Ongeveer een kleine week geleden stak ik voor de laatste keer mijn kop naar buiten, drijfnat van het zweet, om mijn festivaltent te verlaten en te genieten van een eiland vol wonderbaarlijke festiviteiten. Op zaterdag 8 augustus kwam ik er aan, vol verwachtingen, en ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel. Een fervent festivalganger die eindelijk op Sziget belandt, het voelt voor iedereen als thuiskomen. Negen volle dagen heb ik er mogen rondlopen en mogen genieten van bands, randanimatie, zon, zee en Sziget Beach. Een verslag over de wonderbaarlijke sfeer en alle randactiviteiten volgt later nog, maar eerst is het noodzakelijk om even ons licht te laten schijnen op de artiesten.
Het Szigetfestival barst volledig los op woensdag – het is ook daarom dat de organisatie de festivalgangers de kans biedt om 5dagen tickets aan te schaffen – waardoor de eerste twee dagen kunnen worden beschouwd als de aperitiefhapjes van het riante artiestenmenu. Op donderdag mocht de sierlijke verschijning van Ellie Goulding de mainstage aflsuiten, al bleek dat achteraf een bijzonder jammerlijke zaak. De vierde dag op Sziget werd dan ook eerder gekruid door namen zoals The Ting Tings, Foals, MØ, Interpol en de ravissante Ella Eyre!
The Ting Tings
Sommige mensen denken bij The Ting Tings al snel aan de songs That’s Not My Name en Shut Up And Let Me Go. Bij een band die gekend staat om enkele hits staat het publiek daarop ook meestal te wachten, tijdens het optreden van The Ting Tings op Sziget kreeg je echter geen tijd om deze nummers af te wachten. De ambiance die de band aan de dag legde, zorgde er namelijk voor dat het publiek van begin tot einde genoten heeft van het concert. Frontzangeres Katie White sprong en danste erop los, terwijl de beats naarstig door de boxen knalden. De trommel waar ze op sloeg werd omver geslagen door haar aanstekelijk enthousiasme en deze vreugde straalde ze af op het publiek, dat duidelijk met volle teugen aan het genieten was van het wonderbaarlijke schouwspel dat The Ting Tings hebben afgeleverd op Sziget.
MØ
De meeste zullen MØ kennen van haar samenwerking met Major Lazer en Snake. Het is namelijk haar stem die gebruikt werd voor deze wereldhit. Dat ze een stemgeluid heeft voor wereldhitjes was dus al duidelijk, maar dat ze ook een stem had die een publiek kan ontroeren, ontdekten we pas op Sziget. Haar zangstem heeft iets breekbaars en betoverend, wat je tijdens een liveoptreden in een soort van trance brengt. Een song waarin dit het meest duidelijk wordt was Don’t Dance With Nobody. Tijdens dit nummer worden de dansbare gedeeltes afgewisseld met zeer breekbare zangintermezzo’s. Deze combo zorgde ervoor dat het gehele concert een soort van unieke rollercoaster werd tussen dansen en in muzikale hogere sferen geraken door een uniek en ongekend stemgeluid. MØ was daardoor - meer dan terecht - één van de topacts op Sziget 2015!
Foals
Foals is altijd een band geweest waar ikzelf een zwak voor heb gehad. Ze creëren een sound waar ik – een hopelijk vele anderen met mij – graag naar luister op een zondagmiddag terwijl ik in mijn zetel hang met een gin tonic in de hand. Één van de bands die dan bijzonder aangenaam is om een plaat van op te leggen is Foals, omdat hun muziek gemaakt is om afgespeeld te worden met die unieke krak en ruis die enkel een platenspeler kan creëren.
Daarnaast hebben ze ook de ideale sound voor liveoptredens. Pak nu het nummer Inhaler, simpele riffs, ruisende krakende gitaarlijnen en een cleane zangstem, meer moet een liveconcert voor mij soms echt niet hebben. Dit geldt eigenlijk voor alle songs van Foals. Het is daarnaast ook gewoon een echte festivalband waarbij elk optreden het enthousiasme er vanaf straalt, iets wat je niet meer bij alle artiesten terugvindt de laatste jaren.
Tot slot heeft de band ook nieuw werk gebracht op Sziget, waarvan Mountain At My Gates direct een schot in de roos was. Helaas voor de band viel de stroom net uit toen ze dat nummer aan het uitproberen waren, maar het was echt één van de beste songs van de hele set. Het is Foals dus zeker aan te raden om meer songs van hun nieuwe plaat What Went Down op te nemen in de setlist. De plaat aanschaffen is daarnaast zeker een must voor elke Indiefan.
Ella Eyre
Velen zagen Ella Eyre als het ideale voorprogramma van Ellie Goulding, maar het was eigenlijk beter omgekeerd geweest. Over Ellie Goulding viel er op Sziget niet echt een goed woord te zeggen, terwijl Ella Eyre volledig bejubeld mag worden. Naast een aangename verschijning om naar te kijken, was haar stem bijzonder aangenaam om naar te luisteren. Haar stem kan ongekende hoogtes aan, waardoor het echt een straffe zangeres is die je met de puurheid van haar stem kan raken als geen ander.
De A38 tent in Sziget stond in vuur in vlam tijdens songs zoals Together, All About You en Gravity. Dat het concert zo aansloeg kwam doordat haar sterk stem gecombineerd wordt met stevige drum and bass beats waarop de hele tent niet anders kon dan dansen. Er hing een unieke sfeer in de tent, een sfeer die iedereen ook aan de mainstage hoopte te vinden even later. Ella bracht een ravissante en betoverende set naar het publiek van Sziget, waar niemand boven is gegaan op de vierde festivaldag.
Ellie Goulding
Aan de headliner hecht een reviewer meestal de meeste aandacht, maar op de vierde festivaldag van Sziget is dat best moeilijk. Ellie Goulding was de afsluiter van de dag en stelde redelijk hard teleur. De recensies over Pukkelpop waren de laatste dagen bijzonder lovend, maar in Boedapest kregen we op zen minst een andere Ellie te zien. Ik was zelf niet op Pukkelpop dus ik kan geen vergelijking maken, maar Ellie Goulding kan oprecht de zwakste headliner van Sziget 2015 genoemd worden en dan had ze op dat vlak al af te rekenen met een uitgeblust Kings Of Leon.
De verwachtingen waren misschien iets te hoog gespannen, aangezien een show van Ellie Goulding al lang op het lijstje staat van redelijk wat festivalgangers, maar ze werden niet ingelost. Goulding playbackte er duchtig op los, sprong lusteloos in het rond en kreeg geen schwung in haar set. Het was misschien haar avond niet of het kwam doordat het haar eerste concert in een maand was en ze haar draai nog moest terugvinden, maar als headliner wordt er meer verwacht van de performance en zeker van haar zangkwaliteiten.
Twee jaar geleden was ze rijp voor het afsluiten van de mainstage en had ze veel hits en misschien is ze nu al uitgeblust, maar op Pukkelpop bewees ze volgens verschillende bronnen blijkbaar het tegendeel. De volgende keer dat Goulding echter ergens speelt, ga ik – en redelijk wat szigetgangers met mij – echter naar Balthazar gaan kijken want ik heb een steengoede set gemist en kreeg een zware teleurstelling in de plaats.
Interpol
Een teleurstelling kan je het best doorspoelen met een stevig streepje rockmuziek en waar kon men dat op donderdag beter vinden dan bij Interpol. Everything is Wrong en Evil waren ideale songs om alle woede eruit te headbangen. Interpol stond ook op Pukkelpop en gaf daar net zoals op Sziget het beste van zichzelf. Het is een band die nooit teleur kan stellen op een festival en dat is net wat het publiek nodig had op deze dag, een echte afsluiter. De tent stond afgeladen vol om te genieten van een stevig rockconcert en dat heeft het publiek ook gekregen. Het was puur genieten bij elke noot. Fluwelen gitaren, lekkere drums en een zoetgevooisde stem vormden de ideale borrel voor het slapengaan. Interpol heeft mijn gemoedsrust gesust, waardoor ik kon gaan slapen zonder problemen en Ellie al helemaal was vergeten.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
