Dat de lokerse Feesten zoveel meer is dan het festival op zich hoeven we niet te vertellen. Naast de activiteiten op de Grote Kaai zijn er nog Polifonics en Fonnefeesten met ook hier, volledig gratis, optredens. Op de fonnefeesten speelden op deze zaterdag avond trouwens de legendarische band MUD.
Daarnaast is er ook de kermis, gezellige vertoeven met vrouw en kind een terrasje doen of gewoon lekker keuvelen tussen de vele kraampjes, het kan allemaal op de Lokerse Feesten. Er waren in het verleden stemmen die opgingen om het festival ergens buiten het centrum te organiseren, maar dat zou geen goed idee zijn omdat het net dat combineren van die verschillende mogelijkheden de mensen naar daar lokt. Wij zakten , na het nuttigen van enkele consumpties , speciaal voor Bryan Ferry af naar de Kaai. Het verslag .
Voor zij die Bryan Ferry niet kennen (shame on you!) een klein introductie. Begin jaren 70 richtte Bryan Ferry samen met enkele vrienden uit van de kunstacademie de band Roxy Music op. Deze bestond uit Bryan Ferry, Andy Mackay (Sax) , Brian Eno (keyboard) Phil Manzanera (Gitaar) en Paul Thompson (Drums). Met albums die in de glam periode ware klassiekers mogen genoemt worden gooiden ze in de periode 1972-1976 hoge ogen. Na het vertrek van Eno brachten ze nog enkele albums uit maar uiteindelijk viel de band uit elkaar om in 1979 te herrijzen met het prachtige album Manifesto en zo mogelijk nog betere Flesh and Blood. De jaren '80 waren topjaren voor Roxy Music ondanks dat Eno er niet meer bij was. Maar het beste moest nog komen, 1982 kwam Avalon op de markt. Niet alleen het album, ook de titelsong en oa More than this werden hits. Maar daarna was het liedje weer afgelopen en ging ieder zijn eigen weg. Ook Solo bracht Bryan Ferry met wisselend succes albums uit, soms covers van bvb Bob Dylan maar ook zijn eigen werk viel in de smaak. Luister maar eens naar het schittrerende album Boys and Girls met de hits Don't Stop the dance en Slave to love. Ook zijn laatste album Olympia viel best in de smaak. In 2001 kwam Roxy Music dan weer samen voor een reunion tour , wederom zonder Brian Eno. Dit bracht hen oa naar suikerrock en vorig jaar nog op Lokerse Feesten.
Deze keer was het dus solo. Persoonlijk kon hij me in 2007 niet geheel overtuigen door een wel heel eigenzinnige setlist met vooral covers van Bob Dylan ter promotie van zijn cd Dylanesque , inderdaad een album vol covers van..
Het concert begon alvast met twee kleppers Don 't stop the dance en Slave to love en leek in eerste instantie wat traag op gang te komen. Toen we vreesden dat het een eentonige bedoening ging gaan worden was daar If there is something (Roxy Music) een magish mooi kippenvel moment met Bryan op de piano. Vanaf dan kon het niet echt meer stuk. Zowel zijn solo werk als dit van Roxy kwamen ruimschoots aan bod evenals de Bob Dylan covers zoals Just like Tom Thumb's Blues en Make you feel my love. Maar het waren dus vooral de Roxy Music songs die het meest tot de verbeelding spraken. Neem nu het hartverscheurend mooie Oh Yeah of My Only love klinkt naar mijn mening live nog steeds veel beter dan op plaat. uiteraard liet Bryan zich wederom omringen door klasse artiesten waaronder Paul Thompson , Colin Good en Johnny Marr (The Smiths) maar de , naar mijn mening , meest in het oog springende , buiten de achtergrond zangeresjes en danseresjes was toch wel de piepjonge gitarist Oliver Thompson , eerder al aan het werk gezien en super bevonden. De adembenemend mooie solo's die Oliver naar voor bracht waren een streling voor het oor en oog. Magische momenten die het concert naar een nog hoger niveau brachten. Want er waren ook momenten dat het ene beetje de andere kant leek op te gaan maar dan waren er plots weer kleppers om ons wakker te maken zoals het , ook al vind ik het orgineel nog steeds beter, prachtig gebrachte Like a Hurricane (Neil Young) Tara een mooi instrumentaal moment met enkel de sax speler op het podium was een rust moment. Daarna ging het dak er volledig af met een meer dan schitterende finale met songs als More Than this, Avalon, My Only Love, Edition of you , Let's stick together (nog steeds een van zijn beste solo songs ook al is het een cover van Wilbert Harrison ) . Afgesloten werd met Jealous Guy mooi gebracht maar ik miste die typische sax-solo van Mackay toch een beetje, het nog steeds wonderbaarlijk klinkte Love is the drug en de Sam & Dave cover Hold On I'Coming.
Conclusie we kregen een al bij al nog schitterend optreden te zien van Bryan Ferry dat naar mijn mening veel overtuigender over kwam dan zijn vorige passage op de Lokerse Feesten. Ook al kwam het beetje traag op gang en kregen we een kleine terugval, de finale was een magische wervelwind die niemand onberoerd heeft gelaten. We keerden tevreden terug!
vermoedelijke setlist :
I Put A Spell On You - Slave To Love - Don't Stop The Dance - Just Like Tom Thumbs Blues – If There Is Something - Make You Feel My Love - Oh Yeah - Casanova - Reason Or Rhyme - Like A Hurricane – Tara – Chance Meeting - More Than This - Avalon - My Only Love - Love Is The Drug - Let's Stick Together - All Along The Watchtower -Jealous Guy -Editions Of You - Hold On I'm Coming
