Avatar uit Zweden ontstond in 2001 als Melodic Death Metal band, onder de naam Lost Soul. Oprichters waren John Alfredsson (drums) en Christian Rimmi (zang). Deze laatste werd snel vervangen door Johannes Eckerström. Na een vrij turbulente start, duurde het toch tot 2003 eer drummer John Alfredsson en zanger Johannes Eckerström, de line up compleet konden maken. Simon Andersson, Henrik Sandelin, Jonas Jarlsby maakte Avatar compleet. In die bezetting brachten ze hun EP -ondertussen was er ook een demo op de markt gebracht - uit: 4 Reasons to Die. Het uiteindelijke debuut album kwam er in 2006.
Thoughts of No Tomorrow kreeg goede recensies, waaruit vooral een veelbelovende indruk naar voor kwam. Die tendens houden ze al meer dan tien jaar aan, ook al werd op hun laatste plaat The Black Waltz (2012) toch andere wegen ingeslagen. Riffs die een wat meer Industrial metal injectie meekregen, zorgden voor een andere muzikale aankleding dan we van Avatar gewoon waren. In 2013 verliet Simon Andersson Avatar, hij werd vervangen door Tim Öhrström. In die bezetting brengen ze dus nu een nieuw album uit. Hail the Apocalypse.
Laten we beginnen met het goede nieuws. Uit puur instrumentaal oogpunt bekeken is Hail the Apocalypse best een beklijvend plaatje geworden. De uptempo gitaar riffs scheuren lekker weg, en de drumpartijen laten ons met verstomming slaan. Echter moet de vocale inbreng je wat liggen. Johannes zijn grunts klinken met momenten soms te hoog boven de muziek uit. Vermoedelijk zullen sommige dit net als iets positief ervaren. Voor mij was dit niet altijd een even geslaagde inbreng. Net omdat de muziek gepolijst en scherp klink, komt die zang soms over als een veel te hoogdravende pose. Dit neemt niet weg dat de zwarte humor wel stevig in de verf wordt gezet. Ook de stem speelt daar dan weer wel een belangrijke rol in. Daaruit kunnen we besluiten dat het gebruik van de vocale capaciteiten, ons wat met een dubbel gevoel achterlaat.
Maar genoeg gezeurd, vanaf begin tot einde beginnen we stevig te headbangen. Hail the Apocalypse begint met een intrigerende solo , waar de eerder donkere sound reeds naar voor wordt gebracht. Het is net dit schipperen tussen de lach en een traan, die perfect wordt geaccentueerd in het totaalplaatje. Alle songs lijken wat op elkaar, maar dat vinden we dan weer geen minpunt. Net omdat ze ons telkens bij het nekvel grijpen en een angstig gevoel achterlaten.
Puppet Show doet ons prompt denken aan menig horror film, waar ook poppen in voor komen, zoals bijvoorbeeld de Child's Play films. Waar Chucky zich ontpopt tot het uitmoorden van mensen. Niet dat het in die song daar over gaat, maar hetzelfde gevoel dat we kregen bij het zien van die film, krijgen we ook bij het beluisteren van voornoemde song. En dat is ook de tendens van het volledige album.
Op dit vlak lijkt ons de missie dan ook meer dan geslaagd. Mysterieuze, angstaanjagende riffs verkillen ons hart. De nachtelijke uitstap naar onze favoriete pub wordt bij dezen een gevaarlijke trip, recht naar de dood. Bloody Angel haalt het bloed uit onze aderen, en laat ons achter in pijn en smart. Daar waar, alles op diezelfde lijn liggen, eerder kan gezien worden als een nadeel, valt het op dat dit nu totaal dus niet stoort. Op zich is Hail the Apocalypse dus zeker een geslaagd album. Hoewel het niets toevoegt, of vernieuwend naar voorkomt. Je zou kunnen stellen, er bestaan zoveel bands in de stijl van Avatar. Maar als zo een groep erin slaagt de aandacht , puur instrumentaal dan in dit geval, de ganse plaat aan te houden? Dan lijkt Hail The Apocalypse een plaat die we kunnen aanraden.
Tracklist:
1. Hail the Apocalypse
2. What I Don't Know
3. Death of Sound
4. Vultures Fly
5. Bloody Angel
6. Murderer
7. Tsar Bomba
8. Puppet Show
9. Get in Line
10. Something in the Way
11. Tower
