In 2015 zakten we geregeld af naar het gezellige Trix Café, voor de TrixTrax avonden aldaar. We stellen vast dat we van de acht op de tien keer, bij wijze van spreken, altijd in de file staan op de Antwerpse ring. Dat was ook het geval op deze winterse donderdagavond. Maar niet getreurd, ook het voorprogramma van deze eerste TrixTrax avond van 2016 had in de file gestaan, waardoor ook zij iets later aan hun set begonnen. We kunnen alvast dit stellen: "op deze eerste TrixTrax avond van het jaar zagen we twee onontgonnen parels binnen het Belgisch muzieklandschap, die veel meer aandacht verdienen dan ze nu maar krijgen". Ons verslag.
"Gaande van zalvend tot hard uithalen, het is allemaal aanwezig op deze plaat. Kortom, deze band is klaar voor de grote stap voorwaarts, en dit niet enkel alleen in post-rock middens. Nee, dit is een doodeenvoudige, simpele rock plaat die iedere globale muziekliefhebber, of toch deze die houden van de alternatieve kant hiervan, over de streep zouden moeten trekken". Dit schreven we in 2014 over het album Sun Drunk Moon van If Anything Happens to The Cat.
Nu datzelfde gevoel hadden we ook in TRIX, toen ze deze songs live brachten. Lekker om zich heen stampen, tot zalvend je hart verwarmen. Het zit allemaal verweven binnen de songs van deze Gentse band. Maar de meest aangename verrassing zat op deze avond bij de nieuwe nummers Echo Park en Beijing Fury. In een later interview lieten de heren ontvallen De Metal invloeden van onze drummer, een vleugje Ef en Mono zitten verweven in de nieuwe nummers. Ook die stelling blijkt te kloppen. Want binnen de nieuwe songs zit veel meer snelheid, nog meer kracht en worden we vooral tegen de muur gekwakt zoals we dat nog niet hebben meegemaakt bij If Anything Happens to The Cat. En dit voor een band die ons, puur muzikaal, toch altijd enorm heeft kunnen bekoren.
We kregen in Trix vooral een gevarieerde set aangeboden die inderdaad wat alle kanten opging. Zowel instrumentaal als vocaal, wat een stembereik heeft zanger Jasper De Petter toch, werden heel diepe gensters geslagen in onze ziel. Van een waar kippenvelmoment, waarbij haast ingetogen nummers je tranen in de ogen bezorgden, kregen we een wervelwind van postrock geluiden over ons heen waarbij de muren in Trix het dreigden te gaan begeven. Overdreven bewoording? Dat kan, maar we kunnen niet voorbij aan het feit dat If Anything Happens to the Cat een sterk onderschatte parel is binnen het globale postrock en aanverwante gebeuren in ons land.
Sloegen de 'oudere' nummers al aan, dan lag de lat bij de paar nieuwe songs zowaar nog hoger. Wat ons veelbelovend doet uitzien naar de toekomst. Een toekomst die er naar onze mening heel rooskleurig uit ziet, met deze ingesteldheid moeten ze er gewoon komen deze jongens. Want naast een technisch hoogstaande manier van spelen, stralen ze ook de nodige spontaniteit uit om harten te breken. Als 2016 geen doorbraak jaar wordt, dan weet ik het niet meer.
Setlist:
Jessamine //An Unexplainable Explosion of Data // Echo Park //Khaleesi //Beijing Fury //Take Nothing but Pictures // ... Leave Nothing but Footprints
Over spontaniteit gesproken. He Died While Hunting traden, naar eigen zeggen, pas de tweede keer op in Vlaanderen. Hoog tijd om eens op te zoeken wie deze jongens uit het Brusselse zijn dan? Enig opzoekwerk leert ons dat deze heren hun eerste plaat op de markt brachten medio 2011: we used to dream awake. Wat muziekstijl betreft zouden we ze durven onderbrengen in enerzijds dromerige indiepop, anderzijds postrock tot post-everything, zoals in hun biografie omschreven staat. In elk geval lijken we ook weer op een ontgonnen parel te zijn gestoten. De frontman heeft wat moeite met het Nederlands, maar doet op zijn onbeholpen tot humoristische wijze, zijn best om het Nederlandstalige publiek te woord te staan. Wat kan gezien worden als een pluspunt.
Ook puur muzikaal stralen He Died While Hunting dat speelse, tot spontane uit. Maar vooral blijken deze heren begenadigde artiesten te zijn die potverdorie goed weten hoe hun instrumenten te bespelen. Die technische hoogstaande manier van spelen zorgt er gelukkig niet voor dat ze een routineuze set afwerken. Lijkt alles in het prille begin die dromerige weg op te gaan, waarbij je zelfs met momenten een speld kon horen vallen in trix Café. Dan kwamen er zowaar stukken in de set waarbij de haren op onze armen recht kwamen te staan. Bovendien is er die magische inbreng van Cello en Trompet binnen het geheel. Dat ervoor zorgt dat we niet een zoveelste 'post everything, met dromerige achtergrond' te zien en horen kregen.
Tijdens de gehele set werden we weer eens van de ene naar de andere emotie doorverwezen, maar het meest krachtdadige nummer kwam net voor de bisnummers. Bij Love + Hate, dat begon met een meesterlijke trompet intro, werden plots alle demonen los gelaten. Als een wild om zich heen slaande horde wilde wolven stoven de bandleden plots over het podium heen. Gingen door de knieën, of lieten duivels uit hun instrumenten ontspinnen. Knetterende gitaren, die op de grond werden gegooid of zelfs bijna stuk werden geslagen, gelukkig deden ze dit niet effectief. Een drumsolo die door merg en been leek te gaan, met daarop de cello en trompet die de geluidsnormen leken te overschrijden. Bij deze song leek He Died While Hunting alle pijn en smart van zich af te gooien in een wervelwind van postrock en aanverwante geluiden, alhans zo leek het toch.
Waarna zowel de bandleden, als wijzelf verweesd achter bleven. Het had zelfs op die manier mogen stoppen. Maar de band ging toch door met een tweetal knappe, ons tot gemoedsrust brengende, bisnummers. Met enige vertraging, want de gitaar van de frontman/zanger had blijkbaar te lijden gehad onder het geweld van de vorige song. Waardoor hij wat tijd nodig had om die terug goed bij te stellen. Ondertussen deed hij maar een fijne babbel tegen het publiek, over hoe gelukkig hij was in Vlaanderen te mogen spelen. En dat hij hoopt dat nog veel te mogen doen, of toch in die richting. Nu, na deze band live te hebben gezien hopen wij dat ook! De set werd afgesloten met twee songs die ons terug in dromerige sferen brachten, en onze ziel terug tot rust konden brengen. Kortom: He Died While Hunting brachten een heel gevarieerde set, waarbij de hoog technische manier van spelen en de spontaniteit waarbij ze hun muziek brengen, het meest opviel. With Reckless Abandon, hun in 2015 op de markt gekomen plaat, is bij deze ook een sterke aanrader.
Setlist:
Wisconsin // Elapsed Time // Golden Pines // Jeugd // Makeshift (in this rooms) // Modern age Heroes // Victoria pt.2 // Ankles & Wrists // In Here // Love + Hate // ENCORE: Again, Journey // Chokebore 'days of Nothing
