Prong brengt met X - No Absolutes hun reeds derde album uit in vier jaar tijd, het coveralbum Songs From The Black Hole niet meegerekend. Er zijn maar weinige bands die hen dit nadoen, zeker als je er al een dienst van 30 jaar op zitten hebt, tenminste Tommy Victor toch , het creatieve brein van dit alles.
Al vanaf de eerste noten is het duidelijk, Tommy Victor is het nog altijd niet verleerd. Grooves, gretigheid alsof het jonge wolven zijn en zijn typische herkenbare gitaar en stem geluid doen je alvast watertanden om dit album te verzwelgen. De opener Ultimate Authority is een regelrechte groovy beuker waarbij je niet kan stilzitten, met een solo die veel weg heeft van Slayer. Met Sense Of Ease gaat men de meer recht toe recht aan thrash kant op waarbij de vroegere Machine Head heel dicht in de buurt komt maar ook hier drukt Prong hun stempel er op zodat het toch Prong blijft, dit zal wel voor de nodige moshpits zorgen.
Without Words en het titelnummer No Absolutes zijn typische midtempo Prong songs met catchy refreinen. Cut And Dry pakt je terug bij de keel met hun gekapte riffs. Do Nothing pakt uit met een Tommy Victor die zowaar bijna acapella zingt, ook al heeft hij niet de typische gestroomlijnde stem, toch toont hij hier wat hij vocaal kan. Dit nummer zou wel eens goed in je hoofdje blijven hangen, het is rustig, dreigend maar tegelijkertijd ook catchy.
Met Belief System en Soul Sickness brengt men een mengelmoes van de meer modernere stijlen, denk daarbij een heel klein beetje aan de modernere downtuned stuff , gemengd met songs ten tijde van Beg To Differ. In Spite Of Hindrances en Worth Pursuing haalt Prong hun thrashkunde nog maar eens naar boven. Ice Runs Through My Veins en With DIgnity zijn ietsje meer meezingers met hier en daar poppy invloeden.
Prong bewijst met X - No Absolutes dat ze allesbehalve uitgeteld zijn, integendeel, ze blijven zichzelf heruitvinden ook al blijft de typische Prong sound overeind. Dit 13de album is wat minder thrash gericht dan hun voorgaande Ruining Lives en Carved Into Stone maar desalniettemin is dit een uitstekend afwisselend album die een goed overzicht weergeeft van waartoe Tommy Victor en Prong in toe staat zijn. Laat ons maar hopen dat ze nog vele jaren meegaan. Het wordt dan nu uitkijken naar hun optreden op 25 maart in de Biebob. Fans, aanschaffen die handel, aan de andere geef het zeker een luisterbeurt, er zit iets in voor iedereen.
