Ongeveer een kleine week geleden stak ik voor de laatste keer mijn kop naar buiten, drijfnat van het zweet, om mijn festivaltent te verlaten en te genieten van een eiland vol wonderbaarlijke festiviteiten. Op zaterdag 8 augustus kwam ik er aan, vol verwachtingen, en ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel. Een fervent festivalganger die eindelijk op Sziget belandt, het voelt voor iedereen als thuiskomen. Negen volle dagen heb ik er mogen rondlopen en mogen genieten van bands, randanimatie, zon, zee en Sziget Beach. Een verslag over de wonderbaarlijke sfeer en alle randactiviteiten volgt later nog, maar eerst is het noodzakelijk om even ons licht te laten schijnen op de artiesten.
Op vrijdag en zaterdag stond er heel wat dansbare muziek op Sziget. Daardoor leek de affiche sterk op een tweedaagse op Balatonsound. Namen zoals Avicii, Major Lazer, Nero, Knife Party en Gramatik zouden rechtstreeks van de affiche van het zusterfestival aan het Balatonmeer geplukt kunnen zijn. Buiten even gepasseerd bij Gramatik en genoten te hebben van half uur Avicii zijn al deze namen aan mij voorbij gegaan.
Vrijdag en zaterdag werden door deze keuze voor mij een pak minder druk, aangezien het aantal interessante bands beperkter waren. Op Sziget heb je als festivalganger echter de kans om Boedapest te gaan bezoeken, wat op zaterdag dan ook mijn programma heeft opgevuld. Die bewonderingswaardige stad bezoeken werd aangevuld met het volgende artiestenmenu: Lohaus, Awolnation, Kasabian en Jamie Woon op vrijdag en Jett Rebel, Beatsteaks en Kings Of Leon op zaterdag. Zeven bands op twee festivaldagen, het kan enkel op een festival als Sziget, waar er zoveel meer te beleven valt dan muziek alleen.
Lohaus
De laatste Belgische band die op Sziget mocht optreden was Lohaus. Via de JEKA festival rally kwamen ze op The Europe Stage terecht, een podium dat kansen biedt aan jong Europees talent. Dat de mannen van Lohaus een zee van talent bezitten, daar bestaat weinig twijfel over. Ze brengen experimentele muziek, met verschillende invloeden op het podium, waardoor ze een sound creëren die uniek is in de Belgische muziekwereld. De zangstem van de frontman brengt de muziek zelfs nog naar een hoger niveau. Zijn specifieke stemkleur geeft de muziek van Lohaus een extra dimensie, waardoor de songs direct een pak meer cachet krijgen.
Electropop met een eigenzinnige sound is iets wat het publiek aan de Europe Stage nog niet had voorgeschoteld gekregen. De mannen van Lohaus bewandelen bewust de paden die nog niet platgereden werden door de commercialiteit en dat maakt hen live zo uniek en hun sound zo internationaal. Op dinsdag stonden er al heel wat experimentele bands op het programma met als grootste exponenten Alt-J en Enter Shikari, hopelijk zetten we Lohaus binnen enkele jaren op dezelfde lijn aangezien ze een sound brengen waar de jeugd naar op zoek is: muziek weg van het commerciële en de mainstream.
(C) Foto Lohaus: Diederik Craps
Awolnation
Awolnation is ook zo een band die zich niets aantrekt van wat mainstream muziek en hun eigen sound gevonden heeft. Ze brengen eigenzinnig Elektrorock die het best omschreven kan worden als een softe versie van Enter Shikari met een pak minder screams. Hun bekendste song is Sail en dat was bewust de afsluiter van hun energieke set op Sziget. Het was een outro waar iedereen dolenthousiast op begon te dansen en mee te brullen, alsof ze de band al jaren kenden. Zelf ken ik de band al jaren en was ik echt onder de indruk van hun liveperformance. Ze zijn bijzonder enthousiast en hebben energie te over, waardoor ze het publiek op ideale wijze bespelen. Daarnaast klinken songs zoals Run en Sail live iets ruiger dan op plaat, waardoor het tijdens een concert alleen nog maar beter klinkt. Een pluim voor deze Amerikaanse band is zeker niet onverdiend.
Kasabian
Bumblebee was zowel op Rock Werchter als op Sziget de opener van het concert van Kasabian en alleen daardoor werden beide optredens alvast onvergetelijk. Het is zo een sterke opener waardoor de band het publiek direct meeneemt op een aangename rit vol rock and roll. Vervolgens is Days Are Forgotten ook altijd deel van de set. Een song met zoveel schwung die kan tellen als versnelling op de Kasabiancoaster.
Een rit door de wilde wateren van de dounau was het zeker. Eens het donker werd en de band in het duister begon te spelen, kwam het gevoel boven drijven dat het jammer was dat ze geen headliner waren. De stevige gitaren, de energie en de ludieke intermezzo’s maken van Kasabian een ideale afsluiter van een festivaldag. In vuur en vlam geraakt het podium al helemaal tijdens songs zoals Vlad the Impaler en Fire. Als ze dan als slot nog eens Fat Boy Slim begonnen coveren, dan kan het niet anders dan een zalige band zijn. Kasabian bracht wat van hen verwacht werd, een steengoede show.
Jamie Woon
Even ontspannen van al het rockgeweld en wegzweven op de tonen van zachte zoetgevooisde muziek kon na het optreden van Kasabian bij Jamie Woon. Hij bracht zweverige neo-soul naar de wei van Sziget, een genre dat tot noch toe de revue niet was gepasseerd. Het meest genieten was het van songs zoals Night Air, waarin Jamie de ziel uit zijn lijf zingt terwijl de beats je in een soort van trance brengen. Even weg van de wereld, weg van de zorgen gewoon puur genieten van een heerlijk streepje muziek.
Jett Rebel
Simpele poprock met een geschifte energieke toets gecreëerd door de al even gekke frontman. Jett Rebel rebelleert tegen alles wat gangbaar is in de maatschappij omtrent zijn mannelijkheid en trekt daardoor al graag eens een kleedje aan op het podium. Helaas bleef dat kleedje deze keer echter achterwege. Daarnaast maakt hij toegankelijk muziek die neigt naar de commercialiteit, maar door de rare kronkels toch afwijkt van het gangbare. Het is door deze twists dat zijn liveoptreden altijd super sterk zijn. Ik zag hem voor het eerst aan het werk in de Balzaal in de Vooruit en op Sziget bevestigde hij het weer, Jett Rebel is een steengoede band en een topact in wording. Zo zijn hits zoals Tonight echte festivalplaten aan het worden en bewijst hij dat veel touren en hard werken duidelijk kan werken. Ga zo door Jett, maar doe volgende keer toch maar een kleedje aan.
Beatsteaks
Een vleugje Punkrock ontbrak ook nog op onze affiche en hoe kon dat gat beter opgevuld worden dan met Beatsteaks. Deze Duitse Punkrockband was de allereerste Duitse punkgroep die tekende bij het Epitaph Records en op Sziget maakte ze duidelijk dat dit helemaal terecht was. De ene 4-chord achter de andere, gebracht vol overgave door een band die zeker nog niet uitgeblust was. Punk is Not Dead dat is zeker duidelijk. Dat vind ik het mooiste aan de hele punkscene, de spelvreugde van de bands en de simpliciteit van de muziek. Het principe less is more is tot in het diepste van hun ziel doorgedrongen, waardoor het lijkt alsof ze de wereld aankunnen. En op Sziget kon Beatsteaks ook de wereld aan, het was één van de beste concerten van deze tweedaagse!
Kings Of Leon
KOL had zijn festivaltour beperkt tot Sziget Festival, waardoor ze een post-it met exclusief op hun voorhoofd konden plakken. Dat was misschien net het probleem van de band, dat ene exclusieve festivalconcert in een hele zomer maakte dat het wat stroef klonk. De nieuwe songs klonken nog niet zoals het hoorde live en het was alsof de fut er nog niet inzat. De band ranselde de nummers af zonder deftig te interageren met zijn publiek, waardoor het de tweede teleurstellende headlinershow was op Sziget.
Ellie Goulding blijft nog altijd de kroon spannen, maar van een exclusieve headliner verwacht je nu net dat tikkeltje meer. KOL was duidelijk naar Sziget afgezakt om het publiek op te peppen met hun hits zoals Sex On Fire, maar dat het publiek daar echt op zat te wachten maakte duidelijk dat het niet de beste performance van KOL in jaren was. Hopelijk spelen ze volgend jaar vijftien festivalshow, zonder Rock Werchter want daar stonden ze al genoeg, zodat ze opgewarmd zijn tegen hun vijfde optreden. Om het toch niet allemaal negatief te laten klinken, was de lichtshow wel dik in orde en werd er tijdens de hits wel duchtig gefeest door het publiek. En tot slot hebben ze ook geen noot geplaybackt waardoor ze Ellie toch nog meters voor zich uit zien lopen als slechtste headliner van Sziget 2015.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
