Graspop Metal Meeting - 22 juli 2012

Review:Festivals
  Erik Vandamme    21 juni 2012

Graspop Metal Meeting, het is en blijft voor mij persoonlijk een jaarlijks weerkerende dag/avond genieten van snijdende gitaren, wilde moshpits aanschouwen en harde drums aanhoren, headbangend de nacht in met gelijk gestemden. Ondanks alle kritiek, terecht of niet dat laat ik in het midden, blijft Graspop een van DE festivals waar elke metalhead in hart en nieren zijn ding kan vinden, een uniek concept in ons landje, de leuke en ook interessante kleinschaligere metal-fests of concerten buiten beschouwing gelaten. Graspop blijft een groot publiek trekken zowel uit België maar ook uit Nederland van liefhebber van het hardere werk.. en de weergoden waren het festival op deze vrijdag gunstig gezind. De sfeer en het bier was er , nu nog de bands. Een verslag van vooral een heel geslaagde 'metal avond' Want we zakten door omstandigheden redelijk laat af naar de weide in Dessel.


Net op tijd om Sabaton aan het werk te zien. We waren vooral benieuwd hoe de nieuwe bezetting het er zou vanaf brengen. Nu viel direct op dat de nieuwe leden van de band zich al perfect hadden aangepast aan het snijdende power metal ritme zo eigen aan Sabaton. De weide stond vanaf de eerste noot tot een van de hoogtepunten 'Prima Victoria' in vuur en vlam. Dit met het nodige vuurwerk en vlammen op het podium en een zanger die weet hoe een publiek te entertainen, zo sprak hij een piepjonge fan die vooraan stond aan en liet het publiek applaudisseren dat hij zijn eerste keer hier aanwezig was voor Sabaton. De jongen glunderde gewoon en ook het publiek genoot van deze mooie geste. Om maar te zeggen, de interactie was er, de 'power' was er en nee ik ga me onthouden van uitspraken 'de vroegere leden werden niet gemist' want dat is uiteraard niet zo, maar met deze nieuwe bezetting zijn ze er zeker niet op achteruit gegaan, integendeel. Sabaton kwam, zag en overwon!! Het is nu reeds uitkijken naar hun concert in AB op 15 oktober, een aanrader!!
vermoedelijke setlist :
The Final Countdown (Europe song), 1.The March To War, 2.Ghost Division, 3.Uprising, 4.Gott Mit Uns, 5.Midway, 6.Cliffs of Gallipoli, 7.Into the Fire, 8.Carolus Rex 9.40:1, 10.Attero Dominatus, 11.The Art of War, 12.Primo Victoria, 13.Metal Crüe

Ook bij Amon Amarth was er het nodige vuurwerk. De als Melodische Deathmetal band omschreven Zweedse band heeft in het verleden reeds meerdere keren bewezen dat ze een publiek geheel kunnen inpakken met hun door merg en been snijdende gitaar en teksten uit de Noorse Mythologie. Dat was nu niet anders. De heel goed vol gelopen tent stond dan ook letterlijk in licht en laaie. Ondanks de uitmuntende muzikale inbreng ligt de grootste draagkracht van Amon Amarth toch bij de heel diepe grunts van zanger Johan Hegg. Zijn dreigende stem zorgt voor een heel groot kippenvel moment en geeft telkens dat extra 'donker sfeertje' aan een concert van Amon Amarth dat was vroeger zo en dat was nu niet anders. Een heel geslaagde duister optreden dat je verweesd achter laat.

Blijkbaar was Slayer een ware publiekstrekker want plots stond de mainstage bomvol. Zo verwonderlijk is dat niet, na 30 jaar staan ze nog steeds aan de top wat 'puur old school thrash metal ' betreft. En nog steeds slagen ze er in die sfeer zo eigen aan het genre te creëren, met als hoogtepunt de snijdende gitaar solo's Kerry King , het blijft magisch deze kaalkop met baard en tatoeages bezig te zien en horen.. de geluiden die hij voortbrengt gaan na al die tijd nog steeds door merg en been een ware streling voor het metal oor. Thrash-metal klassiekers als 'Raining Blood', 'Hell Awaits' of 'Angel of Death' worden nog steeds met de spirit gebracht alsof ze die songs pas hebben uitgebracht, na 30 jaar komt er nog geen sleet op Slayer, of misschien een heel klein beetje? Wat mij betreft zeker en vast niet. Het concert zorgde voor menig moshpit voor het podium en zelfs aan de PA. Slayer, zag en overwon!!
setlist :
1.World Painted Blood, 2. Psychopathy Red, 3. War Ensemble, 4. Die by the Sword, 5.Chemical Warfare, 6.Mandatory Suicide, 7.Jesus Saves, 8. Altar of Sacrifice, 9. Seasons in the Abyss, 10.Postmortem, 11.Hell Awaits, 12.Dead Skin Mask, 13.Snuff, 14.Angel of Death, 15.South of Heaven, 16. Raining Blood

Drie concerten, drie hoogtepunten. Over naar Marquee 2 voor Kyuss Lives!. Een vreemde eend in de bijt? Of meer belangstelling voor Lamb of God in de andere marquee? Of was het gewoon tijd voor een hapje? Opvallend minder volk voor deze Kyuss Lives! moet ik zeggen. De band is samengebracht door John Garcia van Kyuss eerder onder de naam 'Garcia Plays Kyuss' waarmee ze o.a. ook op Pukkelpop te zien en horen waren. Ze deden dit in 2011 gewoon over met paar andere leden waaronder ook Nick Oliveri en Brant Bjork twee leden van de originele bezetting van Kyuss. Of het 'globale metal publiek' hier niet voor te vinden was laat ik in het midden, wij genoten van een technisch hoogstaand concert , vooral  instrumentaal maar ook vocaal, dat Kyuss deed herleven. Dat was ook de bedoeling van dit concept en daar slaagden ze in het verleden, op pukkelpop dus, reeds in. Deze keer was het niet anders. Een 'iets rustiger moment' bij wijze van spreken tussen al dat geweld dat we reeds over ons heen kregen, maar ook puur genieten. Voor de fans van Kyuss en aanverwanten moet, waaronder ik, was het wederom een geslaagd weerzien.

We zouden het bij deze laten maar wilden nog een glimp opvangen van Ozzy Osbourne & Friends. In eerste instantie zou Black Sabbath afsluiten deze eerste festivaldag. Jammer genoeg zorgden allerlei perikelen van de gezondheid van Tony Iommi tot problemen met de bandleden onder elkaar er voor dat de Réunion concerten uiteindelijk niet door gingen. Om de pijn te verzachten kregen we dus Ozzy en zijn vrienden. Ook nu was het bang afwachten, de dag daarvoor had Osbourne een optreden moeten cancelen, maar op Graspop was hij aanwezig. Dat laatste mag letterlijk genomen worden, zonder afbreuk te doen aan de capaciteiten van de zogenaamde 'Prince of Darkness' was het vooral het showbeest in Ozzy dat het meest opviel. In het begin van de set viel zijn stem geluid nog mee maar gaandeweg verloor die stem wel veel kracht. Over kracht gesproken, de draagkracht van het concert lag niet zozeer bij Ozzy Osbourne zelf maar eerder bij zijn Friends. Hij laat zich omringen door klasse muzikanten dat bewezen de meer dan magistrale gitaar solo's en heel diep gaande drumpartijen. Dit en het feit dat Ozzy verduiveld goed weet hoe een publiek te bespelen met de nodige interactie zorgde toch voor een 'geslaagde' afsluiter van deze dag. Maar het dient gezegd, de instrumentale inbreng nam duidelijk de bovenhand, dat was bijvoorbeeld o.a. te horen bij 'Paranoid' vroeger gedragen door de stem van Ozzy, nu toch eerder door de stevige gitaar rifs. Mooie afsluiter van een geslaagde eerste Graspop Metal Meeting dag/avond.


Setlist:
Ozzy / Blasko / Gus G. / Tommy Clufetos
1.Bark at the Moon, 2.Mr. Crowley, 3.Suicide Solution, 4.I Don't Know, 5.Killer of Giants, 6.Shot in the Dark, 7.Rat Salad (Black Sabbath song)
Ozzy / Slash / Gus G. / Geezer Butler / Tommy Clufetos
1.Iron Man (Black Sabbath song), 2.War Pigs (Black Sabbath song), 3.N.I.B (Black Sabbath song)
Ozzy / Zakk Wylde / Geezer Butler / Tommy Clufetos
1.Fairies Wear Boots (Black Sabbath song), 1.Into the Void (Black Sabbath song),
Ozzy / Zakk Wylde / Blasko / Tommy Clufetos
1.I Don't Want to Change the World, 2.Crazy Train, 3.Mama, I'm Coming Home

Encore:
Paranoid

  Contact