Triggerfinger – Absence of the Sun

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    23 juni 2014

Als geen ander slaagt onze Belgische trots Triggerfinger erin het pad te bewandelen tussen vuile, vuige rock-'n-roll en pure popmuziek. Groovy gitaarlijnen, de rauwe stemgeluiden, en alles om zich heel slaande drums. Het is de rode draad doorheen de muziek van Triggerfinger. De keren dat ze hiermee een podium, club of festival in vuur en vlam hebben gezet zijn niet meer te tellen. Een kleine introductie voor wie Triggerfinger nog moet leren kennen:


Ruben Block, Mario Goossens en Paul 'lange Polle' Van Bruystegem timmeren als sinds 1998 aan de weg. Al was dit tot 2003 met een andere bassist: Wladmir Geels. Het trio bracht tot op heden amper vijf albums. Triggerfinger (2004) en What Grabs Ya? (2008), een livealbum Faders Up (2007) zijn daar drie van. In 2010 brachten ze dan All This Dancin' Around uit. Faders up 2 - Live in Amsterdam (2012) was, zoals de titel aangeeft, weer een live plaat. Bovendien lanceerden ze Speciaal voor Record Store Day april 2012 de EP Do Ya Think I'm Sexy? Met het nummer Do Ya Think I'm Sexy? (samen met Little Trouble Kids, cover van Rod Stewart) en I Follow Rivers, (cover van Lykke Li). Dat laatste bleek een schot in de roos en leverde hen naast prijzen links en rechts, veel feedback op. Met Absence of the Sun brengen ze dus nu hun nieuwste plaat op de markt. Wij namen deze schijf, uitgebracht op het label Exelsior, onder de loep.

Met openingssong Game wordt de plaat stevig ingezet en even denk je dat je gewoon terug wordt gegrepen naar het oude, vertrouwde geluid van Triggerfinger. Dat is in grote mate wel zo, maar soms komen er enkele heel verrassende wendingen boven drijven. Naast rauwe rock nummers zijn er namelijk ook ingetogen, wat dreigende momenten in deze plaat merkbaar. Het meeslepende, zelfs intense, zoals Halfway There of Trail Of Love bijvoorbeeld, lijken de gevoelige snaar te raken

Catchy refreinen als Off The Rack zorgen dan weer voor die fijne afwisselingen in de tracklist. Het feit dat er binnenin voldoende tempowisselingen zitten is trouwens een extra pluim op de hoed van Triggerfinger. Daardoor blijft de aandacht aangehouden. Dat ze bovendien even sterk klinken op plaat als live, blijkt bijvoorbeeld bij Black Panic dat alle elementen vertoond waarmee deze band groot is geworden. Ruben Block die met zijn begeesterde stem je in vervoering brengt, gedragen door vernietigende drums en vuige gitaar uitspattingen. Ja, Triggerfinger bewijst nog steeds uit het goede hout gesneden te zijn.

Opvallend extra puntje aan Absence of the Sun is dat een iets meer donker geluid wordt gecreëerd dan bij de voorgangers. Zonder de depressieve weg op te gaan echter. Dat is o.a. te horen in die eerder genoemde intiemere songs. We zouden haast zeggen dat er iets zwaarmoedig uitgaat vanuit sommige songs, maar steeds wordt afgesloten met een humoristische noot. Daardoor rijden ze zich niet teveel vast in overdreven negativiteit. Maar het is toch tekenden aan deze plaat, dat het de meer gevoelige en weemoedige kantjes laat zien van de band, die duidelijk de moeilijke momenten die ze hebben doorgemaakt van zich willen afschudden.
Dit alles laat daardoor ook zien dat Triggerfinger nog steeds durft evolueren in hun geluid en zelfs, om het zo te noemen, experimenteren. Maar globaal bekeken blijven ze vooral hun roots geheel trouw. Triggerfinger bewijst vooral niet bij de pakken te blijven neerzitten, en blijft begane wegen bewandelen. Echter durven ze ook links en rechts een heel andere, enigszins subtiele, wending nemen dan we tot op heden van hen gewoon waren. Dat laatste bewijst dan weer dat het einde van Triggerfinger gelukkig nog steeds niet in zicht is, wat inspiratie betreft. Wel integendeel!

Met Absence in The Sun lijken ook op het podium weer eens gensters te worden geslagen. Dat bewezen ze onlangs nog in de Ancienne Belgique. Deze zomer zullen ze ook te zien zijn op menig festival, waaronder TW Classic als opwarmer van The Rolling Stones. Dat dit een waar rock feestje zal worden , hoeven we u niet te vertellen. Met dit nieuwste album onder de arm zullen ook nu weer grenzen worden verlegd, en zal het dak op werchter er zeker afgaan. Klasse plaat, van één topband van eigen bodem. Waar we verdomme trots mogen op zijn!


Tracklist:
1. Game
2. Perfect Match
3. By Absence Of The Sun
4. Big Hole
5. Off The Rack
6. Black Panic
7. There Isn't Time
8. And There She Was, Lying In Wait
9. Splendor In The Grass
10. Halfway There
11. Trail Of Love
12. Master Of All Fears