar, de synths en extra elektronica geven een extra dimensie aan deze geniale track! Ik voel duidelijk aan dat het studiowerk op en top is: ik aanhoor hier een sublieme mix tussen de energie, het brutaal geweld en hun zachtere kant en dat allemaal netjes in één geheel verwerkt waarbij alles elkaar aanvult alsof het hiervoor en alleen hiervoor bestaat! Ik voel ook aan dat dit er zal staan op een podium! Enraged is gewoonweg de perfecte opener!
The Worst Day (Revisited) klinkt nog zwaarder en ruwer met héél wat variatie. Ik bespeur zelfs een metaalachtige stem! Op muzikaal vlak gaat het van melodisch (met een laagje HIMM) naar brutaal en agressief (van melancholische zanglijnen tot agressief gebrul, waarbij er zelfs even een rustpunt is waarbij de piano een hoofdrol krijgt en ik zelfs even een vleugje techno bespeur).
King of Clubs bevat beukende gitaren, coole elektronica en een vleugje Rammstein, meteen gevolgd een Tool versus Skrillex moment. De dualiteit tussen zacht en hard en de variatie in de stijlen maakt dat ik haast verslaafd geraak aan dit nummer! Met tracks als deze zetten ze hun stempel en geven ze aan waarvoor ze staan, hiermee maken ze ook het verschil en dit maakt hen ook groot!
Heartseeker begint vrij zachtjes (met een piano en zeer melodisch). Ze hadden hiervan een ballade kunnen maken ,maar dat was dan weer te voorspelbaar en dus krijgen we na verloop van tijd de nodige grunts en de nodige energie. Edoch is het een rustiger nummer met een knappe melodie en de nodige gevoelens. Wederom is het de verscheidenheid die hen groots maakt! Ik sta te popelen om hen live aan het werk te zien!
Phobos Grip start alsof het hier effectief gaat om een raket die men effectief richting Phobos (uw weet wel de grootste maan van Mars) afschiet! Zowel op vocaal vlak als op instrumentaal vlak lijkt het alsof iedereen een overdosis kerosine heeft gekregen, maar het klinkt lekker scherp! De gitaarsolo mag er ook wezen! Dit is de zwaarste track op het hele album en ik ben er volledig weg van!
Black Eyed Angel lijkt een ballade te zijn, maar algauw brengen de gitaren en de electronica een andere sound. Hard en zacht botsen met elkaar op een melodieuze manier. Dit klinkt smaakt lekker zoet en terwij l ook lekker stevig, kortom: een zalig nummer! Ik voel me als een kind: ik mag spelen met mijn lievelingsspeelgoed en niemand neemt me dit moment af! Ik omschrijf dit als een zuivere diamant!
Operation E.A.E. brengt on seen mix tussen melancholia en brutaliteit, de zachte kant en de harde kant die met elkaar op de vuist gaan! Wederom een perfecte match tussen twee werelden!
Boneyard begint als een techno track, tot de gitaren en de drums de sound verscheuren. Wederom is het genieten van de grunts, het schreeuwen en zeemzoeterige zanglijnen, de dans tussen techno en heavy metal voelt gewoon perfect aan, waarbij een vleugje rock als brug dient om van het ene naar het andere over te gaan. Voor mij is het duidelijk: hier is een genie aan het werk! Of moet ik zeggen een geniale groep, geniale technicus, geniale studio … ? Check de ingewikkelde structuur, de vele wissels in tempo, het gebruik van verschillende soorten instrumenten, de zanglijnen …
Na 9 tracks zitten we helaas reeds op het einde met Hate (and Other Triumphs)! Ik hoor veel melancholie, verdriet, emoties, waarna het geheel ontploft en de woede de overhand neemt! Dit is een laatste shot, waarna je de stilte zo snel mogelijk wil doorbreken door het geheel nog eens af te spelen, en nog eens en nog eens …
Ik zou er haast emotioneel van worden bij zoveel genialiteit en zoveel klasse! Ik kan niet wachten om hen eindelijk eens live aan het werk te zien!
