Bij een avondje Psychobilly en aanverwanten, hoort een kleine introductie van dit genre. Psychobilly is een muziekstijl die is afgeleid van de muziekvorm rockabilly. Laten we het houden bij een bonte mix van horrorpunk en rockabilly. Typische kenmerken bij Psychobilly zijn niet alleen de apolitieke teksten over verdorven seks, horror en dergelijke meer, maar deze worden overgoten met een relativerende dosis humor. Het instrument dat het meest in het oog springt binnen het genre, is de Contrabas. Maar ook is er die typische kledij. De vetkuif bijvoorbeeld, of de zogenaamde bomberjacks. Een van de grondleggers van het genre volgens onze bronnen zijn The Meteors. Maar ook The Cramps worden gezien als voorlopers van deze muziekstijl. Met andere woorden, op zo een avondje Psychobilly zijn het niet alleen de bands op het podium, maar ook de fans die enorm in het oog springen. Opvallend in De Casino van Sint-Niklaas is vooral dat alles verloopt in een heel gemoedelijke sfeer. Waar de fans en bands vooral komen om hier een stevig feestje te bouwen. Bovendien was er heel wat volk komen opdagen deze avond, waaruit kan blijken dat het genre nog steeds springlevend is. Bovendien stonden met Mad Sin , The Klingonz - Ook bekend onder de naam Klingonz clowns - en The Grave Brothers ware kleppers binnen deze muziekstijl op het podium. Ons verslag:
We starten de avond met The Grave Brothers. Elk van de leden heeft ondertussen zijn sporen reeds verdiend binnen het muziekwereldje. Ze speelden (of spelen nog steeds) bij o.a. Fifty Foot Combo, speedball Jr, Los Puta en Diablo Blvd. Ze brengen een aanstekelijke mix van cowpunk, country tot psychobilly. Waarop stilstaan onmogelijk is, zo zou blijken. Hoewel het publiek nog een beetje moest wakker worden kregen ze iedereen uiteindelijk toch over de streep. Dat is niet alleen de verdienste van de muziek die ze brengen, maar vooral de manier waarop ze hun muziek brengen. Echter ook het feit dat de heren veel speelplezier uitstralen, het publiek echt betrekken binnen de set en een dosis humor naar voor brengen waardoor de grootste zuurpruim uiteindelijk zal staan glimlachen, zorgt ervoor elk van de aanwezigen uiteindelijk stond mee te dansen. Uiteraard kan je op songs als bijvoorbeeld Are You Drinkin’ With Me Jezus bezwaarlijk blijven stil staan. The Grave Brothers etaleren hier dus vooral een dosis spelervaring, en overgieten het met een sausje humor waarbij het instrument de contrabas heel centraal staat. Kortom een sfeervolle start van deze heel geslaagde avond. Meer hadden we niet nodig om het lont aan te steken en om de boel te doen ontploffen.
Na een korte pauze in het immer gezellige Casino Café was het tijd voor The klingonz. Getooid in clownspakken en met weer die contrabas centraal binnen het geheel, zorgden ze voor een feeststemming waardoor het dak er prompt geheel afging. The Klingonz - ook gekend als Klingonz Clowns - timmeren al sinds 1988 aan de weg. Uiteraard valt het dan ook op dat deze heren ook technisch heel sterk in de schoenen staan. Die dosis ervaring zorgt er dus ook voor dat ze hun instrumenten perfect bespelen, maar vooral valt ons de humoristisch kijk op de zaak het meest op. Naast de instrumentalisten en zanger is er ook een clown die kunstjes komt voordoen. Die laatste houdt met zijn act het midden tussen wat clowns in het circus doen, en pure horror. Zo deelt hij bijvoorbeeld leuke ballons uit aan het publiek. Of gaat met een paar zwaarden gewoon door zijn keelgat, om later te balanceren op één fietswiel. Tot het paraderen op het podium met een pop over het podium. Telkens met een vette knipoog en dosis relativeringzin. Ook het publiek had er zin in en ging prompt over naar een stevig potje wrecking. Dit is de typische dansmove bij het psychobilly genre. Kenmerkende is het, we citeren, een combinatie tussen slam dancing, swing dancing, een vorm van vuistgevecht. Net als bij een moshpit, niet met de bedoeling elkaar pijn te doen, maar gewoon uit de bol te gaan. Bovendien was het ook opvallend dat vooral The Klingonz op de meeste bijval konden rekenen, waarbij ook de andere twee bands niet moesten onderdoen binnen het geheel. De setlist zat bovendien boordevol knappe songs, waarop je onmogelijk kon blijven stil staan. Als klap op de vuurpijl kregen we nog een heel gesmaakte cover van het legendarische Great Balls of Fire en mocht de band, helemaal terecht terugkomen voor een bisnummer.
Hoofdact Mad Sin mochten de avond afsluiten met een letterlijk 'bonkige' set, waarbij vooral de technische hoogstaande manier van spelen het meest opviel. De heren staan letterlijk als zwaargewichten op het podium, en etaleren een vuurkracht die aankomt als een stevige mokerslag. Als een bulldozer reed Mad Sin zonder ophouden over de aanwezigen heen tot ze volledig murw waren geslagen. De Duitse Psychobilly band ontstond in 1987, en hebben een indrukwekkend parcours afgelegd. De podiumervaring spelen ze dan ook uit. Na de lollige set van hun voorgangers, bracht Mad Sin vooral een gedreven en harde set naar voor. Waarbij het voelt alsof je de ene vuistslag en stomp in het gezicht na de andere te verwerken krijgt. Maar ook hier komt de nodige dosis humor boven drijven, plus is er weer die contrabas die heel centraal staat opgesteld binnen het geheel. Bij Mad Sin is het zelfs eentje die licht uitschijnt. Niet alleen de heren op het podium zagen er dus imposant uit, ook de manier waarop ze hun muziek naar voor brachten kan je zo omschrijven. Na enkel opzoekwerk lezen we dat Mad Sin aanvankelijk vooral optraden als straatmuzikanten in winkelcentra. Veel dichter bij je publiek kan je echt niet staan. De band weet dan ook dat het gevecht naar de top heel lang is en je nooit je roots mag vergeten. Mad Sin zijn ondanks alle succes, dan ook niet naast hun schoenen beginnen lopen. Ze behandelen hun fans, de entourage en de organisatie met een dosis respect waar menig band een punt kan aan zuigen. Het siert hen! Dat 'respect' krijgen ze van hun fans ook terug. Want het publiek gaat nog eens stevig uit de bol.
Kortom we begonnen met een aanstekelijke cowpunk/ psychobilly set met The Grave Brothers, gingen daarna over naar een dosis relativeringzin, en het bouwen van een feestje met The Klingonz. En eindigen deden we met een technisch hoogstaande set van Mad Sin, die als een bulldozer de zaal volledig plat speelde. Over een geslaagde avond gesproken? Dit was één van die gedenkwaardige avonden, die ons nog lang zal bij blijven.
