We vinden onszelf terug in een hoekje van een dampende Kreun, die voor een maandagavond behoorlijk tjokvol gelopen is. De Belgische jeugd van Evil Invaders heeft zopas de avond mogen openen en ze deden dat zoals we van hen gewoon zijn: snel, speels, beweeglijk, volcontinu en nog meer van dat fraais dat hun show tot een professioneel geheel maakt. Zelfs wie geen fan is van dit viertal, kan moeilijk ontkennen dat ze erg dynamisch en energiek overkomen. Dat ze hoge toppen scheren tegenwoordig is dan ook niet verwonderlijk en dik verdiend.
Nu echter aan de orde: Blackie Lawless, bekeerde frontman van W.A.S.P., die klaar staat om ons zijn nieuw album 'Golgotha' voor te stellen. Niet dat dat eigenlijk nog hoeft, want natuurlijk hebben we ons die topplaat intussen al lang aangeschaft. Maar we zijn wél benieuwd of de nummers live even overtuigend zullen klinken.
De tijd dat Blackie de zaal vergastte op extravaganza van allerlei slag ligt achter hem. In de plaats daarvan worden we verwend met een podiumbreed, zelfs podiumoverlappend groot ledscherm in drievoud, dat non stop intrigerende, soms confronterende beelden op ons loslaat, perfect gesynchroniseerd met de playlist. Eigen videoclips uit de gloriedagen van W.A.S.P., maar ook filmfragmenten, een hommage aan bekende grote artiesten en informatieve tekst. Zo leren we bijvoorbeeld dat 'The Crimson Idol' in 2012 zijn 20'ste verjaardag vierde, en dat een ballad die oorspronkelijk voor die plaat geschreven werd, nu prijkt op de nieuwe CD 'Golgotha'. 'Miss You', heet de track, en het is een serenade waar je meteen meewarig van wordt als Lawless ze met zijn hartverscheurende stem door de microfoon trekt. Wat ons betreft blijven de ballads toch het sterkste punt van W.A.S.P.. Blackie beschikt over het unieke talent om tot op vandaag tegelplakkers uit zijn pen te toveren die je een leven lang achtervolgen. 'Forever Free' blijft dan misschien op nummer 1 staan, deze 'Miss You' mag aanschuiven in de top 5.
Uit 'Golgotha' kregen we nog twee andere tracks te horen, 'Last Runaway' en titeltrack 'Golgotha'. Vooral over die laatste valt nog wel wat te zeggen. 'Jesus I need you now, show me I'm lost somehow': het is alweer eens iets totaal anders dan de 'Taste the love, the Lucifer's magic' van weleer. Blackie Lawless heeft het geloof waar hij als kind mee opgroeide opnieuw omarmd, en dat laat hij ongenuanceerd blijken. Toegegeven, zoiets vergt moed. Als je doorheen de jaren een reputatie opbouwt van Wild Child en Sexual Pervert, dan waag je een serieuze gok als je je fans plots het Woord van God presenteert, zelfs als dat op een muzikaal onberispelijke manier gebeurt. Want, of je nu een 'believer' bent of niet, 'Golgotha' is een ijzersterk nummer. Alleen, je moet er mee om kunnen dat Blackie het lied met zoveel overgave brengt dat hij aan het einde nog zijn blik ten hemel werpt en zijn dankwoordje prevelt aan God de Vader, afsluitend met 'Amen'. Je zou al eens van minder slikken terwijl je dat omgekeerd kruis rond je nek maar snel wegmoffelt, voor de zekerheid.
Terug naar de show, die alleszins visueel even sterk stond als muzikaal. Geen seconde werd onbenut gelaten, en de timing was onberispelijk. Waar de artiesten al eens een break namen, ging het spektakel op de schermen gewoon door, waardoor de sfeer bewaard bleef. Het publiek wist het geheel te smaken en raakte opgewondener naarmate meer klassiekers de revue passeerden. 'Hellion', 'Love Machine', 'I wanna be somebody', 'Wild Child' ... Enkel 'Animal' ontbrak, en dat is best jammer, want hier in Europa is deze legendarische plaat, die door menig metalhead als lijflied omarmd werd in zijn puberteit, nooit verbannen geweest. Nu ja, geen 'Fuck like a Beast' dan maar. Het is Blackie vergeven: hij is dan ook niet meer van de jongsten.
In ieder geval was deze clubshow een groot succes. Fans die tijdens de laatste twee optredens van W.A.S.P. op Alcatraz Metal Fest wat op hun honger blijven zitten waren omdat de playlist naar hun gevoel aan de korte kant was, kregen nu waar voor hun geld. Blackie ging voluit, en zette slechts op één moment een stapje opzij, met name tijdens het gitaarwerk aan het einde van 'Golgotha'. Daar liet hij zijn getalenteerde lead gitarist even alle eer opstrijken en genoot hij zelf zichtbaar van diens feilloos snaarwerk. Het visuele luik van de show was een hit en als extraatje is Blackie schijnbaar gestopt met extra kilo's te stapelen. Zijn unieke stem doet het nog steeds, en we gunnen hem zijn herontdekt geluk. Blijkbaar maakt het weinig uit of Lawless nu zijn inspiratie bij Jezus haalt of bij Lucifer: hij is en blijft een vijfsterren artiest.
De volgende Alcatraz Clubshows in zaal De Kreun in Kortrijk zijn:
The Poodles + Maverick + Rebellious Spirit op 22 oktober.
Annihilator op 6 november.
Scorpion Child + Crobot op 2 december.
Meer info en tickets op www.alcatraz.be
