Via de tweede single van haar nieuw album Reason en Black Part Love van haar debutalbum kwame we uit op kippenvelmoment twee: This World, een bounceplaat die keer op keer werkt. Intussen kreeg ook de band de nodige lof waarbij de muzikanten beurtelings een solo van formaat mochten knallen. Het cliché werd trouwens bevestigd: niets boven zwarte vrouwelijke backing vocals. Het publiek - dat opvallend uit veel dertig- en zelfs veertigplussers bestond- kwam stilaan los en durfde de heupen al eens wiegen.

 

Lange bindteksten zijn nooit aan de Leuvense princess of Soul besteed geweest. „Niet vanzelfsprekend dat jullie in deze tijden toch voor mij naar hier zijn gekomen. Dankuwel", zei ze kort. En terecht. Falling Out was misschien de meest elektronisch klinkende schijf, maar het werkte opzwepend, zeker met de passende projecties op het gigantische doek achter haar. Haar meest recente single I Wont Go For More klonk goed, maar iets minder vol dan op plaat. Sadness was daarentegen weer pure soul waarbij ook menig mannen de 'oehoe' in het refrein meekweelden. We zijn halfweg en de focus lag tot nu toe vooral op haar recente album. Vinden we dat erg? Totaal niet. Maar daar is kippenvelmoment drie als de hoge introgezangen van oude bekende Peace of Mind doorheen Vorst spoken. Het Hiphopmoment van de avond, waarbij de hoofden en armen lekker op en neer gaan. Het gaat hard nu. ‚Alone', klinkt en daar zijn de hippe moves van de -ik gok - kantoorchef die achter mij staat en zich niet meer kan inhouden. Als dirigent krijgt Putseys het publiek moeiteloos mee om het refrein te blijven meezingen. Opnieuw en opnieuw. Kers op de heerlijke taart: Raggamuffin, Together en Crazy Sufferin' Style. Maar het is nog niet gedaan.

 

Verrassing en kippenvelmoment 'numero quatre' (Sanne sprak ook een aardig mondje Frans) toen vier strijkers op het podium verschenen. „I Would Fear Nothing." Dat dachten ongetwijfeld ook alle aanwezigen. Thuisblijvers hadden ongelijk. Zeker toen de artieste voor de tweede keer met haar gitaar terugkeerde en met verzoeknummertje Fyah Fyah akoestisch eindigde. Een knipoog naar de oude Selah Sue waar het ooit allemaal mee begon in een Leuvens cafeetje. Ze lachte en leek tevreden. Wij waren dat ook. I will go for more!