De laatste festivaldag is doorgaans ook de zwaarste. De benen en voeten worden moe, de kater van de nacht ervoor weegt ook wat meer door. Maar toch, we gingen er nog eens voor! Al zagen we op deze derde dag van Wacken amper negen bands, beter dan niets zouden we zeggen? Bovendien willen we onze lezers nog deze leuke anekdote vertellen. Na een fikse wandeling kwamen we aan de hoofdingang, er stond enorm veel volk aan te schuiven om binnen te gaan.
De security riep op om allemaal de hand, met het bandje, omhoog te steken maar dan in de rock-on vorm. Je weet wel, de wijsvinger en pink in de lucht! Zo ging iedereen naar binnen, zingende ''We Are The Metalheads''.Alweer een waar kippenvelmoment dat we niet vaak tegenkomen en nooit zullen vergeten. Het is tekenend hoe goed de sfeer toch is op dit festival in Duitsland. Maar goed, over naar de concerten van de dag, dat waren er zoals we reeds hebben vermeld iets minder dan de vorige dagen.
Arch Enemy hebben we bewust links laten liggen omdat we deze band al zien op Alcatraz Metalfest komende zaterdag. Mijn vrienden en velen die hen wel zagen, wisten me te vertellen dat de nieuwe zangeres zeker een meerwaarde is voor de band en dat ze een sublieme act neerzetten. We zijn dus heel benieuwd om ze komende zaterdag aan het werk te zien. Over naar de Party Stage voor Prong, die ook blijken op te treden op datzelfde festival, op dezelfde dag dan nog. Wij zagen een band die er zin in had. Hun muziek wordt omschreven als: ‘alt-industrial’ metal. Zoals we in de preview schreven, hadden ze een heel grote invloed op bijvoorbeeld Korn of Nine Inch Nails. Je hoort in hun muziek inderdaad elementen terug die we ook waarnemen bij deze twee bands. De snedige, krachtdadige aanpak waarmee ze hun songs brengen, doen ons in één ruk wakker schieten. Meer had Prong ook niet nodig om ons te overtuigen van hun kunnen en waarom topbands hen als invloed zien. Leuke start van de dag, zonder meer.
Van de zogenaamde big three van de Duitse Thrash Metal is Sodom er eentje die ook wat black metal invloeden verwerkt in hun sound. Dat was hier ook weer merkbaar op de True Metal Stage op Wacken. Ze gaven een best beklijvend concert, waar we helaas net iets te weinig van hebben gezien. De vermoeidheid sloop in onze benen en we hadden duidelijk even nood aan een rustpauze. Maar wat we zagen en hoorden, kon ons alvast bekoren.
De black metal van Behemoth floreert nog het best in een duistere omgeving of club. Ondanks de dreigende ondertoon kwam het op Wacken dan ook allemaal een beetje futloos over, al voelde je toch enige spanning bij de rillingen-bezorgende-stem van zanger Adam "Nergal" Darski. Vuur en dreigende taal, het was allemaal aanwezig. Op zich hadden we dus geen probleem met de manier waarop de songs werden gebracht. Enkel kwam dit alles in het daglicht iets minder sterk tot zijn recht. Jammer, want best een goede set van Behemoth, die we beschouwen als één van onze persoonlijke favorieten in het black metal genre.
Technische Metal? Zouden we Devin Townsend Project zo kunnen noemen? In elk geval werden enkele instrumentale kunstwerkjes tentoongespreid, wat ons doet vermoeden dat we hier met klasse artiesten te maken hebben. Bovendien ontpopt de frontman zich als een ware entertainer. Met grappen en grollen tussendoor laat hij, na een weliswaar wat trage start, uiteindelijk iedereen tot ver naar achter uit zijn hand eten. Het zorgt ervoor dat het publiek, ondanks de vermoeidheid, wild om zich begint heen te slaan. Bovendien spreekt hij zijn respect uit voor de security vooraan, waarvoor hij een warm applaus vraagt. Ook daar gaan de fans gretig op in. Net door het combineren van muzikale huzarenstukjes, die op het eerste gehoor wat ingewikkeld klinken, en de alles relativerende interactie kunnen we stellen dat de passage van Devin Towsend Project een heel aangename verrassing mag genoemd worden.
Emperor is vervolgens een vrij legendarische band op de affiche. In het verleden zorgden ze reeds voor enige ophef. In de zomer van 1992 werden de leden van Emperor in verband gebracht met de black metal inner circle. Samoth zou met enkele andere black metallers, waaronder enkele leden van Mayhem, enkele kerken in brand gestoken hebben. Na al die jaren blijkt Emperor nog steeds redelijk dreigend te kunnen overkomen, maar ze lijken toch wat braver geworden, om het zo uit te drukken. Nochtans bezorgen de knappe gitaaruitspattingen je nog steeds kippenvel en laat de zang je baden in het bloed. Maar de scherpe kantjes zijn er toch een heel klein beetje af hebben we de indruk. Niettemin staan deze levende legendes nog steeds als een huis. Aangrijpend en wederom een heel technisch hoogstaand concert van Emperor op Wacken. Volledig aan de hoge verwachtingen voldaan, naar onze mening.
Het was ons verder al opgevallen aan de T-shirts op deze laatste festivaldag, veel aanwezige fans van Amon Amarth. Deze viking/melodic-death metal band uit Zweden heeft ondertussen al voldoende bewezen gelijk welke zaal, club of festivalweide gewoon plat te spelen. Niet alleen de imposante verschijning van hun frontman, die inderdaad wat lijkt op een echte viking annex Noorman, maar ook de muzikale omlijsting zorgt telkens weer voor een vrij onvergetelijke trip. Geen wonder dat de Black Stage overvol stond, de band had het snel in het oog dat ze zoveel bijval kregen en reageerde door een wervelende show neer te zetten. Johan Hegg trekt dan wel de meeste aandacht naar zich toe, de rest van de band moet zeker niet voor hem onder doen, integendeel. Vlijmscherpe gitaren maar vooral de oorverdovende drumpartijen rollen als donder en bliksem over de hoofden van de aanwezigen en laat hen verweesd achter. Amon Amarth is niet alleen op plaat uitgegroeid tot een topact, ook op het podium blijken ze te zijn uitgegroeid tot een absolute topper. Dat bleek ook nu weer eens. Een sublieme en overdonderende passage van deze vriendelijke Zweden op Wacken moeten we toegeven.
We hebben al verschillende concerten gezien van Megadeth en doorgaans zijn die vrij wispelturig. Veel hangt af van hoeveel zin frontman Dave Mustain heeft, of niet. Het leek gelukkig op het eerste uit te draaien. Dave begon zelfs te praten tegen zijn publiek, ook al was dat strikt beperkt. Maar vooral klonk de vrij technische Thrash Metal die ze brengen als een vuurbal die over ons heen rolde. Ook al waren er veel stiltes binnenin de set waarbij beelden werden getoond op een scherm, toch haalde het de drive niet weg uit het optreden. De riffs klonken vaak lang, maar ook vooral snedig en door merg en been gaande. Ook Mustain bleek heel goed bij stem te zijn en liet duidelijk merken er zin in te hebben, wat zorgde voor het nodige vuurwerk op en voor het podium. Megadeth klonk vooral als een solide geheel, met oog voor detail. De visuele effecten en beelden op het scherm versterkten de sfeer alleen maar. Wat ons betreft, één van de beste concerten die we al hebben gezien van Megadeth.
‘Avantasia is een project van Tobias Sammet , de zanger van de Duitse powermetalband Edguy . Het is een power/symphonic metalopera, gecombineerd met popmuziek, over de fictieve wereld Avantasia.’ Dat staat er te lezen op wikipedia over deze Duitsers. Blijkbaar kennen velen hen, want de Black Stage stond weer maar eens overvol met fans en luisteraars. Persoonlijk deed hun muziek me, met momenten, wat denken aan Bon Jovi. Om maar een voorbeeld te geven. De theatrale show zorgde er inderdaad wel voor dat het wat overkwam als een ware metalopera. Bijna twee uur kregen we een show voorgeschoteld met de nodig clichés en wat bombastisch aanvoelende uitspattingen. Storen deed dit echter allerminst, de groep slaagt er wonderwel zelfs in iedereen uit hun hand te doen eten met een toch wel redelijke kitsch aanvoelende show. Want ja, een concert kan je dit theateraal gebeuren niet direct noemen. Toch slaagt Avantasia er overal in volle zalen te boeken en ook hier kregen ze van het publiek heel veel bijval. Op zich een belevenis die je bijvoorbeeld anders zou kunnen meemaken in ons eigen Sportpaleis, met de nodige dure kaarten, maar nu gewoon op een podium van een metalfestival. Ook dat is Wacken!
Van Canto & Special guests , zo stond er in het programmaboekje aangegeven. Deze A capella act uit Duitsland heeft ons al een paar keer enorm kunnen bekoren. Een waar huzarenstukje hoe deze heren en dames zonder enig probleem muziekinstrumenten en zang nadoen... met hun stem. De special guests bleken ook niet van de minste: Tarja Turunen (Tarja, ex-Nightwish) - Chris Boltendahl (Grave Digger)- André Matos (ex-Angra)- Victor Smolski (RAGE) en Jörg Michael (Heavatar, ex-Stratovarius). Allen lieten ze zich van hun beste kant zien. Naast eigen nummers bracht de band ook enkele heel sterke covers, zoals Fear of the Dark van Iron Maiden. Ook nu blijf je met open mond staan kijken naar de manier waarop ze die songs op een toch wel heel speciale manier tot leven brengen. Buiten de drums zijn er dus enkel de stemmen van de zangers en zangeressen te horen, en toch klinkt het als een echte gitaar, bas. Om deze reden is Van Canto voor ons dan ook de gedroomde afsluiter geworden van Wacken 2014!
Op naar volgend jaar, ook al is die editie ondertussen al reeds uitverkocht, met namen als Sabaton, Savatage, U.D.O, Powerwolf, Amorphis en veel ander moois. Het lijkt zeker een topeditie te gaan worden!! See you all in Wacken 2015!
