Op 22 november 2015 zakte ik af naar het Sportpaleis voor de 50ste verjaardag van The Scorpions. Na de recente gebeurtenissen wil ik dan ook een lans breken voor de security die alles in het werk stelden om de avond heel veilig te laten verlopen. Het werd hen niet altijd in dank afgenomen, maar bij het betreden van de zaal voelde ik me plots enorm veilig en geborgen. Dank daarvoor heren en dames van de Security. Die zaal was bovendien totaal niet uitverkocht, waardoor de tribunes wat naar voor werden geschoven, zodat een intieme sfeer werd geschapen. Wat, zo zou later blijken, enorm in het voordeel speelde van Scorpions die er opvallend fris uitzagen, ondanks hun toch wat oudere leeftijd en het schijnbaar eeuwig toeren. Ons verslag.
Openingsact zijn in een grote zaal, op een heel groot podium, het is altijd een ondankbare taak. Zeker als je als band doorgaans in toch kleinere clubs optreed. Begrijp ons niet verkeerd, Thunder is zeker geen onbekende binnen het metal wereldje. Ze timmeren al sinds medio 1989 aan de weg. Met hun heel strakke, pure heavy metal. - Een lekker old school gitaar solo aankleding, vocalen die je de strot doorsnijden, en die pompende drums - Krijgen we zeker en vast een aantreden dat, moest het in AB of Trix zijn geweest, er het dak volledig zou doen hebben af gegaan. Maar het podium van het Sportpaleis bleek net iets te groot uit te vallen voor een band als Thunder hadden we de indruk. Ook kwam het publiek nog binnen gesijpeld en was de interesse niet zo groot. Jammer, want deze heren brengen kwalitatief en technisch hoogstaande rock muziek die zeker meer aandacht verdient. Al lijken ze, als zoveel met hen, te grasduinen door het globale rock en hardrock aanbod. Ze brengen hun muziek met een zodanige vuurkracht, dat je gewoon overslag gaat. Knappe prestatie, en de perfect opwarmer voor wat nog moest komen.
Er hing al de hele tijd een heel mooi blauw doek voor het podium, toen dit naar beneden viel kwam met veel vuurwerk en beelden op het scherm Scorpions als een ware wervelstorm het podium opgestormd onder de tonen van Going out with a Bang. Meteen de lat heel hoog leggen? Zo zien we het graag. Vanaf de start van dit concert lieten de heren inderdaad aanvoelen dat ze hier het dak er volledig wilden laten afgaan. De setlist werd ingezet met een potje rock'n'roll, The Zoo, Top of the Bill en de als medley gebrachte Steamrock Fever/Speedy's coming/ Catch Your Train lieten aanvoelen dat deze band niet enkel hun bekende ballads wilde spelen, maar vooral tonen dat ze wel degelijk spelen in een Rock'n'roll band. Persoonlijk ben ik altijd enorm onder de indruk geweest van de gedreven gitaar riffs die Scorpions naar voor brachten. Deze band heeft dan ook ware Gitaar helden naar voor gebracht als daar zijn Michael Schenker of Ulrich Roth. Maar ook de huidige gitaristen Rudolf Schenker en Matthias Jabs moeten voor de voornoemde artiesten niet onderdoen, integendeel zelfs.
Naast de typische hardrock was er ook plaats voor een heel ingetogen moment, waarbij al de bandleden, broederlijk naast elkaar, in een haast akoestische aankleding een heel intensieve, kippenvelmomenten bezorgende, set brachten. Always Somewhere, Eye of the Storm, Send me an angel gingen door merg en been en bezorgden ons een krop in de keel. Als klap op de vuurpijl bracht Klaus Meine een heel intieme Wind of Change waarbij we koppels in elkaars armen zagen vallen, tranen naar boven kwamen en vuisten de lucht in gingen. Meer dan ooit is deze song, anno 2015, heel levendig. Zonder meer een moment waarop ook wij in een trance naar een heel andere wereld werden doorverwezen, één waar angst niet overheerst maar vrede heerst.
Het meest positieve aan dit optreden van Scorpions is echter variatie. Na deze heel intensieve trip doorheen ballads, werd het tijd voor weer een potje rock'n'roll. Rock'n' roll band, Dynamite en In the line of Fire sloegen diepe gensters en lieten ons weer hard mee brullen, luchtgitaar spelen tot hevig staan headbangen, alsof we terug prille tiener waren. Dit zijn The Scorpions waar ikzelf, en velen in de zaal, fan zijn van geworden. Onder de noemer Kottak Attack mocht drummer Kottak daarna zijn kunsten tonen. Het drumstel ging de hoogte in, en de drummer toonde waarom hij tot de top behoort wat drummers betreft. Niet alleen blijkt hij dat instrument perfect te bespelen, hij beschikt over een dosis humor en haalt heel rare toeren uit, die de fans nog meer uit hun dak doen gaan. Het tonen van alle platenhoezen van de band op het scherm, zorgde zelfs voor nog meer applaus. Maar de capriolen van drummer Kottak waren vooral een heel welgekomen afwisseling tussen al dat gitaar geweld. Meer nog, een absolute hoogtepunt deze wervelende drum solo.
De regulaire set werd afgesloten met Blackout - één van mijn persoonlijke favoriete songs van Scorpions. En, het met geweldig mooie beelden op de achtergrond, gebrachte Big City Nights. Uiteraard volgde er nog een bisronde. Met twee songs die feitelijk zowat aantonen hoe dit concert is verlopen. Beginnen met de eeuwige ballad der ballads, Still Loving You - waarbij we weer eens menig koppeltje elkaar innig zagen omhelzen. En één van de meest pure rock songs die Scorpions ooit hebben gemaakt... Rock You Like a Hurricane, om deze avond af te sluiten met diezelfde vuurkracht waarmee ze was begonnen.
We geven het toe, we stonden wat sceptisch tegenover dit aantreden. In vorige passages werd net iets teveel gegrasduind doorheen het 'ballad' aanbod. Met alle respect voor die songs. Ze hebben Scorpions gemaakt, tot wat ze nu zijn. Maar deze avond werd een heel bonte mengeling gebracht van rock nummers en ballads. Waardoor iedere fan, iedere muziekliefhebber, iedere rock fan zijn ding kreeg voorgeschoteld. Na 50 jaar klinken deze heren bovendien nog steeds als jonge wolven die nog alles moeten bewijzen, en komen totaal niet routineus over. Er zijn andere...
Setlist:
Going Out with a Bang Make It Real The Zoo Coast to Coast Top of the Bill / Steamrock Fever / Speedy's Coming / Catch Your Train We Built This House Delicate Dance Always Somewhere / Eye of the Storm / Send Me an Angel Wind of Change Rock 'n' Roll Band Dynamite In the Line of Fire Kottak Attack Blackout Big City Nights Encore: Still Loving You Rock You Like a Hurricane
