Laten we deze recensie beginnen met een bekentenis. Als metalliefhebber 'pure sang' heb ik doorgaans niet zoveel interesse in het metalcore genre. Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen die ons wel over de streep trekken. We weten dat er binnen het metalcore genre een zekere chaos te vinden is, die je tegen de muur lijkt te kwakken. Willen of niet. Binnen dit alles zijn het de vaak overdreven screams waardoor ik als luisteraar helaas te vaak lijk af te haken. Maar we zeiden het al, er zijn altijd uitzonderingen. Neem nu Dive To Atlantis uit Gent, ontstaan medio 2013, en ondertussen al een zekere live reputatie weten uit te bouwen binnen het 'underground gebeuren' van datzelfde metalcore genre. Ze brachten een debuut op de markt onder de titel Initium. Wij gaven het kleinood enkele stevige luisterbeurten. En stellen vast, dit is het soort metalcore waarvoor we wel uit 'ons kot' zouden komen. Maar eigenlijk is de muziek van deze jongens in het hokje metalcore duwen, hen ook tekort doen.
Allereerst zit er binnen de aangeboden chaos, voldoende melodie om ook de muzikale omlijsting niet uit het oog te verliezen. Binnen de knallende songs, die je telkens murw slaan en waarbij geen spaander geheel lijkt te worden gehouden van onze hersenpan, voelen we dus ook aan dat er een structuur merkbaar is. Waardoor Dive To Atlantis bestempelen als pure metalcore, hen dus inderdaad tekort doen is. Bovendien zijn er de heel verschillende vocalen. Enerzijds de messcherpe stem, waarbij je nekvel wordt omgewrongen. Maar ook die eerder donkere en zelfs angstaanjagende stem, die klinkt als een donderwolk bij heldere hemel. Waardoor we rillingen krijgen tot op het bot. Al deze bovengenoemde aspecten samen zorgen ervoor dat we telkens opnieuw wakker worden geschud, en compleet dooreen worden geschud. Op een manier zoals we dat heel graag hebben.
Na een korte intro barst de hel letterlijk los bij Hell Inside Us All. Een song waarbij we bovendien prompt de neiging voelen om eens stevig keet te gaan schoppen. Zonder enige vorm van medelijden worden we door de knappe combinatie van snoeiharde gitaar en drums, en die duivelse kruisbestuiving tussen twee uiteenlopende stemmen, direct al bij de strot gegrepen. Knetterend hard, meedogenloos haast, krijgen we die ene salvo na de andere te verwerken, en dan zitten we nog maar aan het begin van deze EP.
Endless Path drijft ons verder tot een vorm van pure waanzin. Weer is dat uiteenlopende stemgebruik de rode draad doorheen het geheel. Naast de duivelse gitaar riffs, zijn het namelijk net die twee heel uiteenlopende stemmen die ons horendol lijken te maken. Maar vooral, blijkt Dive To Atlantis dus ook, zoals we aangaven, oog te hebben voor enige melodie binnen de chaos. Ook bij de daarop volgende songs als The Locker, Phorcys, Scars of a Dream krijgen we datzelfde gevoel. Alsof stevige klauwen onze keel dicht knijpen, en stevige mokerslagen ons hoofd dreigen in te slaan.
Nee, van een spaander geheel laten van de luisteraar is totaal geen sprake. De ene mokerslag na de andere krijgen we te verwerken. Als een bulldozer die alles om zich heen verpletterd, zo voelt de doortocht van Dive To Atlantis door de boxen van onze pc aan. Dat is dus het soort metalcore waar we wel voor vallen. En het bewijst eveneens dat deze heren het genre zelfs overstijgen, door de vele elementen van heel uiteenlopende andere muziekstijlen te verwerken binnen het aanbod. Georganiseerde chaos dus, met een oog voor zelfs enige gestroomlijnde melodie. Luister maar naar de duivels harde, snelle en niets ontziende solo's bij elk van de songs. Dan hebben we het niet enkel over de gitaar partijen, ook de uitspattingen van drum solo's voelen als mokerslagen van staalharde vuisten, die op onze hoofd timmeren tot die hersenpan murw is geslagen.
Murw geslagen zijn we zeker na Initium . Maar vooral presenteren Dive To Atlantis hier een EP waarbij de kruisbestuiving tussen verschillende stemmen, en die knetterharde instrumentale aankleding, je als luisteraar tot absolute waanzin lijkt te drijven. Met oog voor melodie, maar zeker en vast ook met de bedoeling de aanhoorder knettergek te maken, slagen deze heren erin een debuut op de markt te brengen dat niet moet onderdoen voor enige grootheid binnen het genre deathcore/metalcore. Integendeel zelfs. Binnen het genre komen we zelden zo parels tegen, die ons van begin tot einde stevig doen headbangen, tot verweesd achter laten. Een dikke aanrader!
Tracklist:
1.Initium 00:59
2.Hell Inside Us All 03:41
3.Endless Path 03:35
4.The Locker 03:15
5.Phorcys (feat. Alexander Swaelens) 03:49
6.Creators β Destroyers 02:57
7.Scars Of A Dream 04:08
8.Closure 03:59
9.Poseidon's Wrath 04:05
