Pelican Bay is een vrij jonge groep uit Maasmechelen. Ze ontstonden in 2012 en hebben ondertussen enkele demo's op de markt gebracht. Maar ook speelden de heren zich in de kijker via menig festival zoals Putrock, ze deden met succes mee aan de putrock rally 2012. Zo haalden ze ook de selectie voor LIMBOMANIA. Helaas zat een finale plaats er niet in. Ondertussen werd frontman Alexander Janssen gekozen om de nieuwe single van Regi in te zingen, op zijn nieuwste album 'Voices' . Hun muziek omschrijven Pelican Bay als, ik citeer: Dansbare funky pop brengen met links een uptempo groove en rechts een iets diepere bounce.De EP werd opgenomen in de studio's van Motor Music. We namen de vier songs op Pelican Bay onder de loep, en waren vooral onder de indruk van inderdaad die groovy aanvoelende funk invloeden.
Elk van de songs ademt inderdaad iets zonnigs uit, de donker wolken zijn verdwenen, het is plots weer zomer, maar dat wil niet zeggen dat het teveel de frivole kant opgaat. Nee, Pelican Bay brengen popdeuntjes, die ook een wat weemoedige naklank meekrijgen.
Rumble is een lekkere, dansbare song waaruit de vreugde als vonkelende sterretjes lijkt uiteen te spatten met een knappe vocale aankleding. Alexander beschikt inderdaad over een soulvolle stem, waarbij je meteen in ontroering geraakt. De warmte die zijn stem uitstraalt doet ons bovendien tot volstrekte rust komen. Ook bij dit toch eerder 'uptempo' nummer op deze EP. De song doet me bovendien ook denken aan menig Reggae artiesten, diezelfde warmte als bij dat muziekgenre, straalt deze song in elk geval uit.
We kunnen uiteraard niet voorbij aan de instrumentale aankleding. Elk van de instrumentalisten lijken vooral de mensen aan het dansen en genieten te willen aanzetten. Hoewel de weemoedige sferen ook ergens aanwezig zijn, zoals bij Lock The Gates bijvoorbeeld het geval is. Een song waar we bovendien ook enkele Jazz invloeden menen te herkennen binnenin, maar het is dus vooral de heel funky aankleding die de bovenhand neemt zowel vocaal als instrumentaal. Hier klinkt Alexander zijn stem als het waar snikkend, tot het uitschreeuwen van zijn diepste emoties. Maar ondanks die eerder weemoedige zelfs wat sombere naklank bij deze song, is het echter niet zo dat die zon plots is verdwenen. Deze EP straalt iets positief uit, van begin tot einde.
Ook bij restless man krijgen we een song voorgeschoteld die het hart raakt, de heel groovy song drijft voort op klanken die je ziel tot rust brengen zonder af te zakken naar de duisternis van het bestaan. Pelican Bay blijken hier de gevoelige snaar te raken, door middel van een heel gedreven instrumentale aankleding. Maar weer is het die begenadigde stem van Alexander, wat een stembereik heeft die toch, die ons een waar kippenvelmoment bezorgt.
We willen echter de vocalen niet teveel bewieroken, zonder de instrumentale aankleding, de twinkelende piano en gitaar, staat Alexander bij deze song te zingen in de woestijn. Bij wijze van spreken. Hoewel we er zeker van zijn dat hij ook A Capelle harten zou breken is de ondersteuning van de andere bandleden heel belangrijk om de songs naar een heel grote hoogte voort te stuwen.
Dat die instrumenten minstens zo belangrijk zijn blijkt bij het weer wat meer uptempo nummer Preacher waar voornoemde funk, pop tot reggae en zelfs Jazz invloeden weer stevig komen boven drijven. Deze song omvat instrumentaal zoveel uiteenspattingen dat je niet kan stil zitten. Hiermee bewijst Pelican Bay vooral van veel markten thuis te zijn. Onze eindconclusie is dan ook vrij duidelijk. Met deze EP tonen ze niet alleen grote klasse als instrumentalist tot zanger, maar bewijzen zowel dansbare als hartverscheurende songs te kunnen brengen, telkens binnen een positieve energie. We vermoeden een gouden toekomst voor deze heren, want live moet dit voorwaar zorgen voor een feestelijk sfeertje, met een lach en een traan.
Meer informatie omtrent Pelican Bay vinden jullie ook via hun vi.be pagina: http://vi.be/pelicanbay
Tracklist:
1.Rumble
2.Lock the Gates
3.Restless Man
4.Preacher
