Toen we op 13 november Emperors of Decay zagen aantreden in Ancienne Belgique was het vooral die gedrevenheid, en aanstekelijke manier van spelen, die ons het meest opviel. Deze band is ontstaan medio 2010 en hebben dus vooral een podium reputatie weten uit te bouwen. In 2016 zou een eerste full album op de markt komen. Ondertussen bracht Emperors of Decay een EP op de markt onder de titel: Going Apeshit. Om ons al een beetje een beeld te laten vormen voor wat nog moet komen? We namen de EP in elk geval stevig onder de loep, dit zijn onze bevindingen:
De single Going Apeshit spant de kroon, en laat bovendien al aanvoelen waar het om draait bij deze band. Ja, die '80s invloeden zijn hier al duidelijk merkbaar. Maar het is niet zo dat lukraak wordt terug gegrepen naar die sound van toen. Wat ons opvalt is dat de song iets donker en grauw uitstraalt, waardoor we direct gewonnen zijn. Geen wonder dat dit ook op een podium ervoor zorgt dat het dak er geheel af gaat. Binnen dit alles valt het op dat zowel gitaar als drum aanvoelen als een bulldozer die over je heen dreigt te rijden. Waarbij de duivelse vocalen, - wat een uitstekend en hoog toonbereik wordt hier tentoon gespreid - dat heel aanstekelijke niveau zelfs nog wat hoger niveau lijkt te leggen. Met deze single moeten ze bovendien niet onderdoen voor enig andere top band binnen het heavy metal gebeuren.
Teruggrijpen naar het verleden, het is al zoveel voorgedaan. Maar helaas komen we nog net iets teveel flauwe afkooksels tegen, die verdwijnen in de vergeethoek. Echter de mokerslagen die Emperors of Decay uitdelen bij Heavy Metal Overdose blijven duidelijk kleven. Dit is echter niet alleen te danken aan het meezing gehalte - we krijgen prompt de neiging de tekst mee te brullen met de vuist in de lucht en lekker te beginnen headbangen -. Zo hoort het toch? Maar vooral valt de technische hoogstaande manier van spelen op, en weer die verdomd sterke vocalen die ons een waar kippenvelmoment bezorgen. Deze song is zo een metal epos, die kan doorgroeien tot ware een heavy metal klassieker. Zo één song die aan de ribben blijft kleven is deze Heavy Metal Overdose zeker en vast.
Begane wegen verder bewandelen, dat is het gevoel dat we krijgen als we luisteren naar Mad Demon. Dat zou eerder een punt van kritiek kunnen genoemd worden. Maar het voelt zo niet aan. Net door de gedrevenheid en weer dat geweldig leuke meezing gehalte. De diep snijdende riffs en drumpartijen die klinken alsof je hersens worden ingeslagen, en die duivelse stem - indrukwekkend - zorgen ervoor dat we nog maar eens de longen uitschreeuwen en de kamer onveilig maken met een potje luchtgitaar spelen.
Algemeen besluit: Een EP of single is altijd een beetje een visitekaartje dat een band wil afgeven, om te tonen wat ze waard zijn. We kunnen stellen, op basis van deze EP en het concert dat we hebben gezien, dat Emperors of Decay niet een ''zoveelste heavy metal bandje'' in een lange rij is. Origineel is het inderdaad niet meer, maar wat ze met het genre doen is grensverleggend. Plus is er de technisch hoogstaande manier waarop de instrumentalisten staan te spelen, en die duivelse 'demon' stem die je de haren op de armen doen recht staan. Waardoor we zonder problemen over de streep worden getrokken. Bovendien is het meezing gehalte zo groot bij deze drie songs, dat het lijkt alsof dit heavy metal klassiekers zijn die al meer dan 30 jaar bestaan. We zingen ze uit volle borst mee vanaf het begin. Met andere woorden, de hoge toegankelijkheid naar een groot publiek toe is ook aanwezig. Wat gelukkig dan weer de hoogstaande technische kwaliteit waaruit deze EP Going Apeshit is ontstaan, niet tekort doet. We zien uit naar het full album, dat een BOM zal worden binnen het heavy metal landschap in 2016, zeker weten!
Maar de luisteraar heeft altijd het laatste woord, dus oordeel daarom zelf: https://emperorsofdecaymusic.bandpage.com/
Tracklist
1. Going Apeshit
2. Heavy Metal Overdose
3. Mad Demon
