De uit het Waasland afkomstige band Korst bracht eerder dit jaar een album op de markt Salome. Over deze band is heel weinig informatie te vinden op het internet. Zelfs op hun facebook pagina is het vrij stil. Korst bestaat uit het trio Odiel: leaddrums, Burny: leadbass/vox en Tony: Lead vox/percussion. Ondertussen hebben deze heren al wat zaaltjes plat gespeeld, krijgen we te lezen. Hun muziek zou je kunnen omschrijven als hardcore punk, maar dan in de heel brede zin van dat woord. Hoog tijd dat we deze jongens in de schijnwerpers plaatsen. Want met Salome brengen ze een, naar mijn bescheiden mening, grensverleggende plaat uit die het genre HC punk overstijgt. Onze bevindingen.
Opvallend binnen deze plaat is de bonte variatie tussen de nummers. We krijgen mokerslagen van amper 1 minuut te verwerken. Zo razen songs als The Line of Stuck at East End als een wervelwind over ons hoofd heen. Meteen krijgen we ook een soort aanklacht te horen tegen alles wat mis gaat in de rot maatschappij. We durven haast zeggen dat de punk attitude van ergens eind jaren '70 in die kort en bondige songs springlevend blijkt te zijn. Hierbij breken we, met alle respect voor de instrumentale aankleding, vooral een lans voor de vocale aspecten binnen dat geheel. De bulderende vocalen doen je trommelvliezen barsten, maar ook krijgen we prompt de neiging eens stevig tegen enkele heilige huisjes te gaan stampen. Een dosis agressie die we ook terugvonden in die voornoemde punk van de jaren '70.
Maar het zijn niet zozeer die korte nummers die ons echt over de streep trekken. Manners, some days are fucked up, H.O.M.E allemaal songs van circa vier minuten, bevatten uiteenlopende aspecten van andere genres. Echter met altijd diezelfde bedoeling om het dak er te laten afgaan, eens stevig tegen de muur te stampen als het ons allemaal teveel dreigt te gaan worden. Kortom, de songs bevatten eveneens een dosis agressie, maar door hun iets langere duurtijd worden ook subtiele solo's naar voor gebracht die ons nog dieper meetrekken in die maalstroom.
Agressie, opkomen voor je rechten, een dikke middelvinger opsteken naar het systeem. Het zijn aspecten die we al tegen zijn gekomen, maar die Korst zodanig naar voor brengen dat je gewoon die neiging voelt om stevig keet te gaan schoppen. Luister maar eens naar de kort en bondige cover van Kapitan KorsakovFuck Me. Wederom zo een song die ons door de strot wordt geramd, en waarbij vooral de samensmelting van drum, bas , gitaar en zang zorgen dat je als luisteraar tegen een muur wordt gekwakt, zonder enige medelijden.
Het sluitstuk van deze plaat, het acht minuten durende Uncouncious People - onze persoonlijke favoriet op deze plaat - bevat dan weer alle voornoemde elementen. Maar door de vrij experimentele aanpak, en soms lang uitgesponnen uitspattingen binnenin, merk je vooral dat deze drie jongens heel wat potentieel hebben. Maar bovendien verduiveld goed weten hoe hun instrumenten te bespelen. Op deze song komt de technisch hoogstaande manier waarop Korst hun muziek weet te brengen, nog het meest naar boven. Wat mogelijkheden schept naar de toekomst toe.
Kortom: Korst brengen met Salome een plaat uit die teruggrijpt naar het basis idee waarrond punk ooit is ontstaan. Ze gooien dat in een modern post hardcore, tot hardcore punk sausje. En durven bovendien ook te experimenteren met hun geluid. Maar vooral brengen ze korte en iets langere songs, die smeken om live gespeeld te worden. Want dan pas komen ze het best tot hun recht. Vooral voelden we de neiging om eens stevig die maatschappij een middelvinger te geven, en menig heilig huisje kapot te stampen. Een dosis agressie, tegen de oneerlijke elementen in de maatschappij, die we inderdaad terug vonden in die punk stroming van de jaren '70. Maar dan in een heel vernieuwd kleedje gestoken, met een knipoog naar het hardcore punk gebeuren. Zonder meer een plaat die ons stevig bij de strot greep, en de maatschappij een spiegel wil voorhouden. Inderdaad hoog tijd dat deze jongens meer in de schijnwerpers komen te staan, ze verdienen het gewoon.
Tracklist:
Assblister
Some Days are fucked Up
Untitled Maniac I
The Line
Enterprise
Manners
Snotlip
Mirror
Complain
Fuck Me (kapitan korsakov cover)
Untitled Maniac II
H.O.M.E
Stuck at East End
Uncouncious People
