Ze schieten als het ware als paddenstoelen uit de grond. Bands die zich spiegelen aan helden uit het verleden, en ook zo klinken. De muziek van Led Zeppelin, Deep Purple of Black Sabbath blijft dan ook tot op heden aanslaan bij het globale metalpubliek, ook bij de jongeren. Neem nu de vijfman formatie Scorpion Child uit Texas. Ze worden door sommige pers gezien als de nieuwe Led Zeppelin, wat ons ergens wel een vergezochte stelling blijkt te zijn. Maar bij het beluisteren van hun debuutalbum Scorpion Child kan je niet voorbij aan die invloeden uit de jaren '70. Scorpion Child speelde trouwens onlangs nog in AB Club de pannen van het dak, onze reporter/fotografe was daar ook aanwezig, die review kan u hier nalezen:http://www.snoozecontrol.be/index.php/reviews/18-concertreviews/2759-scorpion-child-horisont-jackson-firebird-28-maart-ab-club-brussel.
Vanaf de eerste song Kings Highway voel je al enigszins waar deze plaat heen gaat. Met een vette knipoog naar het verleden, worden de psychedelische ondertonen van Led Zeppelin samengevoegd met het typische heavy metal geluid van bijvoorbeeld Deep Purple. Dit debuutalbum is echter geen lukraak kopiรซren van de sound van voornoemde bands. Er worden de nodige inspanningen gedaan om er een eigentijds gevoel in te steken.
De songs lijken eerst wel een beetje diezelfde weg op te gaan, maar door de verrassende wendingen binnenin blijven we aandachtig luisteren. Salvation Slave, In The Arms Of Ecstasy, allen hebben ze een typische heavy metal vibe die ons doet terugdenken aan onze helden van toen. Maar tussen die vrij ouderwetse aankleding zijn ook blues en stonerrock invloeden merkbaar, en net die maken het verschil. Het grootste pluspunt aan Scorpion Child is dus het vermengen van deze muziekstijlen.
Zanger Aryn Jonathan Black staat bekend om zijn charisma op het podium, maar zelfs doorheen deze plaat menen we een stuk van zijn aura te kunnen 'voelen'. Zijn stem doet ons in bepaalde mate denken aan de jonge Robert Plant. Die typische Led Zeppelin sound weet Scorpion Child perfect te combineren met de gitaar van Ritchie Blackmore (Deep Purple) en enkele typische blues elementen. Het gevolg is een vrij mysterieuze mengelmoes van sounds, die als totaalpakket duidelijk wel werkt.
In navolging van bands als The Darkness of Airbourne , die ook succes hebben geboekt met het in een fris kleedje steken van hardrock en heavy metal van een halve eeuw oud, is het heel logisch dat Scorpion Child een grote toekomst te wachten staat. Het vaakst wordt gerefereerd naar, zoals we aangaven, Led Zeppelin. Laat ons dus stellen dat de fans van deze band in deze plaat zeker hun gading gaan vinden, meer nog, Scorpion Child heeft diezelfde mystiek en die typische aanstekelijkheid die Zeppelin ook bezat. De bonustrack Keep Going kunnen we zien als de kers op de wel heel smakelijke taart.
Scorpion Child speelt ook op Graspop (zondag 29 juni, Metal Dome , 12u35). Fans van retro rock zouden deze band zeker eens moeten gaan bekijken, naar onze bescheiden mening. Polygon of Eyes is een meezinger van formaat trouwens en sfeer is verzekerd.
Tracklist:
1. Kings Highway
2. Polygon Of Eyes
3. The Secret Spot
4. Salvation Slave
5. Liquor
6. Antioch
7. In The Arms Of Ecstasy
8. Paradigm
9. Red Blood (The River Flows)
10. Keep Going (bonus track)
