Iedereen die tiener is geweest in de jaren '80 kent ze wel, die typische Heavy Metal bands. Schreeuwende vocalen, dreunde drums en gierende gitaren, een concept dat lijkt terug te grijpen naar een ver verleden. Schatplichtig aan bands als o.a. Accept ontstond Sister Sin in 2002. De Zweedse female fronted metalband blijft, lekker tegendraads, die trend van toen volgen. Toch klonken ze tot op heden nooit gedateerd, of voorbijgestreefd. Wel integendeel.
Sister Sin bracht in eerste instantie diverse opnames uit via kleine indie labels, tot ze in 2008 een contract tekenden bij Victory Records. Daar werd, in datzelfde jaar, het album 'Switchblade Serenades' uitgebracht. Ondertussen bleef de band aan de weg timmeren en kregen ze heel wat waardering in het metalwereldje. Zo stonden ze in het voorprogramma van U.D.O en Doro in 2011. Met 'Black Lotus' brengen ze nu hun vijfde album uit, eveneens bij Victory Records. Naast de typerende sound uit die wilde jaren van uw verslaggever, toen we wijdbeens het wereldrecord luchtgitaar spelen probeerden te verbreken, is de stem van Liv op zijn minst indrukwekkend te noemen. Ze schreeuwt zich doorheen de gehele plaat haast volkomen schor. Prompt begin je bovendien de songs onbewust uit het hoofd te kennen. Het meezinggehalte op deze plaat ligt dus duidelijk heel hoog.
Het opvallendste gegeven op deze plaat is echter het scherpe gitaarwerk dat telkens opnieuw door merg en been gaat. Keer op keer worden we gewoon meegesleurd; je kunt hier bezwaarlijk blijven op stil zitten. 'Food for Worms', 'Chaos Royale', 'Au Revoir': allen gaan ze diezelfde strakke, niets ontziende gang op. Het lijkt ons dat deze lijn doorheen het gehele album zal worden doorgetrokken en op zich zijn we daar niet treurig om.
De variatie komt er onder de vorm van de heel indrukwekkende ballad 'The Jinx', waar Livs stem wat doet denken aan Lita Ford, en dat is een groot compliment. Na deze verschroeiende ballad is het tijd voor nieuwe uppercut in de vorm van 'Ruled By None'. En weer ligt het eerder genoemde meezinggehalte heel hoog. Bovendien snijden de gitaren nogmaals dwars door je heen, en slaan de bonkende drums je tot moes.
Ons besluit: Nee, hier is niets vernieuwend aan, het is ooit voorgedaan. Maar, en dat is toch heel belangrijk dachten we zo, we krijgen niet het gevoel naar een flauw afkooksel van een rijk gevuld verleden te luisteren. Nee, 'Black Lotus' is een aanvulling hierop. Met diep respect voor de muziek van toen slaagt Sister Sin er inom ons heavy metal hart sneller te doen slaan. De schreeuwende stem van Liv moet je wel wat liggen, maar de globale fan van het genre zou hier geen probleem mogen mee hebben dachten we zo. 'Black Lotus' is een pareltje van een heavy metal album geworden, dat iedereen die een hart heeft voor het genre, zou moeten koesteren.
Tracklist:
