Onderweg naar Roeselare, voor het optreden van RAM, Bliksem en SpeedQueen , dacht ik bij mezelf dat het vreemd was dat ik nog nooit in de Verlichte Geest te Roeselare ben geweest. De Verlichte Geest is een prima café/zaal hybride voor een deftig optreden van het zwaardere metaal. Een makkelijk te bereiken toog, een goed geplaatst podium en een biljarttafel achteraan.
Vooral het podium lokte me op een vrijdag avond naar daar. Het was immers al sinds 2004 geleden dat ik RAM nog eens had gezien. Een op dat moment qua leeftijd jonge band die me in Lauda (DUI) prima kon overtuigen van hun kwaliteiten. Lekker klinkende heavy metal met een zanger die me bij momenten aan Rob Halford deed denken. Als bonus kregen we de Antwerpse thrash band Bliksem en heavy metal nieuwelingen SpeedQueen.
SPEED QUEEN
Toen ik binnen kwam begon het Limburgse Speed Queen net aan hun set. Via het internet had ik al enkele van hun nummers beluisterd en gezien hun jonge leeftijd was ik, naast het live spelen van dit materiaal, zeer benieuwd naar hun podiumprestatie. Alsof ze het wisten gingen ze lekker enthousiast te keer en zat het geluid de ganse set helemaal prima. Hun persoonlijke looks en outfits verraden een jaren ’80 heavy metal instelling: weelderig haar, spandex en een gezonde dosis rock ’n roll attitude. Hun jonge leeftijd werd enkel verraden door hun gezichten. De songs werden technisch prima gespeeld en de zanger kan je niet bepaald beschuldigen van enige schroom. Op een bepaald moment werd de toog als uitbreiding van het podium gebruikt. Het publiek, hoewel beperkt in aantal bij deze opener, ging graag mee in deze sfeer. Een zeer leuke kennismaking met een band die volgens mij nog een mooie toekomst tegemoet gaat. Dat zal er voornamelijk eentje zijn met veel plezier in.
BLIKSEM
Het Antwerpse Bliksem is een snel opkomende band die voornamelijk bekend staat als thrash metal, maar op zich duidelijk meer is dan dat. Hun eigen biografie beschrijft een breder spectrum waarbij woorden als doom, gloom, psychedelisch en vooral melodie de revue passeren.
Mijn eerste kennismaking met hen kan dit enkel bevestigen. Ik heb een band gezien die interessant materiaal bracht. De thrash is veruit het meest aanwezig in de nummers. Het naar eigen zeggen favoriete nummer van de zangeres, "Morphine Dreams", is een groot voorbeeld van het veelzijdiger karakter van de band. Het klinkt haast als een ballad waarin zangeres Peggy Meeussen zich van een gevoelige kant laat horen.
Er was ook bij hen een duidelijk spelplezier aanwezig. De zangeres deed me soms denken aan een extremere versie van Anneke Van Giersbergen op vlak van danspassen. Het publiek moest echter nog een beetje opwarmen; de enthousiastelingen op de eerste rij waren de groepsleden van Speed Queen! De band vroeg het publiek ook wat dichter bij het podium te komen waarna “Room With A View” werd gespeeld. Een nummer dat na een rustige start een trage opbouw kent naar heftiger werk. Indien je het nummer “Crawling In The Dirt” nog niet op videoclip hebt bekeken raad ik je aan om dat toch eens te doen. Het geeft een prima weergave van hoeveel plezier zo’n optreden kan veroorzaken. Helaas voor Bliksem was het publiek veel tammer en kwam dit gevoel niet naar boven. Jammer. Maar één ding is zeker, Bliksem gaat nog potten breken!
RAM
Je leest wel eens dat RAM een jonge band is. Dat klopt niet helemaal. Ze bestaan intussen toch al dik 13 jaar. Productief zijn ze echter niet geweest gedurende deze periode. Onlangs kwam hun vierde full cd uit: “Subversvm”.
Hun heavy metal is recht door zee en duidelijk, met een duidelijk verschil tussen het begin van hun carrière en nu. Persoonlijk vind ik dat ze hun eerste EP nooit meer hebben kunnen evenaren, laat staan overtreffen. Het is niet dat hun cd’s “Sudden Impact”,"Lightbringer" , “Forced Entry” en “Subversvm” slecht zijn, maar op één of andere manier hebben RAM de magie van de EP nooit meer kunnen terug vinden. Zelfs toen het nummer “Sudden Impact” werd heropgenomen om op hun debuut te komen, bleek dat de magie uit het nummer was gezogen.
Live kwamen de EP nummers “Sudden Impact”, “Machine Invaders” en afsluiter“Infuriator”echter wel tot hun recht. Het aanwezige publek bevestigde me dat ze ook een duidelijk verschil in kwaliteit horen tussen de nummers ten tijde van de EP en het meer recentere werk. Het nieuwe werk is qua techniek en songstructuur nog wel boven het gemiddelde, maar ze missen kracht en intensiteit. Aan de podiumprestatie ligt het alvast niet. OPok RAM wist zich te amuseren op het podium. Het publiek was grotendeels aanwezig voor deze bijna-cult groep. Het enthousiasme was vanzelfsprekend het grootst bij de nummers van de EP, maar "Return Of The Iron Tyrant" en "Omega Device" kregen het publiek ook vlotjes mee! Na een dik uur zat het er op, het wanhopige gesmeek om één bisnummer ten spijt.
Tot slot nog even over het geluid:
Naar mijn ervaring gebeurt het heel vaak dat de groep die het laatste speelt het beste geluid produceert. Het is zelden zo dat élke band op een avond van een uitstekende mix kan genieten. Vanavond was gelukkig zo'n avond. Een pluim voor de verantwoordelijken!
