Als we de resem artiesten afkomstig uit Nederland overlopen waarvoor we een grote adoratie hebben, komen we steeds wat bij diezelfde namen terecht. Herman Brood, Boudewijn De Groot, Henny Vrienten, Thé Lau zijn een paar voorbeelden van artiesten die we door de jaren meer en meer zijn gaan waarderen. Ook Spinvis, ofwel Erik De Jong, kunnen we aan deze lijst toevoegen. Spinvis is een laatbloeier, de artiest was al rond de 40 toen hij doorbrak naar een ruim publiek toe. Zijn experimentele aanpak, sprong meteen in het oog bij zijn eerste plaat Spinvis (2002). Ondertussen is hij binnen en buiten de landsgrenzen uitgegroeid tot een gewaardeerde entertainer. Onder de noemer Oogcontact van de Eenzaamste Soort is Spinvis nu alle theaters en clubs aan het afschuimen samen met multi-instrumentalist en zangeres Saartje Van Camp. Op woensdag 6 mei streek hij neer in het gezellige Concertzaal De Casino, Sint-Niklaas. Het optreden was volledig uitverkocht. Voor de gelegenheid waren zitplaatsen voorzien. Alle gordijnen waren dicht, en de lichten allemaal uit. Met de bedoeling, zo zou naderhand blijken, een spel met licht, geluid en schaduwen te kunnen spelen. Ons verslag:
Het meest opvallend is de kruisverstuiving die telkens ontstaat tussen de multi-instrumentalist Saartje, die bovendien over een geweldige stem beschikt. En de beklijvende aanpak waarmee Erik De Jong zijn publiek bespeeld. Met een kwinkslag, een lach en een traan, weten ze ons al vanaf de eerste noten te bekoren. De verlichtingen op het podium, vaak fel licht dat een schaduwspel doet ontstaan, verhoogt de magie die de muziek ook uitstraalt.
Na een korte introductie worden intimistische songs mooi verweven met liederen , omgeven door een heel experimentele instrumentale aankleding. Maar ook het spel tussen licht en muziek is uiterst belangrijk binnen deze show. Zo zou meermaals blijken.
Zo wordt op een bepaald moment met spotlights over het publiek heen gegaan. Van zowel links, als rechts. Het geeft een bevreemdend uitzicht, waarbij je gezichten in het publiek herkend. Op het einde schijnen ze met die spotlights gewoon naar elkaar. Daardoor wordt de muziek gelukkig niet naar de achtergrond verschoven. Meer nog, het is een waardevolle toevoeging aan deze show.
Vaak ook krijgen we een spel tussen intiem en in zekere mate oorverdovend hard uithalen. Zo gaat Saartje op een gegeven moment op haar eentje in de hoek van het podium zitten, met enkel een spotlight op haar gericht. Ze zingt, of eerder vertelt, een heel boeiend en poëtisch verhaal. Terwijl speelt ze een schaduwspel, waardoor haar hand lijkt op een klauw die het publiek vastgrijpt. Wederom een mooi voorbeeld van hoe het spelen met licht en geluid als het ware de rode draad kan genoemd worden doorheen de gehele avond.
Wat de instrumentale inbreng betreft wordt er gebruik gemaakt van een looper, met verschillende kanalen. Zo krijgen we , in opbouwende vorm, Samba ballen, een xylofoon, tamboerijn, gitaar tot toeter en basgitaar mooi achter elkaar. Daardoor ontstaat een opzwellende samensmelting van geluiden. Wat resulteert in soort, zou haast zeggen, 'noiserock'. Dat ze met amper twee op het podium zo een muur van geluid kunnen neerzetten, het is uiterst opmerkelijk te noemen. Maar, en dat is ook belangrijk, zowel Saartje als Erik beschikken over een geweldig stembereik. Daardoor kunnen ze alle toonaarden aan.
Kortom: Dit was zo een avond waar van alle kanten geluiden, en lichten op jou afkomen. Alsof je in een pretpark staat, en niet weet waar eerst kijken van opwinding. Het spel tussen licht en geluid werkt bovendien heel hypnotiserend, en brengt je in een staat van opperste vervoering. Geen wonder dat na de regulaire set een daverend, heel langdurig, applaus ontstond. Waarbij het publiek rechtop ging staan. Uit dank brachten ze nog een mooi en beklijvend bisnummer, met de lichten al een beetje aan. Als kers op de taart, als het ware. Zonder meer was dit concert van Spinvis een experimentele trip, die ons enorm is bevallen. Zo eentje waar muziek en beeld samenvloeien tot één boeiend en adembenemend mooi landschap.
Foto's: Wim Heirbaut i.o.v Musiczine
