Er was in eerste instantie een beetje paniek. De dag voor het concert van Arbeid Adelt! in Gistel, lag er voor het eerst sneeuw. In België staat dit garant voor verkeers ellende en afgeschafte treinen. Uw reporter twijfelde even, maar op de dag zelf was het rijden van Brussel naar het verre Gistel best te doen en geen vlokje sneeuw gezien. Omdat daglicht de beste gezel is kwam ik 2 uur te vroeg aan en maakte meteen van de gelegenheid gebruik om even de soundcheck meepikken van EX-RZ. Het warme onthaal door de verantwoordelijke mag er zijn!
Ik zie twee veteranen die zich amuseren, maar ook alles met de nodige vakmanschap bekijken. Het is bovendien fijn om te zien hoe relax het er allemaal aan toe gaat. Frits Standaert is naast muzikant ook verantwoordelijk voor de klank. Die klank gaat een hele andere kant op dan wat we gewoon zijn: meer electro, meer beats. Het is echter afwachten of de fans het hier in Gistel zullen aanvaarden.
Peter Slabbynck is niet alleen gekomen, hij heeft een student fotografie in zijn zog die hem een hele dag mag volgen. Ook de lokale TV zender is aanwezig, net als een handvol fotografen. Het mag gezegd worden: deze avond zien we vooral helden uit de jaren ’80 aan het werk.
CC Zomerloos beschikt over een prachtige zaal met een subliem geluid. En zoals Marcel later zal zeggen: een keigoede geluidstechnicus. Het podium is gigantisch groot. Dit zorgt er ook voor dat Peter Slabbynck flink kan uithalen en zijn podium act alle ruimte kan geven. Opkomende met een oude winter legerjas en een grijze duvel - u weet wel: zo een karretje op twee wielen, niet de drank- lijkt hij er zin in te hebben. We horen een electro versie van een cult hit Agent Orange, meteen ook een duiding bij de kleding van Peter. Deze nieuwe versie mag er best wezen en het is ook duidelijk dat het opvallend iets oudere publiek dit toch wel weet te smaken. De mimiek van Peter mag er ook nu best wezen, hij gooit zich met alles wat hij in zich heeft in de strijd. En dat is heel wat.
Kort daarop volgt een eigen klassieker die niet op het lijf van Bart De Wever is geschreven, was die toen al geboren vraagt Peter zich af: Ultimate Stranger en: This is not a Lovesong horen we wat later er ook even tussen in. Frits gooit zich volledig met zijn gitaar, ondertussende klank vanuit de laptop sturend. Meer voer voor de oude garde . En ook hier in een nieuw jasje gestoken, met dus meer elektronische klanken en minder rauw klinkend: Shadows of Doubt en TV Activity! De sneeuwstorm van gisteren en het de West-Vlaamse roots van Peter komen even aan bod, kwestie van af en toe het ijs wat te breken. Ook nieuw werk komt aan bod, zo hoor ik voor het eerst Drone Operator live, gezien het geschreven is om in deze nieuwe formule te passen klinkt het bijzonder goed. De gedrevenheid van dit duo brengt het helemaal tot leven, waarbij we vlotjes overgaan in The Beauty of The Beast , gebracht met een bochel, de theatrale allure mag er zijn. Dat I can’t live in a Livingroom minder rauw klinkt is een beetje aanpassen, maar na al die jaren mag je best je klank wat bijsturen. Check maar eens wat David Bowiemet The Man Who Sold The World deed. Ik hoor ook wel iets meer echo op de micro dan wat ik gewend ben. Met Bankers will never be beggars krijgen we zelfs een nog zwaardere electro klank, ook hier is te horen dat dit een nieuwer nummer is. Op tekstueel vlak blijft dit uiteraard typisch Peter Slabbynck: scherp, bijtend en om zich heen schoppend als een echte punker - en helaas is de tekst ook brandend actueel. Ook met Polar Club krijgen we een verwijzing naar de winter die er aan komt. Een ander nieuw nummer is het schitterende Black Market Kidney - met een opvallende podiumact, boordevol schitterende mimiek en overgave. De set sluiten EX-RZ af met een ware klassieker Art of Conversation.
Toegegeven ik voel toch aan dat het publiek nog wat moet wennen aan de nieuwe klank en de nieuwe formule. Ja: de andere leden zaten vast in een sneeuwstorm in Polen, een beetje humor mag. Het is dus een beetje wennen, zoals bij elke nieuwe plaat van David Bowie, maar jezelf keer op keer heruitvinden is ook een gave, net als meegaan met je tijd! De passie en het vuur zit er nog steeds in en daar heb ik alvast enorm van genoten! Binnenkort is er overigens een nieuwe verzamel CD van Red Zebra, dus wie niets wil missen weet wat te doen, want de oude compilatie CD is niet meer verkrijgbaar. EX-RZ brengt tegen het najaar ook een nieuwe CD op de markt, nog iets om naar uit te kijken!
Marcel Van Tilt is duidelijk de orkestleider van Arbeid Adelt en mag, met electro en industrial geluiden ,het feestje op gang trekken met Astra Astra. Als een volleerde Claus Kruse (Plastic Noise Experience) buigt hij zich over zijn machine om er de nodige klanken uit te persen. Jan Van Roelen blijft deze keer iets meer op de achtergrond en zal nog wel af en toe zijn sax bovenhalen, maar gekke toeren uithalen doet hij vanavond niet. Luc Van Acker daarentegen lijkt de perfecte voorzetten te geven en voelt zich bijzonder op zijn gemak, af en toe het publiek aanvurend of grappen en grollen delende met Marcel!
Ik schreef het al in mijn CD bespreking, maar Popcornmario is een echte hit: opzwepend en aanstekelijk. Ook in deze live versie dus. De electro en industrial sound komt bovendien echt enorm goed over. Voorafgaand aan Apparaat is er een beetje hilariteit omdat net nu het ding geen klank meer wil aanreiken. De technicus moet het even opnieuw tot leven brengen, waarmee de tekst even anders overkomt, met een kwinkslag.
Marcel is verkouden, is ietwat koortserig, maar doet toch flink zijn best om de fans te entertainen. Tijdens Navardauskas is het zelfs even te horen .En later zal zijn stem hem nog wel meer parten spelen. Ik sta Scherp klinkt daardoor eerder als een kwinkslag, maar het publiek apprecieert het. Wat later gaat Marcel haast a capella verder en etaleert hij zijn vocaal talent. Niemandsland weet ook mij te bekoren, net als Luc’s knotsgekke gitaarklanken. Het tempo gaat ook even omhoog, gedreven door de beats! Sarmakarma en 50.000 Hi-Hats jagen ze er met de nodige verve door. Het begint me te dagen dat ze vooral hun nieuwste CD als een geheel willen brengen. Als afsluiter weerklinkt (vrij logisch) Bedankt & tot Ziens. Van mij mag dit altijd de afsluiter zijn! Dit knotsgekke einde zorgt voor het nodige vuurwerk.
Omdat Marcel zich niet optimaal voelt beginnen ze meteen aan de bisnummers, zonder het obligate aftreden en wachten op het applaus. We begrijpen het volledig. Meteen ook tijd om een koppeltje in de verf te zetten, want blijkbaar is er iemand in de zaal die Marcel liet weten dat Roodborstje lang geleden werd gebruikt als openingsdans. Een nummer van een dikke 22 seconden, waarna ze het een 10-keer op telkens een andere wijze brengen, bij wijze van grap. Marcel en Luc doen hun stinkende best om met de eer van grappigste versie te gaan lopen. Hilariteit alom. Aan beide heren kunnen we gerust vragen om een uur lang sketches te brengen, we zouden ons even goed amuseren! Ik heb in mijn verslag tot al een paar keer de naam David Bowie laten vallen - u weet wel: de net overleden zanger/kunstenaar en duizendpoot-, wel een kleine tribute mash-up mag niet ontbreken en als fan van betrokken persoon kan ik alleen maar zeggen dat ik hoop dat we hier ooit een CD versie van krijgen, want de wijze waarop ze klassiekers als Heroes, Fashion, Golden Years, Rebel Rebel en mis ik er eentje? gebruiken is een hoogtepunt! Arbeid Adelt stijgt met stip in mijn achting!
Bij Lekker Westers lijkt Marcel even het noorden kwijt en breken ze het ook af om met Death Disco aan te draven, wat het publiek wel weet te smaken. Marcel's stem laat het echter compleet afweten nu, de strijd tegen de microben lijkt even verloren. Na een beetje aandringen krijgt het publiek toch nog de versie die we allen willen horen, maar daarna gaat voor de ene het licht uit en voor de zaal het licht aan. Luc Van Acker blijft nog even een soort a capella versie van Roodborstje trengen, waarmee hij heel de zaal nog een laatste keer mee krijgt!
We hebben ervan genoten: van de muziek, maar ook van de humor! Ik wil ook de organisatie bedanken voor deze zeer fijne avond en naar Marcel toe: zeer moedig en spoedig herstel gewenst!
En ja bij de laatste 30 kilometer was er een sneeuwstorm …
