Op deze derde festivaldag kwam de regen meer en meer op de voorgrond, gelukkig lieten de festivalgangers dit niet aan hun hart komen, en ging het feest gewoon verder! Met bands zoals Heart in Hand, The Charm the Fury en Obey the Brave beloofde dit een mooie laatste dag te worden!
Gino's eyeball
Zelf heb ik deze band jammer genoeg moeten missen, maar van horen zeggen was dit fantastisch! Deze band, die de laatste festivaldag opende, bracht iedereen meteen in een goed humeur. Ze speelden deels covers, maar dan in een hardcore-kleedje. Het werd een groot feestje, waarbij op het einde, zelf het kindje van de drummer mee mocht spelen! Deze kerels lieten zich volledig gaan, en kregen zelfs een polonaise voor elkaar! Dit was dus het perfecte voorbeeld van hoe je als eerst-spelende band het hele publiek vrolijk maakt!
Call it Off
Deze jonge, energieke, Nederlanders hebben het goed gesnapt. Muziek maken hoeft niet altijd superserieus te zijn. Ze brengen aanstekelijke 3-chord (pop)punk. En amuseren zich zichtbaar op het podium. Zonder al te veel problemen werd dit plezier overgedragen naar de eerste 5-tal rijen. Het publiek genoot zichtbaar van de enthousiaste houding van de jonge heren.
Zoax
Jammer genoeg kende ik Zoax niet voor Miner Fest, en mede daardoor heb ik een groot deel van hun set gemist. De zaal voor de Main Stage was amper half vol, maar de band op het podium gaf het beste van zichzelf. De zanger brak met het cliché, dat je altijd op het podium moet blijven staan als bandlid. Hij kon geen seconde stilstaan, en haalde de gekste toeren uit. Op een gegeven moment in de set, stelden ze zelfs aan het publiek voor om een 'Wall of Huggs' te doen, de liefdevollere versie van de u niet onbekende 'Wall of Death'. Toen het hele concept doorgedrongen was bij het publiek, ging iedereen vrolijk aan het knuffelen. Geweldig om te zien, een groep oprecht glimlachende mensen die heen en weer rennen en onderweg knuffels uit delen.
Ook al heb ik veel van hun set moeten horen via via, en zelfs maar een 10-tal minuten gezien, toch was Zoax, voor mij persoonlijk, DE ontdekking van het hele festival.
STAB
STAB, al lang geen onbekende naam meer in de Belgische scene. Één van de grootste huidige H800-bands. Velen waren duidelijk gekomen om deze band, net als altijd, het beste van zichzelf te zien geven. De set was gevuld met zowel oude klassiekers, als nummers van hun nieuwste album. Allemaal werden ze even enthousiast onthaald. Sommige bands zeggen wel eens: "Breekt da kot hier af!" Wel, het publiek had geen enkele aanmoediging nodig. Het spreekwoordelijke dak ging er af. Achteraf werd er wel geklaagd, over de intensiteit van de pit. Maar ik stond de hele set, naast of in de pit en vond het op geen enkel moment 'overdreven'. Ook is het niet de bedoeling, de hele discussie nog verder aan te wakkeren. Maar in een review moet het vermeld worden, na STAB ging overal het gerucht dat wanneer iemand 'te hard' zou moshen, de persoon in kwestie zijn/haar bandje doorgeknipt zou worden. Naar mijn weten geen enkel voorval geweest. Gewoon een geweldige show, zoals het hoort. Sing-a-longs, kolkende moshpits, stagedives. Alles er op en er aan dus.
Focused x Minds
Voor deze heren was het slechts de eerste maal dat ze een podium in ons Belgenlandje beklommen. Maar dat wil niet zeggen dat er niemand naar hun set uitkeek. Van old-skool gesproken, deze heren weten de ideale combinatie te vinden tussen Youth Crew en NYHC. Energieke show, doorspekt met aanstekelijke two-steps en dansbare riffs. Ongeacht dat dit slechts hun eerste maal in België was, ze weten in elk geval hoe ze een feestje moeten bouwen. En ik kijk alvast uit naar hun volgende maal in België.
The Charm The Fury
Laat je niet misleiden door de fragiel ogende frontvrouw van deze band. Wat een stem! Ik heb niet de volledige set kunnen zien, aangezien de honger vlak voor ze het podium opkropen me teveel werd. Maar wat ik gezien heb, was meer dan de moeite waard! Caroline weet exact hoe ze haar publiek op moet zwepen. Ik laat in het midden of het ligt aan het feit dat een groot deel van hun publiek uit mannen bestaat. Maar dat maakt allemaal niet uit, man of vrouw. Deze heren en dame, weten perfect hoe ze een hele zaal in beweging moeten krijgen.
Desolated
Na het voorval tijdens STAB, was de goed gevulde zaal voor de Main Stage, enorm benieuwd hoe er zou gereageerd worden op het 'omstreden' Desolated. Beroemd (of berucht), voor hun wilde publiek openden ze de set met één van hun meest bekende nummers 'Death By My Side'. Meteen raak! Van het hele crowdkill gebeuren was helemaal geen sprake. Ik heb me zelfs enorm geamuseerd, in de beruchte Desolated Pit. Al snel werd de trend gezet door Zoax verder gezet, en werd crowdkillen, crowdhugging. Enorm grappig om te zien.
Obey The Brave
Jammer genoeg vertrok de laatste trein uit Genk al om 20h41 huiswaarts. Dus dit verslag van OTB is volledig gebaseerd op wat me verteld is. Veel valt er ook niet te vertellen, ze hebben maar een 10-tal minuten gespeeld, vooraleer hun frontman het podium moest verlaten omdat hij te ziek was. In het midden gelaten of het beestje genaamd, alcohol, hiervoor de oorzaak was of niet.
Alles samengevat was dit festival, zeker voor een eerste editie, echt de moeite waard! In de Merchtent kreeg je de kans om je favoriete band tegen het lijf te lopen, en op het terrein zelf zat iedereen gezellig bij elkaar en er heerste een gemoedelijke sfeer. Dit was ook het geval op de, al dan niet, iets te kleine maar zeer gezellige camping.
Toch kan ik me niet van de mening ontdoen dat de organisatie misschien iets te veel hooi op hun vork genomen heeft. Door meteen, 65 bands over drie dagen te boeken. Maar ongeacht de kleine akkefietjes hier en daar, was de eerste editie van Miner Fest 2014 toch meer dan geslaagd!
Als het van mij afhangt ben ik de volgende editie zeker terug van de partij!
