Toen wij in 2012 het album The Sea Shaper van Terraformer te horen kregen, viel ons vooral op hoe goed ze de twee muziekstijlen postmetal en postrock wisten te combineren, door middel van die typische opbouw van vederlicht naar diep tot op het bot snijdende gitaarpartijen. En toch hadden we ergens de indruk dat het concept nog wat in zijn kinderschoenen stond. De Luikse band, want ja mensen, Terraformer zijn Belgen, heeft nu een nieuw album op de markt gebracht via dunk!records. Creatures werd voorgesteld op Dunk!festival, vorige week. Wij schreven daarover: De muziek van Terraformer lijkt een combinatie tussen stevige postrock, en pure postmetal/sludge. Het nieuw album klonk live dan ook strak, en er werd telkens opgebouwd naar een extreem hoogtepunt. Telkens ontplofte de boel, alsof donder en bliksem de bomen rondom ons had geraakt. Of diezelfde impact ook merkbaar is op plaat? We gaven Creatures enkele luisterbeurten.
Het eerste wat opvalt, is dat Terraformer nog meer is geëvolueerd in de manier waarop ze hun songs brengen. Nog intenser en zelfs angstaanjagender dan daarvoor. Dat blijkt al bij Beast, dat als een sluipend wilde hond op je afkomt. Versteven van angst wacht je af. Nergens is er een vluchtweg. En dan hapt het beest toe, zonder enig medelijden. Wolves Beyond the Border start eveneens heel traag en meeslepend, en heeft uiteindelijk diezelfde uitwerking als de openingssong. Dat intense gevoel krijg je dus al vanaf het begin, wat veelbelovend is naar de rest van de plaat toe, zo lijkt ons.
Splijten de twee eerste songs je helemaal open, dan lijkt Wyverne ons toch op adem te laten komen. De melodieën klinken hier warm. De dreigende ondertoon blijft wel behouden, maar de gitaarriffs klinken eerder gepolijst, om het zo uit te drukken. Het technisch hoogstaand drumwerk krijgt bij deze song ook een wat voornamere rol toebedeeld. Louve, dat amper één minuut en zesentwintig seconden duurt, lijkt dan weer een overgang naar de scherpere kant van Terraformer. Kelpie klinkt verbluffend strak, een song die we met open mond zitten te beluisteren. Diezelfde gang gaan ook Géants en het ook vrij korte Aegir op. Afsluiter Alecta, met minimale zang, bevestigt eerder ingenomen stellingen.
Hoewel Creatures in eerste instantie wat op één lijn lijkt te liggen, zitten er verrassende wendingen binnenin elk van de songs zelf, van uitspattingen van pure energie tot zalvende twinkelende gitaren, met als bonus de uitermate gevarieerde drumpartijen, die ervoor zorgen dat we de eventuele stelling eentonig geheel uit deze recensie mogen schrappen. Rekening houdend met het gegeven dat dit alles bijna puur instrumentaal gebeurt, zonder een vocale aankleding om een eventueel verschil uit te maken, is Creatures een waar huzarenstukje geworden.
Conclusie: Op een verbluffend tempo blijft Terraformer gewoon doorgaan. Met typische tempowisselingen, waaronder rustpunten waar we even op adem kunnen komen, -maar niet te lang-, grijpt Creatures je stevig bij de het nekvel. Daarbij blijft hun sterkste punt hetzelfde van de vorige plaat: het perfect combineren van de twee stijlen post-metal en postrock. Een extra pluim op de hoed van Terraformer. Hiermee is dan ook het bewijs geleverd dat het niveau van Terraformer nog eens vier trappen is gestegen, sinds hun vorig album. Deze jongens zijn klaar voor het grote werk, dat is nu wel duidelijk.
Tracklist :
1. Beast
2. Wolves Beyond The Border
3. Wyverne
4. Louve
5. Kelpie
6. Geants
7. Aegir
8. Alecta
