Ze kijkt liever naar de toekomst dan naar het verleden, Marika Hackman. Het blijkt wel uit het getokkel op haar gitaar voorafgaand aan, en uit het hardop geflilosofeer over nieuw materiaal tijdens het interview. Terwijl deze maand toch echt haar debuuralbum verschijnt: We Slept At Last - de aanleiding voor een gesprek.
De Britse Marika Hackman (22) begon haar muzikale carrière in 2012. Sindsdien bracht ze drie EP's vol warme, zwoele folkmuziek uit, maar een volwaardig album was er nog niet. Tot nu. Volgende week (16 februari, om precies te zijn) verschijnt We Slept At Last. Een bijzondere mijlpaal voor de nog jonge zangeres, maar Hackman zelf zit met haar gedachten al lang en breed in het proces dat uiteindelijk in de opvolger van haar debuutalbum moet resulteren.
Tijd om lang stil te staan bij de release van haar eerste album, gunt Hackman zichzelf dus niet. "Het houdt niet op na het maken van dit album. Muziek maken zie ik juist als een continu proces. Uit het ene komt weer het andere voort. En dit hangt ook weer samen met mijn impulsieve karakter. Als ik een idee heb of krijg, wil ik er niet de grip op verliezen. Dan wil ik die impulsieve ideeën juist meteen omzetten in iets tastbaars." Hackman wijst glimlachend op haar net groen geverfde haar - volgens haar ook een impulsieve beslissing. "Met muziek maken werkt het eigenlijk net zo."
Maar ben je dan niet bang om de 'feeling' met eerdere songs te verliezen, komen deze niet (te) ver van je af te staan?
"Natuurlijk ontstaat er een bepaalde afstand. Maar dat is niet erg. Want vooral tijdens het live spelen krijg ik weer het gevoel wat ik tijdens het schrijven kreeg. Door de 'oude' nummers live ten gehore te brengen blijft er een sterke connectie met de songs. En uiteindelijk is dat waar ik de nummers voor schrijf: het live spelen."
Hoe passen de nummers van We Slept At Last in dit plaatje?
"Voordat ik mijn eerste echte album opnam, heb ik al 3 EP's gemaakt. Dit waren voor mijn gevoel drie zeer verschillende producties. Zo was Deaf Heat (2014), de laatste in de serie van 3 EP's een behoorlijk stevige plaat. We Slept At Last is toch anders, niet zo uitbundig. Ik wilde de liedjes houden zoals ze zijn geboren, zoals ik ze heb bedacht. Klein dus.
En hoe dit in het live-plaatje past... Daar zit voor mij de spanning, het contrast! Want hoewel de liedjes in essentie heel klein zijn, zijn het wel folksongs die het verdienen om groot, bijna bombastisch gebracht te worden."
Het verhaal van Marika Hackman bevat twee interessante paradoxen (toekomst versus verleden en klein versus groot) die goed hoorbaar zijn op de twaalf liedjes van We Slept At Last – toch ook en vooral een album van een artiest die nog zoekende is. Zoekend naar de juiste richting, zoekend naar de juiste balans in alle contradicties, maar in dit stadium het avontuurlijke prefereert. En er zit nog een fraaie tegenstelling in de ontdekkingstocht die We Slept At Last heet: hoewel de nu-folkliedjes een zacht en warm karakter hebben, klinkt er toch een melancholische en sombere ondertoon in de songs door.
En hoe het verder ook zij. Wat uiteindelijk op plaat staat, zijn twaalf prachtige folkliedjes. Stuk voor stuk gezongen door een zangeres die geheel onbevangen de muziekwereld binnen is gestapt, bewapend met een loepzuivere stem. Dat Marika Hackman nog zoekende is naar het juiste evenwicht in haar songs nemen we op haar debuutalbum graag voor lief, dat komt later wel. Op We Slept At Last viert het avontuurlijke hoogtij.
Tracklist:
1. Drown
2. Before I Sleep
3. Ophelia
4. Open Wide
5. Skin
6. Claude's Girl
7. Animal Fear
8. In Words
9. Monday Afternoon
10.Undone, Undress
11.Next Year
12.Let Me In
