De Casino in Sint-Niklaas staat er om bekend een heel ruim spectrum van muziekstijlen en genres aan te bieden. Nog niet lang geleden stonden we nog te genieten van de experimentele jazz- en gospeluitspattingen van Dez Mona. Komende donderdag wordt een intense avond met Illuminine en Innerwoud. Onder de noemer DC Rocks krijgen ook de ‘hardere’ muziekgenres speelkansen. Deze keer was het de buurt aan metalhelden Evil Invaders en Bliksem, die in hun kielzog Megasonic hadden meegebracht. Helaas was er niet al te veel volk komen opdagen deze avond, mede door de concurrentie van o.a. Diablo Fest II (TRIX), Evil or Die in Roeselare en nog een paar metal evenementen zoals Apocalyptica in Brussel. Dat lieten zowel band als organisatie, tot de wel aanwezige fans echter niet aan hun hart komen. Wij zagen drie bands die met eenzelfde gedrevenheid stonden te spelen, alsof het voor een vol sportpaleis was. Dat siert hen alle drie!
Megasonic had het vrij moeilijk om het publiek op te warmen, iedereen bleef op veilige afstand wat naar achter staan. De band is pas in 2012 ontstaan en bracht in 2014 hun debuut Intense op de markt. Ondanks dit alles hebben de respectievelijke leden van deze band al heel wat watertjes doorzwommen, ze zijn zelfs getrainde muzikanten die de nodige opleiding hebben genoten. Zo leende zanger Dimitri zijn stem aan musicals zoals Oliver, Daens, Bloedbroeders, Les Misérables, Rex, Dracula en Jesus Christ Superstar. Jeroen startte samen met Lieven de band Dakota op en maakte deel uit van Skycraper. Ook Lieven heeft een carrière achter de rug in musicals. Hij was o.a. de lead gitarist in het orkest van de rock musical Passing Strange. Basgitarist Thomas speelt al sinds zijn 15de gitaar en heeft ondertussen al heel wat ervaring opgedaan. Zo speelt hij ook bij Fisted Sister, een tribute band van Twisted Sister. Drummer Dries tenslotte, speelt al sinds zijn 14de drums. Hij deed ervaring op bij bands als Monster Joe en Crusader. Zo stond hij mee in het voorprogramma van grote acts als Saxon, Blaze Bailey en Y&T. Deze speelervaring vinden we ook terug in de muziek van Megasonic.
Ze brengen in concertzaal De Casino dan ook een technisch hoogstaande set, waar knetterende gitaarlijnen en heel doorgedreven drumgeluiden het dak er laten afgaan. Binnen dit alles valt vooral de stem van Dimitri enorm op. Je hoort duidelijk dat hij een verleden heeft in musicals, wat de muziek van deze band zeer ten goede komt. Bovendien blijkt de frontman ook een ware entertainer te zijn, die het publiek probeert in te pakken. Het gaat eerst moeizaam, maar naarmate de set vordert lijken de aanwezigen toch mee te drijven met de stroom. Dat is helemaal de verdienste van de, zoals we al aangaven, technisch hoogstaande manier waarop deze band staat te spelen. Het soort melodieuze heavy metal dat Megasonic brengt, blijft altijd wel in de smaak vallen, zeker als het met zo een gedrevenheid gebracht wordt zoals deze heren dat plegen te doen, ook al hadden we ergens een beetje het gevoel dat alles dezelfde lijn dreigde uit te gaan. Dat euvel werd rechtgezet met een knappe finale waarbij vooral songs als Raging Heart en Eye of the Storm enorm opvielen. Ook de knappe gitaarsolo's zorgden voor ware kippenvelmomenten. Bovendien kregen we als kers op de taart een wel zeer intrigerende versie van ABBA 's Does Your Mother Know, die door het publiek luidkeels werd meegebruld.
Kortom: na een wat tragere start, een middenstuk waarbij we even vreesden de aandacht te gaan verliezen, werden in de finale gensters geslagen waardoor we geheel over de streep werden getrokken
Setlist: Sonic Tension // Bombs Away // Demon’s Lust // Witches Brew // Future Shock // Crash and Burn // Raging Heart // Eye of the Storm // Down to Mexico // Does Your Mother Know (ABBA cover)
Bliksem had vorige week op Rebelrock af te rekenen met technische problemen. Bovendien kregen ze het publiek helaas totaal niet mee, waardoor hun set in grote mate de mist in ging. In De Casino leken de aanwezigen wel wat meer aandacht te schenken aan de band. Ook zat alles tot grote opluchting van de bandleden perfect in elkaar wat drum, gitaar en zangpartijen betreft.. Vanaf de eerste noot nam Bliksem bovendien iedereen in een stevige houdgreep, en maande Peggy hen aan wat dichterbij te komen en duchtig mee te vieren. Door de snoeiharde aanpak in het begin en de gretigheid waarop Bliksem stond te spelen over de gehele set, lieten ze het publiek dan ook zonder enige moeite uit hun hand eten. Bovendien bracht Bliksem een heel gevarieerde set, waarbij we de ene keer murw werden geslagen door diep snijdende gitaren en oorverdovende drums en die stem van Peggy die onze koude rillingen bezorgde. De andere keer krijgen we een kippenvelmoment te verwerken, tot een intensieve belevenis waarbij de haren op onze armen recht komen te staan. Zo worden we bijvoorbeeld bij de keel gegrepen dankzij het perfecte samenspel van instrumenten en zang bij Morphine Dreams, dat een hartverwarmende aankleding meekrijgt waarbij we zelfs in een diepe trance belanden.
Het is echter niet zo dat er één instrument boven de andere uitsteekt. Nee, net die kruisbestuiving tussen de knappe instrumentale aankleding, in combinatie met de stem van Peggy, zorgt ervoor dat we met een krop in de keel staan te genieten en hevig headbangend tot een moshpit zouden willen overgaan. Net dat schipperen tussen de ene en de andere emotie, zorgt er bovendien voor dat we ons geen moment gaan vervelen.
Over hun aantreden op het Antwerp Metal Fest deze zomer schreven we het volgende:
"Bliksem slaagt erin je keel dicht te knijpen en tot bloedens toe je hersens te verpulveren. Daar houden we wel van, maar vooral de technisch hoogstaande manier van spelen viel dus het meest op. De kruisbestuiving tussen gitaar, drum en zang grenst bij Bliksem gewoonweg aan de perfectie wat performance betreft. We hoeven er geen doekjes om te winden, maar binnen het metalwereldje hoeven deze dame en heren niet onder te doen voor enige 'grote' act binnen de scene. Bovendien klinken de nieuwe nummers heel angstaanjagend, en bezorgen zowel de instrumentale als vocale aankleding je koude rillingen."
Deze stelling kunnen we weer herhalen. Want ook in concertzaal De Casino werden we de keel dicht geknepen van begin tot einde en slaagde Bliksem erin aan de hoogstaande verwachtingen compleet te voldoen. Er kon zelfs een heel knappe ballad vanaf, waarbij zelfs even een traantje wegpinkten. Maar vooral hoorde je hier een heel ander aspect in de stem van Peggy, dat we nog niet waren tegen gekomen. Het bewijst nog maar eens dat deze band beschikt over heel gedreven muzikanten en een frontvrouw die niet alleen beschikt over een dosis charisma, maar ook over een stem die vele toonaarden aankan. Zonder meer werden alle eventuele twijfels die we hadden van de kaart geveegd.
Setlist: Crawling // Kywas // Room // Disciples // Morphine Dreams // Twist the Knife // Face The Evil // Barbaric Nation // Out of the Darkness // Fucked up Avenue // The Life
Enkele weken geleden vernamen we dat Joe, frontman van Evil Invaders, met een keelontsteking te kampen had. Gelukkig was de jongeman ondertussen goed genezen en stond Evil Invaders klaar om concertzaal De Casino in lichterlaaie te zetten. Het siert hen dat ze, ook al stonden ze voor een publiek van pakweg 50 man te spelen, met dezelfde gedrevenheid hun set afwerkten alsof het voor een overvolle festivalweide was. Dat is een gegeven dat ons ook bij voorgaande bands was opgevallen. Joe was bovendien goed bij stem en de bandleden hadden er ook zin in. Het resulteerde in gitaarriffs die als scherpe scheermesjes om onze oren werden geslagen, met daarbovenop duivelse drumpartijen, die aanvoelden als mokerslagen die onze hersenpan dreigden in te slaan.
Ook bij Evil Invaders viel bovendien de technisch hoogstaande manier op waarmee elk van de artiesten hun instrument stond te bespelen. De band is door de jaren heen, puur muzikaal en vocaal bekeken, dan ook enorm geëvolueerd. De technische thrash metal die deze heren de laatste jaren brengen, deed, en doet nog steeds, de haren op onze armen rechtkomen. Vooral bij de schitterende gitaarriffs beleefden we een ware golf aan kippenvelmomenten die niet leken over te gaan. Deze werden nogn aangesterkt door alles om zich heen verpulverende drum uithalen.
Vanaf de eerste song Fast, Loud 'n’ Rude lieten Evil Invaders ons horen, zien en voelen wat hun uiteindelijke bedoeling was. Als een wervelwind vlogen de songs heel snel over onze hoofden heen, we kregen geen moment de tijd om op adem te komen. Van Driving Fast, Stairway to Insanity - nog steeds één van mijn favoriete songs van Evil Invaders - Shot to Paradise tot de prachtig gespeelde Exodus cover Fabulous Disaster, ze werden allemaal met dezelfde gedrevenheid gebracht, waardoor je als aanhoorder gewoon met de stroom mee moest gaan. Bovendien is er die haast angstaanjagend hoge stem van Joe, die ons uiteindelijk tot waanzin drijft.
Hevig headbangend, met de vuist in de lucht, lijkt het of we even in een andere wereld vertoeven. We ondergaan de wilde rit van begin tot einde, waarna we badend in het zweet, na Master of Illusion, buiten adem verweesd achter blijven. Het zijn zulke thrash metal concerten waarbij je, als liefhebber van dit genre, met een brede glimlach de zaal verlaat. We zagen bovendien niet alleen het publiek genieten, ook de bandleden holden van de ene kant naar de andere kant van het podium, alles om zich heen kapot slaande.
Een bisnummer kregen we niet, we hoorden naderhand dat Joe zijn stem wilde sparen nu hij maar pas genezen is. Alle begrip daarvoor, uiteindelijk was er een punt bereikt waarop de magie zijn werk had gedaan. Evil Invaders bewijzen vooral weer eens waarom ze in het thrash metal wereldje totaal niet moeten onderdoen voor de grote namen in dat genre.
Wie Evil Invaders nog aan het werk wil zien raden we het volgende evenement ten stelligste aan:
- Vrijdag 13 november zal de Ancienne Belgique wellicht in vuur en vlam staan: http://www.abconcerts.be/en/agenda/events/evil-invaders/19320/
Setlist: Fast loud n rude, Driving Fast, Pulses of pleasure, Stairway to insanity, Shot to paradise, Fabulous Desaster (Exodus cover), Victim of sacrifice, Master of Illusion
Foto's: Sven Dullaert
