De uit Nieuw Zeeland afkomstig Into Orbit ontstond medio 2013. Het duo, Paul Stewart: Guitar en Ian Moir: Drums, omschrijven hun muziek als: experimentele rock. Nu, dat is een brede omschrijving die inderdaad blijkt te kloppen. Binnen hun sound vind je post-rock/metal, ambient, noise en drone invloeden. Maar vooral dus experimentele uitspattingen op drum en gitaar zijn de rode draad doorheen het geluid dat ze voortbrengen. Ondertussen heeft Into Orbit één eerste album op de markt gebracht Carverns.
Het meer dan negen minuten durende Corridos .... Caverns heeft een vrij dreigende ondertoon en bevat zoveel tempowisselingen dat het geen enkel moment gaat vervelen. Het paraderen tussen oorstrelend tot oorverdovend hard, is bovendien hoe het volledig album in elkaar zit. Maar dit nummer illustreert fijntjes waar het echt om draait.
Op diezelfde elan wordt verder gegaan bij Set Adrift en Aphelion. Hoewel de aanpak, of de manier waarop de songs worden gebracht, wat op dezelfde lijn lijkt te liggen valt het net door die zoveel tempowisselingen nooit echt op. Ook blijft die dreigende ondertoon, waarvan eerder sprake, stevig behouden.
Het vrij korte, circa drie minuten dertig durende, Towers is daar een mooi voorbeeld van. De drums nemen eerst heel zacht, als een galoperend paard, de overmacht. Heel langzaam sluipt deze song naar je toe, als een dief in de nacht. Maar nergens is het afschrikwekkend, of angstaanjagend. De dreiging blijft binnen de normen van het, laat me het zo uitdrukken, menselijke. En toch heeft deze muziek ergens iets buitenaards. De soundscapes grijpen je bij de keel, ze bezorgen je kippenvel en slaan je murw.
Je leest het al, dit is weer eens een emotionele roetsjbaan geworden, die ons niet onbesuisd laat. Dat dit alles puur instrumentaal wordt gebracht, verdiend een groot applaus. Een debuut album dat zo een grote indruk nalaat, je komt het niet elke dag tegen. Maar elk van de songs blijft beklijven, aangrijpen en ons in een weldadige roes terecht laten komen. De harde realiteit even vergeten en je laten meevoeren naar ademloze, magisch, mooie klanken. Dat is hoe deze plaat aanvoelt. Het zeven minuten durende Creeping Vines is de ultieme kers op de taart, de wonderbaarlijke schoonheid van waar postrock/ambient echt voor staat wordt binnen deze ene song nog eens in de verf gezet.
Conclusie: Met dit, in eigen beheer, op de markt gebrachte debuut heeft Into Orbit geen nieuwe muziekstijl uitgevonden. Maar binnen het kader van postrock tot ambient, is Caverns een heel experimentele plaat geworden die een brede waaier laat horen van waar deze genres echt voor staan. De vaak dreigende ondertoon geeft je gegarandeerd rillingen, tot het bot. Dat dit duo dit puur en alleen instrumentaal kan verwezenlijken, is een extra pluim op hun hoed. Voor een debuut plaat mogen we zeggen, een meesterwerk dat iedere fan van voornoemde genres zeker in huis zou moeten halen.
Caverns is ook digitaal verkrijgbaar via deze link.
Tracklist:
