Striker, het kan zo een band uit de duizenden worden of de naam doet je hunkeren naar een oorlogsaanval maar op één of andere bijzondere wijze blijft de band me triggeren dat het geen naam heeft. Ze zijn al actief sinds 2008 (of 2007?) en ze zijn met 4. Afkomstig uit Edmonton, Canada werden ze samen met Kobra en The Lotus op de metalmap gezet.
In 2010 brachten ze hun eerste EP ‘Road Warrior’ uit en in datzelfde jaar brachten ze hun debuut album ook uit. Daarna brachten ze elke 2 jaar steeds een album uit. We verwachten dus in 2018 opnieuw materiaal al kunnen we er ook naast zitten met onze berekening. Dit jaar komen ze op de proppen met ‘Stand in The Fire’ de welke meteen ook een bommetje is geworden.
Striker brengt ons heavy metal uit de jaren 80 met een frivole toets naar het heden. We hebben maar liefst 11 knallende nummers om de band gewoon te worden mochten we ze nog niet kennen maar na 2 nummers weet je best al welk vlees je in de kuip zal hebben. Sommige Canadezen durven Striker ook wel te omschrijven als een thrashmetalband. Echter wensen wij hun hierin tegen te spreken. Officieel worden ze weliswaar bestempeld als ‘New Wave of Heavy Metal’.
Genoeg over het verleden, laten we naar het heden kijken. De band speelt elke song met voldoende kracht en passie waardoor je steeds het gevoel hebt alsof ze dat nummer speciaal voor jou gemaakt hebben. De riffs die ze erin verwerken doen ons soms denken aan Iced Earth maar op het moment dat je de vergelijking wenst te maken komen ze af met en waanzinnige solo zodat je het ineens ook weer vergeten bent.
Liefhebbers van het hardere metal genre uit de gouden jaren zullen met dit album dus zeker aan hun trekken komen. Klinkklare geluiden, prachtige zangpartijen en stevige gitaarsolo’s zetten de toon voor het volledige album. Hiermee heeft Striker ineens enkele bands wat concurrentie aangeboden want ik kan ze nu al bestempelen als het sterkste album in opkomst. De bandleden proberen zich steeds te innoveren en te vernieuwen en ze blijken daar ook nog eens steevast in te slagen. Dat doen ze sinds de eerste EP en dat doen ze op dit laatste album nogmaals.
