Het was eerlijk gezegd met de krop in de keel dat we afzakten naar De Verlichte Geest (Roeselare) op deze zondag. Vrijdag - 13/11/2015 - in Parijs, werd de muziekwereld in zijn hart geraakt. Ook al wil ik iedere aanslag tegen onschuldige slachtoffers waar ook ter wereld aanklagen, daar in Parijs waren journalisten die met dezelfde passie wilden schrijven en fotograferen. Er waren muziekfans, die met diezelfde passie samen muziek wilden 'beleven'. Daar in Parijs hebben criminelen zonder scrupules, met geen enkel normbesef, geprobeerd die passie de kop in te drukken. Angst en verdeeldheid zaaien. Mijn boodschap.. You Fail, we win! Met die ingesteldheid zijn we dan ook afgezakt naar een gezellige concertavond, in het al even gezellige café/ zaaltje De verlichte Geest in Roeselare. Met o.a. Absolva en Wizz Wizzard stonden twee artiesten op dat podium, die hun muziek brengen vanuit die passie en vanuit hun hart. Want tenslotte, mensen kan je doden, Passie niet. Ons verslag:
Het gezellige café De Verlichte Geest was al goed gevuld in het begin van de avond. Als opwarmer kregen we dan ook een semi-akoestische set met Wizz Beauprez ( Wizz Wizzard) en Luke Appleton (Fury UK, Absolva en Iced Earth). Onder het pseudoniem Dance With the Duvel. Twee artiesten die passioneel met hun muziek bezig zijn, dat is wat we te zien kregen. Uit de manier waarop beide heren de songs brengen blijkt al die grote passie en liefde voor de muziek op zich. Niet alleen beschikken beide heren over een heel begenadigde stem en kunnen ook een potje gitaar spelen. Ze omarmen het publiek met zoveel liefde en tederheid, bij wijze van spreken, dat iedereen prompt overslag gaat.
Bovendien wordt het publiek voldoende betrokken binnen de set, zo brengt Luke een song speciaal voor de verjaardag van een fan en grijpen zowel Wizz en Luke elke kans aan om de fans uitvoerig aan te spreken en aan te zetten tot mee dansen en genieten. Als klap op de vuurpijl kwam ook broer Chris Appleton de twee artiesten vervoegen op het einde van de set.
'Genieten' deden we inderdaad met volle teugen van deze heel mooie akoestische set, waaruit blijkt dat beide heren eveneens, op technisch vlak, op heel hoogstaand niveau staan te spelen. Bovendien zijn ze zodanig goed op elkaar ingespeeld, dat het wel lijkt alsof ze dit al 40 jaar elke dag doen. Knappe performance en start van deze avond. Zonder Meer.
We zagen Wizz Wizzard deze zomer nog aan het werk op Summerrock Festival en schreven daarover: Met een potje Heavy Metal, vanuit het hart, wisten Wizz Wizzard alle aanwezigen te bekoren. Uiteraard is dit niet enkel de verdienste van de zanger en frontman, zoals we aangaven. De hele band tilde dit concert naar grote hoogten. Wizz Wizzard zorgde op dit vroege uur van de dag al voor een eerste hoogtepunt en liet de zon nog wat feller schijnen. Niet alleen door heel technisch hoogstaande muziek te spelen, maar vooral door dit te brengen met het nodige spelplezier. Maar eveneens met een oog voor entertainment en respect, naar o.a.de fans toe. Maar ook tijdens het aantreden van Y&T in oktober, De kreun (kortrijk) was onze reporter ter plaatste danig onder de indruk van de performance van Wizz Wizzard. Hij schreef daarover: Uiteraard mogen we Wizz Wizzard en zijn entourage ook niet vergeten. Zij gaven namelijk het startschot voor een meer dan deugddoende avond in te zetten. Net zoals Y&T brengen ze ons stevige hard rock uit de mid eighties. De band zorgde voor een frivole mix tussen herkenbare en verrassende tracks. Ik denk hierbij aan “Crucified” die volgend jaar op hun nieuwe album zal verschijnen. Eveneens ‘Tears From The Moon’ werd door menig aanwezig publiek luidkeels meegezongen en ontroerd onthaald door de eerste rijen. Voor ons mocht hij gerust nog iets langer duren want de verschijning was meer dan aangenaam. Danku Wizz Wizzard en co.
Wizz is dan ook niet alleen de organisator van het vermaarde festival Wizzfest - dat bovendien weer door gaat op zaterdag 19 maart 2016 : https://www.facebook.com/events/947300071970868/- hij laat zich omringen door klasse muzikanten. Maar Wizz heeft bovendien een heel sympathieke uitstraling, waarmee hij ieder beetje muziekliefhebber die luistert met zijn hart zonder problemen kan inpakken. Dat was ook het geval in De Verlichte Geest. Dat hij over een stem beschikt waarbij we gegarandeerd kippenvel krijgen en de instrumentalisten als 'wizzards' de ene magische riff na de andere mokerslag uit hun instrumenten kunnen toveren, dat wisten we al, en werd ook hier uitvoerig bewezen. Ook beschikt Wizz zelf over een charisma waarmee hij iedereen zonder problemen uit zijn hand kan doen eten, of dat nu voor een ruim publiek van 20 000 man is - bij wijze van spreken - of de circa 50 aanwezigen in De verlichte Geest. Hij pakt zijn set aan met telkens diezelfde harstocht waarmee hij, en zijn band, ons al meerdere keren hebben doen genieten.
Wizz Wizzard brachten een mooie mengelmoes van oudere en vooral nieuwe nummers, die voor de 'klassiekers' bovendien niet moeten onderdoen. Geen wonder dat het publiek volledig uit de bol ging, en het dak er volledig af lieten gaan.
Ook Absolva zagen we eerder dit jaar al aan het werk. Dit op het festival Rebelrock, in Genk. Onze reporter schreef daarover: Ook het uit Manchester afkomstige Absolva kreeg het publiek zonder problemen mee met hun technisch hoogstaande set bestaande uit onversneden Heavy Metal. Naast knappe instrumentalisten beschikt de groep ook nog eens over een frontman met een heel charismatische uitstraling. Absolva straalde de energie en het spelplezier uit van jonge wolven in het vak. Tevens deed de groep er alles aan om het publiek bij het optreden te betrekken. Dit alles resulteerde in een gedenkwaardige passage die ze hopelijk snel nog eens overdoen!
Maar niet alleen waren we onder de indruk van dit concert, ook hebben we hun album Never a good day to die onder de loep genomen. We schreven daarover: In een interview zei KISS boegbeeld Gene Simmons iets in de trend van 'Rock'n' roll is dood'. Wij moeten, met alle respect voor Gene, deze stelling tegenspreken. Rock is geëvolueerd, en gaat terug back to basic. Ik stel Gene voor eens te gaan grasduinen in die underground, hij zal wellicht ook botsen op een band als Absolva die de old school heavy metal van toen ten volle uitbuiten, met de voeten stevig aan de grond in het heden. Voor de liefhebbers van pure, old school heavy metal en aanverwanten. Die niet moeten hebben van overdreven poses , tot teveel show elementen. Is deze Never a good day to die dan ook een stevig aanrader. En nu hebben we een nekmassage nodig na al dat stevig headbangen.
Deze woorden kunnen we ook terugbrengen naar wat we hier voelden in De Verlichte Geest. Absolva gaven in eerste instantie een wat vermoeiende indruk, het was dan ook het laatste concert van de Europese luik, voor ze aan hun tournee door de UK beginnen. Maar gaandeweg kregen Chris en zijn kornuiten steeds meer greep op het publiek. Zij kregen het publiek dan ook zonder enige problemen mee en brachten daarbovenop een technisch hoogstaande set, beschikken naast knappe instrumentalisten eveneens over een frontman met een heel charismatische uitstraling. Elk van hen bleek bovendien, ondanks hun status van dienst bij gerenommeerde bands als Iced Earth, met beide voeten op de grond staan. Geen sterallures of dergelijke te bespeuren. Naast de knappe performance bleken elk van de bandleden ook respect te tonen voor zowel fans, entourage en elkaar. Ook de songs uit de nieuw uitgekomen Cd Never a Good Day to Die gingen erin als zoete broodjes. Bovendien deden Absolva er alles aan om het publiek, van begin tot einde, te betrekken bij de set die ze brachten. Trouwens werd elk van de bandleden voldoende betrokken binnen het geheel, zo mocht drummer van dienst Martin Mcnee een solo brengen, die ons deed denken aan de gouden tijden van heavy metal/hardrock.
De broers Chris Appleton & Luke Appleton joegen riffs uit hun gitaren waarvan de haren op onze armen gingen rechtstaan. Ook basgitarist Karl Schramm, die uitvoerig in de bloemetjes werd gezet voor zijn verjaardag, ontpopte zich tot een ware virtuoos. Maar ondanks die technisch perfecte manier van spelen, kregen we geen geroutineerd optreden te verwerken. Absolva genoten van de vele aandacht, en bedankten de aanwezige fans met een gedenkwaardig optreden, dat ons nog lang zal nablijven. Er zaten zowaar zelfs enkele heel gesmaakte verrassingen binnen de set. Zo kregen we een knappe versie van Fear of The dark (Iron Maiden) wat zorgde voor een waar kippenvelmoment.
Maar ook nummers als Only when it's over en Heaven & Hell konden op heel wat bijval rekenen. Bovendien werd het nummer Never back down gebracht ter nagedachtenis aan de gebeurtenissen in parijs vorige week vrijdag, waarbij de armen in de lucht gingen. Een stevige vuist makende tegen al dat geweld en het verlies van onschuldige levens.
Chris Appleton en de overigen ontpopten zich gaandeweg vooral tot showbeesten die hun fans van de eerste minuut tot de laatste stevig in een houdgreep konden houden. Na hun optreden maakten elk van de leden van de band voldoende tijd vrij voor een uitgebreide babbel, kon je cd nieuwe cd laten signeren en gingen ze gewillig op de vele foto's. Ook dit siert hen!
Absolva straalde dan ook de energie en het spelplezier uit van jonge wolven in het vak. Maar met een dosis ervaring van ouwe rotten. Daardoor kregen we zowel instrumentaal, als vocaal een set waar gensters werden geslagen. Schreven we toen over hun aantreden op Rebelrock, dat was nu dus weer het geval. Zonder meer sloten zij een gedenkwaardig avond af met de voornoemde boodschap.
''Mensen kan je doden, Passie nooit''
Setlist:
Never a good day to die //Killer within// Orphan of God //No tomorrow// No one escapes// Silent sacrifice// From beyond the light //All Alone //Watching Over Me// Never Back Down //Live For The Fight //Fear Of the Dark //Taste the Blood //Drum Solo //Flames of Justice// Code Red// ENCORE: Only When It's Over// Heaven & Hell
