I Drove A Tank - I Drove A Tank EP

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    24 januari 2016

Een EP is als een visitekaartje, wie mijn recensies leest weet dat ik die gouden regel altijd volg. I Drove A Tank worden als volgt omschreven op hun bandcamp pagina: I Drove A Tank aim to charm the hell out of you with catchy songs that land somewhere between sixties pop and slacker rock, zo een zin schept natuurlijk hoge verwachtingen. Ook leuk om weten, een gastrol op deze EP is weggelegd voor trompetspeler Jon Birdsong, die ook  bij Beck en The National zijn kunsten mocht vertonen. Dit bij de songs Another Year en From Upside Down. De titelloze debuut EP is uitgebracht via het label I Have A Tiger Records, opgenomen in de Sputnik Studio door Joes Brands, die bovendien zijn drum kunsten mocht tonen bij Another Year. Tot daar de achtergrond informatie. We namen deze EP stevig onder de loep, onze bevindingen.


Meteen bij Over the Moon stellen we inderdaad vast dat I Drove A Tank puur muzikaal inderdaad dicht aanleunen bij die sixties Pop en Slacker Rock. Ook nagenoeg gaat alles die catchy lijn op, waardoor we ons even terug in de tijd voelen flitsen. Maar, laat dit duidelijk zijn, deze band staat vooral met beide voeten stevig in het heden.

Elk van de songs krijgen een zweem van volstrekte rust en gemoedsrust mee waardoor we even op adem kunnen komen. Maar het is niet zo dat alles daardoor de zeemzoetige kant dreigt op te gaan, of dat we in slaap worden gewiegd. Door die voornoemde catchy refreinen lijken we geregeld zelfs zachtjes te gaan headbangen. Geluidsmuren worden wellicht niet afgebroken, nog slaan drums of gitaar je hersenpan in, gewoon rustig genieten en ons laten meedrijven door het aanbod van zwevende songs die je hart beroeren. Dat is er dan weer wel bij.

Columbus, Bristol tot Pullover brengen diezelfde gemoedsrust over ons heen. Dit allemaal door de knappe kruisbestuiving tussen instrumenten en de heel zachtmoedige stem van Hans die aanvoelt als een warm deken tegen de koude wind. Binnen een 'knik' in de stem hoor ik zelfs soms een beetje David Bowie doorklinken, vooral dan bij de kalme en ingetogen momenten. Luister maar eens intensief naar Another Year, en oordeel vooral zelf. Bovendien is er de opvallende inbreng van trompettist Jon Birdsong, Waardoor deze song naar een ongekende hoogte lijkt te stuwen. De ervaring die deze artiest meesleept, hoor je er dan ook gewoon in terug.

Elk van de songs schipperen bovendien mooi tussen breekbaar als porselein en knetterend als het vuur in de open haard. Maar vooral krijgen we telkens opnieuw een deugddoende warme gloed over ons heen, waardoor we met een gelukzalige glimlach achterblijven. Nee, hier worden geen overdreven show elementen boven gehaald, nog al te langdradige solo's. De nummers zijn zelfs vrij kort te noemen met een gemiddelde van circa twee tot vier minuten. Het is net die eenvoudige, rustgevende aankleding van elk van deze songs die ons kunnen bekoren tot over de streep trekken. Bovendien zit alles, zowel vocaal als instrumentaal, perfect in elkaar. Maar daarbij plaatsen we dan weer een kleine kanttekening. Binnen het willen aanbieden van een perfect product, lijkt het wel dat I Drove A Tank zich iets te nadrukkelijke heeft willen toeleggen op dat laatste. Waardoor het impulsieve tot spontane, dat we zo graag zien en horen bij jonge beginnende bands, wat naar de achtergrond dreigt te verschuiven.

Maar meteen kunnen we deze kanttekening naar de vuilnisbak verwijzen. Want  het zijn net de warme stem en instrumenten,  die ervoor zorgen dat dit kleine euvel snel wordt vergeten. De songs doen ons hart niet alleen huilen van ontroering, maar zetten ook aan tot dansen. Meteen is dit dan ook het grote pluspunt van deze EP. De band lijkt een bonte variatie aan te bieden van uiteenlopende songs. Van catchy, over zwevend, naar meeslepend. Tot diep ontroerend. Waardoor we kunnen stellen dat er ook wat 'muziekstijl betreft, zelfs  nog groeimogelijkheden zijn naar de toekomst toe. We waren alvast onder de indruk van het hartverwarmende aanbod, en de weemoedige naklank die onze ziel tot 'zen' leek te brengen.

Tracklist:

1. Over the moon 04:56

2. Columbus 02:02

3. Bristol 03:56

4. Miles in Monterey 03:06

5. Pullover 02:04

6. Another year 02:57

7. Frown upside down 05:09