Wegens andere verplichtingen kwamen we pas in de late namiddag toe op Weitjerock, in de verte hoorden we nog net de laatste noten van Tubelight. Ik moet toegeven dat ik dat wel jammer vond, Ik had ze wel eens live willen horen. Bij het binnenkomen van het festival zie je al direct de mix van jong en oud.
Weitjerock is een festival voor iedereen. Voor de kleinsten was er een springkasteel en enkele grimeuses voorzagen deze ook nog van kleurrijke snoetjes. Een leuke variatie aan eten en drinken en 2 podia konden de rest van de bezoekers bezighouden. Het weer zat ook nog eens mee en dat zorgde dat het gezellig druk was op de wei, maar niet dat je over de koppen moest lopen, genieten dus, en dat deden er velen. Het aantreden van Han Solo viel bij velen in de smaak.
Pijnlijk als hij net jou er uit pikt om even flink voor aap te zetten, maar o zo goed sleurt hij het publiek mee in zijn versie van de hedendaagse maatschappij. De Belg weet toch goed te scoren op de Zeeuwse bodem. De popmuziek die The Happy brengt wordt door de meesten ervaren als aangename sfeermuziek. Het is niet de meest swingende muziek, waardoor velen zich neernestelden aan de rand van de wei , rustig genietend van nummers als “218”.
De jongens van Forward mochten daarna het kleine podium op en ze genoten duidelijk van hun eerste buitenlandse optreden en om voor hun grootste publiek ooit te staan. Ze lieten zich van hun beste kant zien en kregen een deel van de wei in beweging. Ik kan alvast zeggen dat ze live zeker zo goed klinken als op cd en dat de ‘Best Friends’ van Weitjerock een slimme zet gedaan hebben met te stemmen op deze jongens… die willen we nog wel een paar keer live bezig zien. De jongens van Customs barsten al van ervaring. Met een repertoire aan hits kon het dan ook niet mis gaan.
Ze brachten hun nummers met veel verve en ze kregen het publiek vlot mee. De sfeer zat er in en op de wei merkte je dat iedereen er veel plezier in had. Het volgende Belgische talent dat de Zeeuwse grond zou doen daveren is de band waar ik al lang naar uitkeek om live bezig te zien en ze stelden niet teleur. The Sore Losers brengen stevige nummers en het gitaarwerk van Cedric deed menige Zeeuw luchtgitaar spelen. Op het moment zijn ze de rockband bij uitstek in België en het mag gerust geweten zijn: het is een topgroep met een vette ’act de presence’. De sfeer zat er echt wel in en als De Staat aantrad werden ze hartelijk ontvangen.
De Nederlandse band uit Nijmegen stond al op festivals als Glastonbury, Lowlands en Pukkelpop, maar zelfs voor een klein publiek van een 1400 man gaven ze zich volledig en kregen we een geweldige show voorgeschoteld met heerlijke muziek. Torre Florim blijkt een echt podiumbeest te zijn en krijgt iedereen in beweging. Ze werden dan ook terecht teruggeroepen om nog enkele bisnummers te geven die ze dan ook niet konden weigeren.
Dj Magneto probeerde de harde kern van Weitjerockers en Compact Disk Dummies-fans nog op de wei te houden en dat lukte hem aardig. Hij hield het publiek warm en bereidde ze voor op de beats van Compact Disk Dummies. Met een wervelende lichtshow gooiden deze jongens hun elektropunk over de wei en het festival mocht zo op een daverend einde rekenen.
Een geweldig festival waar de kleinschaligheid volledig wordt benut om gezellig aan te voelen terwijl ze toch een mooie mix van topmuziek konden aanbieden. Een dikke pluim voor de organisatie en medewerkers.
Zelden worden we zo hartelijk ontvangen als hier. Wij hopen alleszins dat we er volgend jaar weer bij mogen zijn. 25 juli 2015 staat nu alvast geblokkeerd in onze agenda, hopelijk ook die van jullie.
Bekijk hier de foto's: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.738820589494133.1073742034.106437546065777&type=3
