Wat een prachtavond met fenomenale zangeressen en zangers had moeten worden krijgt meteen een flinke deuk door het afzeggen van Xandria wegens ziekte van hun zangeres. Xandria is één van die groepen die ik al langer eens wou zien en al is eerder misliep. De andere bands mochten wel iets langer spelen …
Maxi straalt en vliegt er meteen in, samen met haar maatjes van Jaded Star. Meteen weten we ook dat haar stem dik in orde is en dat de groep op elkaar kan rekenen (ook al moest hun drummer last minute invallen). Veel staat er niet op het podium: een drummer, twee gitaristen en Maxi en toch weten ze de zaal te vullen met hun sound: vette female fronted hard rock. Bij de eerste twee nummers staat de klank nog niet volledig goed, maar daar lijkt ze zich niet teveel van aan te trekken. Ze geeft zich volledig en bruist/straalt duidelijk. Pure magie komt er met het nummer In The End of Time: een pracht ballade waarbij haar stem volledig tot ontplooiing komt! De handen gaan ook even de lucht in, armen zwaaien mee op het ritme van de muziek. Keep on Fighting is meteen ook opgedragen aan de zieke Dianne (Xandria). De sfeer zit meteen juist (inclusief klappende handen). Ik hu echt wel van de melancholische klanken. Wake Up is al hun laatste track, het perfecte nummer om mee af te sluiten: lekker swingend! Het handgeklap en applaus op het einde is zeker niet gestolen. Het is hun laatste optreden in deze tournee en dan kan er ook een klein grapje af tussen Phillip (de gitarist van Xandria) en Maxi die een glas vola/witte wijn krijgt aangeboden. Het is niet zomaar rode wijn, er zit ook cola in omdat voor haar rode wijn naar oude sokken ruikt en alleen zo krijgt ze het goedje binnen. Yup, zo sluiten ze af.
Serenity heeft een nieuw album en gebruiken meteen ook de album intro als startschot voor het optreden. Ik had al eerder hun CD – Codex Atlanticus - besproken en die beviel me echt, meteen ook het moment om te checken of ze de hoge verwachtingen kunnen inlossen! Ze gooien ook meteen een bommetje, duidelijk nog steeds in vorm en dat op het einde van een tournee! Follow Me lijkt me perfect als opener: spetterend vuurwerk, passie en overgave! Wat een vocals! Al snel blijkt dat de nieuwe nummers echt wel hun mannetje staan! Ik hou ook wel van Georg’s jasje (lijkt me mijn ding). Tasha (Clementine is op tournee met Melted Spaceen en verliet de groep 2 jaar geleden) komt af en toe meedoen voor een duet of om de leiding over de backings te nemen! De handen klappen al snel mee, de armen gaan al even snel de lucht in! Bij Iniquity aanhoren we zelfs een akoestische start. Hierbij zingt ook iedereen mee, tot zelfs de drummer! Even gaan ook al de lichten uit en vraagt Georg om enkel nog licht te hebben met de hulp van de aanwezige Gsm’s, I-phones enz. het is een speciaal zicht, dat moet ik ook echt toegeven. My Final Chapter is inderdaad de te verwachten emotionele topper, zeker het akoestische begin! Gewoonweg geniaal gebracht en diep ontroerend! Na een paar minuten springt ook de rest in, waarbij de bombastische touch even de bovenhand krijgt. De staande ovatie en het aanhoudende applaus zeggen alles! Tijd ook om even Jaded Star te bedanken voor de fijne momenten samen, tijd ook om de trouwen fans te danken die steeds weer ettelijke kilometers rijden om hun helden te aanschouwen en tijd om de crew te danken voor hun inzet! Vervolgens zetten ze het Meat Loaf moment in met Perfect Woman.Tasha heeft zich zelfs even in het wit verkleed en speelt de perfecte tegenhangster voor deze gimmick! De sfeer zit goed, net als de lading grapjes tussendoor. Zo mogen een paar gasten voor ballerina spelen tijdens dit nummer. Dat Fabio ook nog héél goed kan zingen ontgaat niemand (luister maar eens naar Spirit in The Flesh) , maar ze kunnen ook nog eens grappen maken over de pik orde tussen wie de vocale leiding mag nemen. Het is duidelijk dat Georg en Fabio elkaar graag jennen! Met een stuk over Henry de 8ste scheren ze opnieuw hoge toppen. Meteen mag een geniaal duet hun reguliere set afsluiten, al krijgen we niet veel tijd om te bekomen of ze steken alweer vuur aan het lont! Geestige maskertjes duiken op met een bekkentrekkende Georg die het even moeilijk heeft om zijn focus te behouden. Over een paar uurtjes is hij jarig en dat mogen we allen weten, ook al brengt hem gelukwensen voor zijn eigenlijke verjaardag ongeluk. Er volgt ook een eresaluut voor de zieke Dianne en tijd voor wat selfies en wat toespraken (met de nodige spraakverwarring genre huwelijks aanzoek). Rust of Coming ages is een nieuw hoogtepunt. Bij het laatste nummer komt Philip, de gitarist van Xandria ook even meedoen, kwestie van toch iemand van hen op het podium te hebben. Het dak gaat er ook helemaal aan!
Ik kan zeggen, dat ik een fijne avond heb gehad, ondanks de afzegging en nu maar hopen dat mijn date met Xandria voor binnenkort is! Uitstel is geen afstel!
