Terror staat bekend als een van de meest hardwerkende hardcorebands van deze tijden. Door hun intense liveshows en het vele touren hebben ze terecht een plaatsje geclaimd aan de top van het hardcore genre. Na recente passages in België op Graspop en Dour festival deze zomer, verschijnt hun 6e plaat ‘The 25th hour’.
Wat meteen opvalt bij het beluisteren is de lengte van het album. Op enkele uitzonderingen na klokken alle nummers af onder de 2 minuten. Dit is een bewuste keuze van de band om al het overbodige weg te laten en terug te keren naar de roots van de hardcore. Wat overblijft zijn snelle harde songs die niets aan het twijfel overlaten: Terror is na 13 jaar nog steeds niets van hun grinta verloren.
Een mooi voorbeeld hiervan is ‘Feed The Rats’: Drummer Nick Jett is ondertussen een veertiger, maar drumt nog steeds met de snelheid en finesse van een enthousiaste jongeling, zijn beats zijn de drijvende kracht achter het album en stuwen het vooruit aan een razend tempo. Frontman Scott Vogel heeft nog steeds heel wat te vertellen over zijn moeilijk leven, en doet dat op zijn bekende manier: furieus en to the point. Dirty deeds keep calling me / the bad signs never kept me away / I tried to change, I’m still the same, roept hij in ‘Bad Signs’.
De twee sterkste nummers op het album zijn ‘Trust No Face’ - het hardste en gemeenste van de hele plaat, met een gastrol voor Ben Cook van het Canadese No Warning - en de single ‘The Solution’. Het gitaarwerk van de heren Stewart en Posner is hier werkelijk verschroeiend, en dit zal op liveshows ongetwijfeld een graag gehoord nummer worden. Stagediven maar!
Als je een baanbrekende en originele hardcoreplaat verwacht, kan je wel eens bedrogen uitkomen. Terror doet niets nieuws, maar dat is ook niet hun bedoeling. De grote kracht van dit album zit hem in de korte, beukende songs waar je niet anders kan dan mee headbangen. When the pressure drops and the stakes are high / A minute to pray a second to die / The 25th hour strikes. Ben jij er klaar voor?
