The Order of Israfel is eigenlijk een vrij jonge band. Ze ontstond immers pas in 2013. Deze Zweden slepen niettemin reeds een pak ervaring met zich mee. Zo speelde zanger Tom Sutton al bij Church of Misery en is bassist Patrick Andersson bekend van MoonDogs. De line-up wordt aangevuld met andere ervaren muzikanten als daar zijn: Hans Lilja op de drums en gitarist Staffan Björck.
Wat de muziekstijl van The Order of Israfel betreft, dat lezen we in hun biografie Doom Metal. Nu zetten we daar enige vraagtekens bij want deze band in een hokje duwen, dat zou niet echt respectvol zijn naar hen toe. Het resultaat van deze samenwerking is het debuutalbum Wisdom, uitgebracht op Napalm Records. Een, vooral instrumentaal, indrukwekkend huzarenstukje krijgen we hier voorgeschoteld.
De doom invloeden zijn zeker merkbaar, de aanstekelijke riffs klieven stevig door je heen. De vrij lange songs hebben een verdovende invloed op ons. Luister maar naar het circa negen minuten durende The Noctuus, dat dus wel degelijk pure doom metal invloeden bevat. Met een pompende gitaar en drumpartij en de snerpende vocalen worden we inderdaad bij de keel gegrepen. We worden gedreven naar de meest donkere hoek van onze geest, om plots uit een diepe roes te ontwaken. Zo hoort het gewoon, en ja dit is dus wel typische doom metal.
Maar er zitten dus ook andere invloeden in hun sound, die de stelling bevestigt dat The Order of Israfel zich niet vastpint op één enkele muziekstijl. De variaties, tempowisselingen en uitspattingen die ons alle hoeken van de kamer laten zien, bewijzen dit. De verpulverende gitaarsolo op het einde van voornoemde song is daar een mooi voorbeeld van. En daarmee zijn we aan het grootste pluspunt gekomen van Wisdom. Ondanks de lang uitgesponnen songs, zitten binnen elk van hen voldoende tempowisselingen zodat de aandacht blijft behouden.
Dat de band ook durft te experimenteren in hun geluid bewijzen ze met bijvoorbeeld The Order, een kort en snel nummer dat je zelfs enige thrash metal of punk invloeden zou kunnen aanwrijven. Het bewijst weer eens de variatie in hun sound en aankleding die The Order of Israfel durven tentoonspreiden. Born For War gaat even op die toon verder, al klinkt het wel iets meeslepender. Maar met deze songs bewijzen ze de eerder genoemde stelling, dat ze zich niet wensen vast te pinnen op één muziekgenre, en durven te experimenteren of eventuele andere wegen in te slaan. Dit is uiteraard veelbelovend naar de toekomst toe.
Een ander pareltje is het vijftien minuten durende Promises Made To The Earth dat heel traag, als een gif je aderen binnendringt. Het rustige, enigszins intimistische begin, wordt verstoord door een verduiveld slome, tot de bot dringende gitaar riff. En dan is het startsein gegeven voor een typische doom metal gerichte epos, die door merg en been lijkt te gaan. Dit alles wordt dan nog eens aangesterkt door de griezelige, zelfs angstaanjagende vocalen die je kippenvel bezorgen. Een schoolvoorbeeld van hoe doom metal echt zou moeten klinken. The Vow, dat amper drie minuten duurt, bevat een spoken word onderdeel en laat dan weer eens een heel andere kant zien van The Order of Israfel. Afgesloten wordt er met een song die ons de keel uiteindelijk volledig dichtknijpt. Morning Sun (Satanas) drijft ons tot waanzin, met weer die prachtige stem van Tom, die perfect past in het instrumentale luik. Haast te perfect om waar te zijn.
Kortom: The Order of Israfel heeft met Wisdom een album uit dat ervaring uitstraalt in het bespelen van de respectievelijke instrumenten, bovendien heel experimenteel klinkt en vooral doet uitschijnen dat deze band op zoek is naar hun eigen identiteit. Dit doet ons het beste verhopen voor de toekomst, want met dit pallet van muzikale huzarenstukjes kunnen ze nog alle kanten uit. De eerste indruk, in de vorm van deze plaat, is alvast subliem tot uitmuntend goed te noemen.
Tracklist:
