High Tiny Hairs is het nieuwste project van Ben Bachman, die de lezers misschien kennen als lid van Fuck Knights en frontman van Nightingshales. De band omschrijft hun muziek als: garage psych. Als invloeden geven ze artiesten als Alex Chilton, Brian Eno en Syd Barrett mee. Allemaal reden waarom we de oren iets meer spitsen, fan zijnde van voornoemde artiesten. High Tiny Hairs bestaan uit volgende leden: Ben Bachman, Ioana Cristina Mirica,Andreu Nin, Sergio Hernandez, GD Mills en Eric Levy. Met de EP High Tiny Hairs geven ze ons een visitekaartje af met zes nummers, van circa 2 minuten. Het moet snel gaan, onze bevindingen lezen jullie hieronder.
Chaos Ensues drijft op een pakkende gitaarriff waarbij de vrij hoge stem van Bachman perfect aansluit, en doet ons prompt wat terugdenken aan de golden '60s. Of '70s. De knipoog naar het verleden is zeker en vast aanwezig, maar daardoor klinkt High Tiny Hairs zeker niet gedateerd. Ook wil de korte tijd van de songs niet zeggen dat ze snel gaan, het gaat zelfs de redelijk slome weg op, maar we worden ook niet in slaap gewiegd. Integendeel.
We vertelden het al er wordt teruggegrepen naar het verleden. Dat blijkt ook bij Ghost Shadow waarbij we prompt terug denken aan de poprock bands uit de jaren '70. Een gegeven dat we ook terug vinden bij Girl Like u of First World Problems waarbij het tempo wel iets meer de hoogte ingaat. Maar geluidsmuren afbreken of de trommelvliezen doen barsten is er niet bij. Nu, dat laatste hoeft ook niet altijd.
Op een gezapig, maar toch heel gedreven drafje, worden we verder geleid naar de volgende songs. Je zou kunnen stellen dat het soms iets teveel die gezapige lijn opgaat, waardoor al de songs net niet boven de middelmaat dreigen uit te steken. Vernieuwend is het allemaal niet uiteraard, maar dan is er plots afsluiter Redd Room dat een iets stevigere aanpak naar voor brengt. Waarbij vooral de gitaar- en orgel inbreng het meest opvalt. Dit nummer laat een frisse wind waaien doorheen deze EP, wat ons doet vermoeden dat deze band nog veel meer in zijn mars heeft naar de toekomst toe.
Conclusie: Met Deze EP grijpen High Tiny Hairs terug naar het verleden, ze doen de jaren '60 tot '70 weer herleven, echter zonder gedateerd te gaan klinken. Alles gaat bovendien diezelfde gestroomlijnde, vaak gezapige weg op waardoor je als luisteraar misschien niet direct zal opkijken bij het luisteren van deze plaat. Vernieuwend en grensverleggend klinkt deze EP dan ook niet, maar de nummers worden met de nodige zorg gebracht en elk van deze artiesten weten perfect hun instrumenten te bespelen. Bovendien is er die hoge stem van Bachman die je in diepe vervoering weet te brengen.
Daarom kunnen we dan ook stellen dat High Tiny Hairs een EP afgeleverd hebben die je lyrisch kan vergelijken met een voortkabbelende rivier. Het uitzicht is prachtig, je staat vol bewondering te kijken en kan een brede glimlach niet onderdrukken. Maar na een kwartier - of minder - heb je het wel gehad. Maar, en dat is heel belangrijk, je wordt telkens terug gedreven naar dat moment van 'eenvoudig geluk'. En dat is net de grote sterkte van High Tiny Hair . Het is een EP die net schittert in zijn eenvoud, en je een gelukzalig gevoel geeft. Dat wellicht snel aan jou voorbij gaat, maar waarop je ook wil terugkomen. Dit schept mogelijkheden naar de toekomst toe, mits het verder uitbouwen van de sound zien we nog mooie pareltjes passeren. Op het moment echter waren we ergens wel onder de indruk, maar stijgt deze EP net niet boven de middelmaat uit om te blijven beklijven. Nog niet.
Tracklist:
1 Chaos Ensues
2 First World Problems
3 Ghost Shadow
4 Girl Like U
5 Nighttime Wander
6 Redd Room
