Dour 2014 was de afgelopen drie dagen al echt super geweest, zo werden er nieuwe bands ontdekt, vaste waarden bekeken en scheen de zon quasi de hele tijd. Zondag besloten we echter om vroeger naar huis te vertrekken en dit deden we niet omdat er al een dode was gevallen, er een storm op komst was of omdat we de organisatie gek verklaarde dat ze er volgend jaar effectief een vijf dagen festival van willen maken, maar gewoon omdat het kon. De Kaiser Chiefs hadden we namelijk al eens mogen aanschouwen op Werchter en dat was op zondag, samen met Phoenix en Buraka Som Sistema, de meest klinkende naam. We besloten echter om wel nog even de wei af te schuimen achter enkele leuke ontdekkingen, alvorens effectief onze biezen te pakken vlak voor de aanvang van de headliners, want ja zo alternatief zijn we wel.
De eerste band die we bezochten tijdens onze heuse ontdekkingstocht was BRUTUS. Bij het horen van deze klinkende naam denk je al gauw aan ruige screams en een snedige hardcore sound, maar niks is minder waar. Brutus brengt namelijk eerder psychedelische punkrock met invloeden uit de stonerrock en deathmetal. Het meest aangename aan dit concert was de stemkleur van de drummende zangeres. Ze soesde de aanwezigen bijna terug in slaap door haar zweverig stemgeluid, maar dat was in tegenstelling tot wat lijkt een gelukzalig gevoel. Want geeft toe, na drie dagen dour kan je gerust wat extra slaap gebruiken.
Als je in slaap wou gewiegd worden was je bij de mannen van Dalton Télégramme, die op hetzelfde moment als BRUTUS het hoofdpodium onveilig maakten, aan het verkeerde adres. Het is een naam die niet zou misstaan op de affiche van dranouter aangezien ze heerlijke folk en country muziek naar de wei van Dour brachten. Het was vooral een aangenaam concert omdat er zoveel instrumenten gebruikt werden binnen één samenhangend geheel. Zo passeerden onder meer de cello, een blokfluit en een ukulele de revue. De spelvreugde die deze band aan de man bracht, was daarnaast ook bijzonder aanstekelijk aangezien de wei stevig begon te dansen bij elk nummer dat ze op één of andere manier konden thuis brengen.
Gedanst werd er bij Aborted heel wat minder, tenzij je moshpits en headbangen als rituele dansen beschouwd binnen de metalscene uiteraard. Deze Belgische Hardcoregrootheden spelen dit jaar ongeveer de hele wereld plat en dat bleek tijdens hun concert op Dourfestival niet meer dan terecht. Elke seconde van de set werd er lekker strak gejamd en gescreamd, de techniciteit van deze muziek druipt er volledig vanaf en de energie is amper te evenaren. Echt een puike band die echt wat meer onder de aandacht zou mogen komen, aangezien ze meer dan eender welke andere groep in België, dit jaar de hele wereld rondreizen.
Afgesloten werd deze festivaldag met een deel van Breton en Skindred. Breton was naar Dour afgezakt om elektropop te brengen, terwijl Skindred naar de wei was gekomen om wat reggae punk te spelen. Beide concerten waren bijzonder luisterrijk qua stemgeluid. Breton deed mij vooral denken aan Bloc Party, wat in mijn opzicht een groot compliment is, en nog meer aan Kele zijn soloproject. Skindred blonk daarnaast uit qua reikwijdte van zijn stem. De toonaarden die Benji Webbe uit zijn trukendoos toverde waren echt niet normaal.
Dourfestival 2014 was, net zoals Skindred, niet normaal of beter gezegd compleet gestoord. Vier dagen vol alternatieve muziek op een festivalweide waar alle soorten muziekliefhebbers worden samengebracht, wat kan een mens nog meer wensen? Volgend jaar zal het waarschijnlijk nog gekker worden, aangezien het festival dan effectief vijf dagen zal duren! Deze vijf dagen zullen plaatsvinden van 15 juli tot 19 juli en mij zal je alvast wederom terugzien, ook al klinkt vijf dagen momenteel bijzonder lang, op deze prachtige wei in het meest bruisende hart van Wallonië! DOUREUH!
